donderdag 25 juni 2015

Bij de gynaecoloog

"Prima, hersentjes zien er prima uit hoor. Alles is aanwezig."
Ik zie inderdaad iets wat lijkt op de doorsnede van een hoofd, gedurende 2 seconden.


"Kijk hier is het hoofdje in zijaanzicht en hier... (duwt en zoekt eventjes) in vooraanzicht. Prima hoor."
Ik zie in zijaanzicht inderdaad een neusje. 
Ik zie met de beste wil van de wereld geen vooraanzicht. 


"Ze ligt helemaal dubbelgevouwen, kijk, voetjes tegen het hoofdje."
O ja, ik zie eventjes een voetje! En weer weg! Het kind ligt echt geen 2 seconden stil. Nooit trouwens, of zo lijkt het toch.


"Nog eventjes kijken naar het gezichtje in vooraanzicht... (zoekt en neemt een "foto" van het beeld). Kijk hier zie je mooi het bovenlipje."
Geen reactie. 

"Ja het is misschien wat moeilijk te zien. Hier (ze wijst op het scherm) is het bovenlipje. Ziet er prima uit, geen hazelipje dus."
Fijn! Ik kijk naar het witte streepje dat ze aanwijst maar het kan voor mij even goed een ooglid of een sleutelbeen of een grote teen zijn. Maar intact bovenlipje dus, hoera!

Kijk, het neusje in zijaanzicht. Dat zie ik echt wel!

Dan volgt wat goochelarij: hoofdomtrek meten, buikomtrek meten en dijbeen meten (vindt ze allemaal tezamen binnen de minuut) en hocus pocus pats, dochter 2 weegt 700 en oneffen gram en wordt geschat op 24 weken en 2 dagen. Wat ze ook precies is, dat weten wij met zekerheid ;-)

En dan vraag ik mij elke keer af, hoe doet ze het toch? Die echo lezen en vertalen. Zij moet echt iets helemaal anders zien dan wij, denk ik dan. In 1 oogopslag weet ze, dit zit goed of dit zit niet goed. Oefening baart kunst natuurlijk, mijn gynaecoloog zet zo'n 350 tot 400 baby's per jaar op de wereld...

En ik ben 1 van die lucky bastards bij wie alles voorlopig "prima is hoor".
Alleen wat meer rusten.
Doktersorders :-)

maandag 22 juni 2015

Over regen en drop

Toepasselijke titel, op deze prachtige zomerdag, na een - voor ons - al even prachtig weekend...

*Kuch*

Ik ga er geen ellenlange klaagzang van maken. Dat maakt het er namelijk niet beter op!

Maar met Joanna die voor de 500 miljoenste keer (of zo lijkt het toch) ziek is en dus weer niet naar de opvang kan, in combinatie met een erg hoge werkdruk en met g*dv*rd*ms* wegenwerken op de E40, moet dit zowat de mottigste maandag van het jaar geweest zijn. Het weer dan nog buiten beschouwing gelaten. Hij is gelukkig bijna voorbij!


We omringen onze dochter met goede zorgen, medicatie en huis-, tuin- en keukenmiddeltjes om de koorts, het slijm, het snot, het hoesten en de ellende te proberen overmeesteren, maar dat loopt niet van een leien dakje.
Alweer.
Voor de 500 miljoenste keer dus.

Moest het nu gewoon wat snot zijn en wat slapeloze nachten, tot daar aan toe. Maar ze is altijd echt zíek. Waardoor wij intussen bij het minste snotje voorbereid zijn op het ergste (meestal terecht), als bezetenen om de haverklap haar koorts meten (lang leve de oorthermometer!) en vaak al bij de huisarts of kinderarts aankloppen als het ergste eigenlijk nog moet komen (waardoor we binnen eenzelfde ziekte-episode vaak een tweede keer mogen gaan).

En intussen kunnen we de nabije toekomst al voorspellen. We lappen haar op tot ze weer beter is, of toch voldoende genezen lijkt om terug naar de opvang te gaan, en na een paar dagen komt ze weer met een ander beestje naar huis waar ze niet tegen bestand is.
Ik vrees dat dit in de categorie "straatje zonder eind" valt en ik word er een beetje wanhopig van...


MAAR gelukkig zijn er ook nog ándere zekerheden in het leven, zoals "na regen komt zonneschijn". Daar trek ik mij aan op.
En aan de hoop dat dochter 2 er allemaal iets beter zal tegen kunnen.
En aan de wetenschap dat ik mijzelf mag gelukkig prijzen met een schitterende man aan mijn zijde die de last samen met mij draagt. Extra veel respect voor de single moms onder ons! (En ook voor mijn lief want mijn zwanger humeur is niet om over naar huis te schrijven tegenwoordig...)


Helaas intussen wel toenemende harde buiken, uiteraard.
Later deze week met een klein hartje naar de gynaecoloog...

maandag 15 juni 2015

Geheimpje

Zal ik eens wat vertellen?

Een hele tijd geleden kreeg ik plots inspiratie om te schrijven.
Veel inspiratie voor veel blogposts.

Dus ik begon post na post in concept te zetten - soms enkel een titel, soms direct de hele tekst - tot ik er zo'n 10 à 15 had die ik dan de voorbije weken aan een gemiddelde van 2 keer per week op jullie kon loslaten.

Ze zijn op, mijn concepten.
Boehoe.

Er is wel nog wat inspiratie, als ik eens diep graaf, maar er is vooral gebrek aan tijd.
Druk thuis, su-per-druk op het werk en te mooi weer om meer achter een scherm te zitten dan nodig.

Het zal even wat rustiger zijn hier, vrees ik.

Ik kan wel een korte stand van zaken geven.

Ik ben moe!

Had ik al gezegd dat het druk is op het werk?
En dit weekend hebben wij ook quasi non-stop gewerkt in huis en vooral in tuin. Een ware uitdaging met een peuter van 2 die ook non-stop 200% van mijn aandacht opeist. Gelukkig zijn er dan grootouders die een handje kunnen komen toesteken en die aandacht wat kunnen afleiden, waardoor onze werkzaamheden toch langzaam maar zeker vorderen. Dat in combinatie met het mooie weer maakten dat het al bij al een heel aangenaam weekend was, vermoeiend of niet.
Veel tijd voor beeldmateriaal was er niet. Onderstaand filmpje en foto zijn het enige dat ik overhoud aan het voorbije weekend.

 Joanna en de Maya dans. Intussen sta ik ermee op en ga ik ermee slapen. Zij ook, ik ga haar na haar middagdut al dansend uit haar bed gaan plukken. "Jaaaajen, shoewie, waaaaien, shoewie, piiiiingen, shoewie, jaaaaajen, shoewie, enz...".

Zo kwam Meneerke ons tegemoet na een lange middagdut ergens ten velde...

Ik heb nog 2 heel drukke weken voor de boeg op het werk en daarna hopelijk een wat kalmere periode dankzij zomervakanties en zo. Intussen tel ik stiekem af naar die van ons: nog 66 dagen...

Tenslotte wil ik nog dit heuglijk nieuwtje met u delen: ik verkoop mijn mooie stalen ros omdat ik een elektrische fiets heb gekocht! Binnenkort kan ik de heuvels van de Vlaamse Ardennen ook per fiets onveilig maken, yiha!

Wie op zoek is naar een mooie damesfiets in prima staat, zoek niet langer!



woensdag 10 juni 2015

Perfectie bestaat

Het hangt er gewoon van af wat je verstaat onder perfectie.
Zoals altijd is het dus een kwestie van perceptie.
Niet toevallig dat beide termen heel erg op elkaar gelijken, me dunkt.

Vorig weekend was bijvoorbeeld perfect.
Voor mij dan toch.

Ondanks de pijn in mijn bekken, de kleine oogjes bij het opstaan en Joanna die zaterdag een groot deel van de dag lastig was omdat ze vrijdagavond veel te laat in bed lag (ons eigen schuld, I know).

Het prachtige weer, het vele gezellig samenzijn, de smeulende barbecues, de spelende kinderen en het op-en-top vakantiegevoel maakten dat meer dan goed.
Zondag staken we bij ons thuis de barbecue zelfs een tweede keer aan om het einde van het weekend toch nog even uit te stellen. We hadden de namiddag doorgebracht in de grote tuin tussen de bomen waar de kindjes naar hartelust konden spelen. Het gras rond ons huis kan zoveel drukte nog niet aan ;-) Wat was het daar heerlijk zitten tussen het groen!
's Avonds verhuisden we met een kleine compagnie naar het terras om daar te kunnen genieten van de laatste zonnestralen. Ja, in de zomer ben ik nóg verliefder op onze tuin dan anders...

Joanna steelt elke dag opnieuw mijn hart met haar grappige uitspraken, slimme observaties, lieve karakter en schattige kopje. Het is heerlijk om haar te zien spelen en zelfs conversaties voeren met andere kindjes, ik haal er echt mijn energie uit. Dat is nodig dezer dagen, want het is zo druk op het werk dat ik niet weet waar mijn hoofd staat. Déjà vu, want ook tijdens mijn vorige zwangerschap belandde ik uitgerekend dan midden in de drukste, meest hectische en dus ook meest stressvolle periode uit mijn carrière in het UZ en we weten allemaal hoe dat geëindigd is. Dus nu heb ik nog eens éxtra stress uit schrik dat het mij weer zo zou vergaan en de harde buiken opnieuw de overhand zouden nemen. Maar dat is een ander verhaal. Voorlopig alles enigszins onder controle.

Joanna lijkt zelf ook helemaal op te leven tijdens deze zonnige dagen en geniet elke dag van het leven dat voor haar 1 groot feest is.
De typische peuterkuren en "terrible two"-momenten niet meegerekend ;-)

De zomer is fantastisch ingezet en ik hoop dat we enkele maanden op dit élan mogen verder gaan!





zondag 7 juni 2015

Hooked #5

Haken gaat bij mij in golven, blijkbaar.
Na enkele weken vol goesting en energie, stond het weer even op een lager pitje.
Er is zeker nog goesting! Alleen iets minder energie maar vooral gewoon minder tijd. Het zijn mooie dagen, wij profiteren er vaak van om 's avonds, zelfs soms na Joanna's bedtijd, nog wat in de tuin te wroeten. Ik ben ook vaak weg 's avonds, zowel voor het werk als privé.

Maar het haakwerk wordt wel nog ter hand genomen, de laatste dagen terug wat vaker!
Ik was al (veel te) lang bezig aan mijn eerste eigen creatie: een kleedje. Ik had het afgewerkt, maar het bleek na een pasbeurt toch nog wat te kort voor Joanna. Ik moet dringend stoppen met "op het zicht" te haken als het op maten aankomt :-)
Dus ik heb de boord er weer helemaal moeten uittrekken en moest gewoon even de tijd vinden om enkele rijtjes bij te haken en dan opnieuw af te boorden. Denkwerk was er niet meer aan, gewoon efkes GAAN. En dat deed ik dus eindelijk!


Het model werkte deze keer graag mee!
Ik ben best wel fan van streepjesmotieven en koos in dit geval voor een zomerse kleurencombinatie van turkoois en gebroken wit. Om het wat speelser te maken verwerkte ik er ook de sterrensteek in. Het kan natuurlijk ook perfect zonder. Je kan spelen met kleurtjes of kiezen voor een volledig effen modelletje. Het ontworpen model kan ook perfect fungeren als T-shirt. Mooi meegenomen en minder werk! De mogelijkheden zijn eigenlijk eindeloos.
1 foutje: de zijnaad loopt schuin (waarschijnlijk onbewust steken bijgemaakt) en dat zie je helaas aan de voorkant links...

Het muntgroene rokje dat ik een tijdje geleden haakte voor Joanna, blijkt een groot succes. Geen eigen creatie maar wel een dankbaar patroontje. Ze draagt het vaak. De wol die ik gebruikte was eigenlijk iets te dik, maar het stoort niet echt. Het uitwaaiende model vind ik schattig en speels.
In de toekomst ga ik dit patroontje eens proberen aanhaken aan het bovenstuk van het kleedje, waardoor er een nieuw model ontstaat. Benieuwd wat dat zal geven.

Ik haakte er ook een truitje met kap bij, maar hier stoort de dikte van de wol eigenlijk wel. Het is meer een jasje geworden en daarenboven wat raar uitgevallen qua maat. Ik volgde nochtans netjes de richtlijnen van het patroon voor maatje 2 jaar, maar het valt breed uit. De mouwen bleken ook veel te lang, dat loste ik op door ze om te vouwen en vast te naaien, maar ideaal is het niet. Dit patroon laat ik dus in de toekomst voor wat het is. Wat truitjes betreft ga ik beter op zoek naar patronen waar zoveel mogelijk in 1 stuk kan gehaakt worden en er dus weinig hechtnaden zijn. Dat laatste is namelijk niet echt mijn ding, ik heb het nog niet helemaal onder de knie. 



Het volgende op de planning is een babydekentje. Want als ik aan dit tempo blijf verder haken, moet ik daar niet te lang mee wachten! De wol is gekocht, het patroon gekozen en de eerste toertjes gehaakt, dat is al veel waard.
En ik zou het super vinden om voor mezelf, Joanna en dochter 2 met een poncho op de proppen te komen tegen de winter. Twinning to the next level. Tripletting?

Allez hup, aan het werk!!

woensdag 3 juni 2015

Veel blabla #5

Hier een update neerpennen van alle woordjes die Joanna de voorbije weken heeft opgepikt, dat is onbegonnen werk. Ze leert bij met een sneltreinvaart om u tegen te zeggen.

Dus ik verander de insteek een beetje en focus op de gekke of grappige zaken die we de voorbije weken mochten aanhoren. "Haar" taaltje dat enkel wij echt helemaal begrijpen.

"Aake doen"
In de categorie eten en drinken, gaat het al meteen goed fout.
Apaan = banaan en apat = patat. Soort van mondelinge dyslexie :-)
We hebben wel een doorbraak. Eten is niet langer "em" of "am" maar "teten". Hoera!
Een lepel is een tepel. Ik blijf verbeteren, zonder resultaat voorlopig. Ze weet ook heel goed wat een échte tepel is en dat wij er allemaal twee hebben. Maar zodra we aan tafel gaan, begint ze door het ganse huis "Potjeeeee. Tepeeeeeel." te roepen. Schitterend.

In de categorie oriëntatie is ze vrij bedreven. Binnen en buiten heeft ze perfect onder de knie, net zoals boven en beneden. Enkel dat laatste zegt ze fout, "menen" is beneden.
Ook in de logistiek is ze al goed thuis. Auto, fies (fiets), bus, tako (traktor),...

"Kijk mama! Tako!"
De k en de t zijn bij Joanna uitwisselbaar. Kuisen is tuisen, kip is tip, kusje is tusje, kaas is taas. Maar koe is wel koe en koekje is koekje. Beats me.
Sommige letters zijn een no-go, zoals de r. Wordt vakkundig weggelaten. De l horen we ook zelden. Slaap kindje slaap is "saap ki saap". De g begint te komen, maar voorlopig is het bijvoorbeeld "ooi" in plaats van gooi. Ook de h is voor haar een brug te ver, waardoor "hier" consequent "ie" wordt.
De "sch" moet er ook aan geloven, een klassieker denk ik dan. Schaap is dus saap.

Anderzijds zegt ze wel woorden zoals "oppassen", "verstoppen" en "autobus" zonder fouten. Begrijpen wie begrijpen kan!

Haar pientere kinderlogica is ook het vermelden waard.
Ik heb last van mijn bekken en mijn rug en Joanna oppakken valt mij steeds zwaarder. Soms zeg ik eens tegen haar dat ik haar echt niet kan pakken omdat ze zo groot is en dat mama haar niet kan dragen. Dan knikt ze begrijpend en zegt ze "Papa doen. Papa pakje doen." Spreekt voor zich.
Nog zoiets waarmee ze mij onlangs verraste. Om naar huis te rijden van bij de onthaalmoeder moeten wij op een bepaald moment links afslaan van de grote baan in een scherpe bocht en dus goed uitkijken. Wanneer ik daar moet stoppen voor een tegenligger en ik dus niet meteen het wegeltje insla, zegt Joanna "Nee mama, niet daaj!" (en dan wijst ze naar het vervolg van de steenweg). "Uis is daaj!" (en dan wijst ze naar het wegeltje). Straf vind ik dat!

"Wiiii". Een blijver.
Tenslotte een paar woordjes of uitspraken die toch een vermelding waard zijn.
"Meng" is melk.
"Pakje" is pakken. "Pakje spelen" is achter haar aan zitten in huis; komt ze elke dag wel eens om vragen.
"Kiek" is kriebelen, ook dagelijkse kost.
"Vaakje" is water.
"Kikken" is drinken.
"Oopje" is siroopje (wat wil je, met een kind dat vaak ziek is...)
"Vof" is pantoffel en "vaf" is zalf. Ze blaast extra bij de v, super schattig.
"Adoejedaaj?" (Wat doe je daar?)
"Ok mama!"
"Nee dakoeng!" Ze zegt veel nee, maar blijft wel beleefd. Dakoeng is dus dank u. Ze zegt het te pas en te onpas, tegen ons toch. Buitenshuis of tegen anderen blijkt een stuk moeilijker. "Abief" (= alstublieft) is de meest recente aanwinst maar ze is er nog niet helemaal uit wanneer ze dit precies moet gebruiken.
"Oeioei!" met veel gevoel voor drama.
"Aaaah, daajisie!" (Aha, daar is het/hij/zij!)
"Tadaaaaa!"
"Ja! Goen!" wanneer het groen wordt en we moeten rijden. Gevolgd door "Ajé mama! Hup!"
"Hopakee!"
"Boempatat!"
"Amaaai, kijk es ieeeee!"

Met de "sop" in het "zas" spelen.
Het kind kletst ons de oren van het hoofd, van zodra ze wakker is tot ze gaat slapen. En het zal er niet op verbeteren. Maar voorlopig vind ik dat niet erg: het is puur entertainment en tovert gegarandeerd telkens een lach op ons gezicht!

Meer peutertaal van Joanna? Hier, hier, hier en hier

Mijn doodgewone dingen #4

  • De ballerina in mijn buik
  • Joanna's taaltje dat alleen Michiel en ik echt helemaal begrijpen
  • Alle tinten groen van de lente
  • Een appel uit de ijskast
  • Mijn voeten omhoog kunnen leggen na een lange dag
  • De lentebries die door het open raam naar binnen waait
  • Citroensorbet
  • De zomerkleren in mijn kast
  • De zomerkleren die ik nog moet kopen voor Joanna
  • Tegen alle verwachtingen in: het bestaan van Studio 100
  • Pompelmoessap
  • Joanna die komt vragen om kriebels en knuffels
  • De Thaïse (en bij uitbreiding Aziatische) keuken
Homemade Pho Bo, heel geslaagd (al zeg ik het zelf)!
  • De transformatie van onze tuin
  • Alle tinten blauw van de hemel
  • Tijd hebben om op mijn eentje én op mijn gemak boodschappen te doen en daar voor een keertje effectief plezier in scheppen
  • Ik herhaal: onze poetsvrouw (mag ik dit er elke keer in zetten? Ja?)
  • Bbq-weekends met uiteraard bbq-weer
  • De geur van plasticine
  • Ons huis inrichten. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. *Grijns*
  • De voldoening na een grondige opruimbeurt. Kicken!
  • Dat ik bij mijn lief 100% mijn (onnozele) zelf kan zijn. En omgekeerd!
  • De maand mei en haar lange weekends
  • Hoeveel meer je gedaan krijgt wanneer het zo lang licht is buiten
  • Tomaat-mozarella
  • Me-time zoals lunchen in Gent met vriendinnen
  • Dat mijn zomervakantie dit jaar (die wel pas start op 20 augustus) meteen ook mijn Kerstvakantie is. Ha!
  • En dat er dus zoiets bestaat als ouderschapsverlof zodat dochter 2 toch minstens 3 maanden is eer ze naar de opvang moet!