Bij de gynaecoloog

"Prima, hersentjes zien er prima uit hoor. Alles is aanwezig."

Ik zie inderdaad iets wat lijkt op de doorsnede van een hoofd, gedurende 2 seconden.

"Kijk hier is het hoofdje in zijaanzicht en hier... (duwt en zoekt eventjes) in vooraanzicht. Prima hoor."

Ik zie in zijaanzicht inderdaad een neusje. 

Ik zie met de beste wil van de wereld geen vooraanzicht. 

"Ze ligt helemaal dubbelgevouwen, kijk, voetjes tegen het hoofdje."

O ja, ik zie eventjes een voetje! En weer weg! Het kind ligt echt geen 2 seconden stil. Nooit trouwens, of zo lijkt het toch.

"Nog eventjes kijken naar het gezichtje in vooraanzicht... (zoekt en neemt een "foto" van het beeld). Kijk hier zie je mooi het bovenlipje."

Geen reactie. 

"Ja het is misschien wat moeilijk te zien. Hier (ze wijst op het scherm) is het bovenlipje. Ziet er prima uit, geen hazelipje dus."

Fijn! Ik kijk naar het witte streepje dat ze aanwijst maar het kan voor mij even goed een ooglid of een sleutelbeen of een grote teen zijn. Maar intact bovenlipje dus, hoera!

Kijk, het neusje in zijaanzicht. Dat zie ik echt wel!

Dan volgt wat goochelarij: hoofdomtrek meten, buikomtrek meten en dijbeen meten (vindt ze allemaal tezamen binnen de minuut) en hocus pocus pats, dochter 2 weegt 700 en oneffen gram en wordt geschat op 24 weken en 2 dagen. Wat ze ook precies is, dat weten wij met zekerheid ;-)

En dan vraag ik mij elke keer af, hoe doet ze het toch? Die echo lezen en vertalen. Zij moet echt iets helemaal anders zien dan wij, denk ik dan. In 1 oogopslag weet ze, dit zit goed of dit zit niet goed. Oefening baart kunst natuurlijk, mijn gynaecoloog zet zo'n 350 tot 400 baby's per jaar op de wereld...

En ik ben 1 van die lucky bastards bij wie alles voorlopig "prima is hoor".
Alleen wat meer rusten.
Doktersorders :-)