Instuiven

We hebben er instuif 7 op zitten. Alweer een gezellige boel, maar op 2 maanden tijd 7 maal volk ontvangen thuis, begint in onze kleren te kruipen. Vandaag was daarom een lazy sunday, waarvan hieronder het bewijs. Stond er geen gepland familiebezoek op de agenda, ik zat wellicht nog in mijn pyjama...

Al die drukte is wel een beetje ons eigen schuld.

De voorbije 2 jaar woonden we in een huis dat het niet toeliet om meer dan 4 man uit te nodigen, dus we deden dat ook niet. Ik keek hoe langer hoe meer naar uit om eindelijk ook eens gastvrouw te kunnen zijn, in plaats van altijd op een ander te gaan. Ik had bijgevolg aan zowat al mijn (en zijn) vrienden beloofd hen snel bij ons uit te nodigen na de verhuis. Geen instuif met iedereen tesaam, dat zagen we eerlijk gezegd niet zitten, maar elke vriendenkring apart eens vragen. Gewoon "op 't gemakske".
Als er 14 volwassenen en 5 kinderen tussen 0 en 2 jaar oud in uw huis zitten, dan is dat niet "op 't gemakske". Ook niet als er 11 volwassenen en 8 kinderen tussen 0 en 5 jaar oud in uw huis zitten. En ook niet als er 3 75-plussers in uw huis zitten :-)

Begrijp mij niet verkeerd, het was telkens echt gezellig en plezant en ik vond het leuk om eindelijk ook eens mensen te kunnen ontvangen en ze onze nieuwe thuis op "onzen buiten" te tonen. Maar we raken zo langzamerhand verzadigd.
Er staat nog 1 officiële familie-instuif op het programma, bij wijze van nieuwjaarsdrink, in januari. Daarna is het eventjes goed geweest. Dan is het tijd voor wat weekendjes "rust", avondjes met ons 2tjes.
Of zelf nog eens bij anderen over de vloer gaan, op ons lui gat gaan zitten, voetjes onder tafel. Eigenlijk ook niet slecht ;-)

O ja, in al onze overmoed nog voor de verhuis, vonden we het ook een gigantisch goed idee om zowel kerstavond (met 14) als oudejaarsavond (met 8 maar, oef!) bij ons thuis te vieren...
We zien het nog altijd volledig zitten, ons gigantisch goed idee, zeker omdat de "kooktaken" verdeeld worden en het sowieso 2 maal een gezellige boel wordt. En we niet moeten rijden (!) en Joanna gewoon op haar uurtje lekker in haar eigen bedje kan gaan slapen (wat ze tegenwoordig fantastisch goed doet, ganse nachten door!).
Bovendien zijn Michiel en ik intussen een geoliede machine als het aankomt op gastheer en -vrouw spelen. Taken worden verdeeld zonder veel woorden, alles verloopt vlot en "den opkuis" is altijd sneller gedaan dan eerst gedacht.

Dus hoewel ik stiekem een beetje blij ga zijn als het achter de rug is, kijk ik er ook wel erg naar uit, naar de feestdagen bij ons thuis. Voorbereidingen starten volgend weekend met het creëren van kerstsfeer in huis. Can't wait!

Ho-ho-ho y'all!!