maandag 29 februari 2016

Schrikkelplog

29 februari, de perfecte "extra" dag om nog eens te ploggen!

6u30.
Een zeldzame dag die gepast op een zeldzame manier begint. Normaal sta ik als eerste op en maak ik beneden zowel mijzelf (we hebben een badkamer beneden) als mijn ontbijt klaar. Dan heb ik daarna tijd voor de kindjes. Vandaag beslist Ellie daar anders over. Na een intussen erg zeldzame slechte nacht, geef ik haar om 6u30 in bed alvast haar ontbijt. Een slechte nacht, dat kan bij Ellie maar een paar dingen betekenen: óf ze wordt ziek, óf ze heeft last van haar darmen, óf van tandjes die doorkomen (daar ga ik vanuit gezien Joanna daar ook altijd erg slecht van sliep).



6u45.
Ze is in elk geval vrolijk als altijd. Haar favoriete knuffel is tegenwoordig een voetje of een beentje. Lekker handig, die heeft ze altijd bij! Ze lijkt wat last te hebben van snot. Ik neem even haar temperatuur: 37,7. Haar normale lichaamstemperatuur is 37,4 dus ik vind dit niet alarmerend. Ze kan gerust naar de opvang, we zien wel wat het geeft.
Haar verse pamper vult ze direct, en nog geen beetje. Dat doet ze 's morgens normaal nooit, dus misschien was het dat wel wat haar dwars zat vannacht?


7u00.
Wat ik gewoonlijk in alle stilte en rust doe, gebeurt vandaag in gezelschap van een brabbelende baby in haar wipper. Terwijl ik fruit snijd voor Joanna op school (mango is samen met peer haar lievelingsfruit) en mijn eigen ontbijt prepareer (de andere helft van de mango, granaatappel (mmmm!), wat muesli om het knapperig te maken en daarbij soya-yoghurt), drink ik mijn citroensap met warm water uit deze grappige tas (geeuw!) die ik kreeg van een goede vriendin.




7u15.
Intussen zijn Michiel en Joanna aangekleed en aan het ontbijten. Ik heb even tijd om mij toonbaar te maken, mede met de hulp van mijn trouwe steampod. Op 5 minuutjes liggen mijn haren in de plooi, wat een luxe! Douchen doe ik nog zelden tijdens de ochtendspits, ik fris mij gewoon even op. Ik neem dus meestal 's avonds een douche zodat ik mij de volgende ochtend wat minder moet haasten (en een kwartiertje langer kan slapen). Ik geniet meer van mijn douche wanneer ik er de tijd voor kan nemen. Sinds ik de steampod in huis heb, kan ik het mij permitteren om met ontploft haar op te staan zonder dat ik mijn haar moet wassen om het terug in model te krijgen.



7u40.
Ik ben vertrekkensklaar, nu de rest nog. Ik wil deze ochtend ruim op tijd vertrekken, want er starten grote werken in de straat van de school. Tot juni zal het extra druk zijn en minder evident om Joanna af te zetten en op te halen, maar het is wel voor een goed doel: een veiligere schoolomgeving.



8u10.
Dat op tijd vertrekken was uiteindelijk maar een paar minuutjes vroeger dan anders. Tja, kindjes... Ik heb Ellie zonet afgezet bij de crèche en tref in de auto een huilende Joanna aan omdat ze niet mee mocht naar binnen. Daar is 's morgens simpelweg geen tijd voor; ik leg haar dat uit en begin over iets anders. Het verdriet is snel vergeten.



8u15.
Het zit mee op deze schrikkeldag: de werken aan de school zijn nog niet begonnen en ik kan gewoon tot aan de schoolpoort rijden. Joanna gaat tegenwoordig met plezier naar school, maar haar daar zo zien staan in haar eentje op die (voor haar) grote speelplaats, vind ik toch nog altijd eventjes lastig. Gewoonlijk is er een juf wiens handje ze kan vasthouden, of komt haar meter uit het zesde leerjaar voor haar zorgen (super lief!), maar vandaag zijn we net iets vroeger dan anders, dus moet ze het eventjes alleen zien te redden...



8u40.
Nadat de kindjes zijn waar ze moeten zijn, heb ik een halfuurtje voor mezelf in de auto, op weg naar Aalst. Mijn neus kriebelt, ik nies, mijn keel prikt, mijn hoofd voelt wazig. Verkoudheid nummer ikweetniethoeveel kondigt zich blijkbaar aan.Vandaag ging de rit naar het werk ook uitzonderlijk vlot, om 8u40 stipt rijd ik centrum Aalst binnen, om 8u41 kom ik toe op kantoor.


11u.
Voor een vergadering verplaats ik mij naar de Odisee hogeschool, campus Aalst. Ik hou enorm van de afwisseling in mijn job: elke dag is anders, ik ontmoet veel interessante mensen en er start vaak een nieuwe samenwerking, een nieuw project, een nieuwe uitdaging. Leuk!
Ik word ook altijd wat blij van wat ik te zien krijg wanneer ik mijn laptop open klap ;-)



13u.
Na de vergadering rijd ik alvast naar huis. Ik heb namelijk mijn zinnen ergens op gezet en wegens het weer moet dat eigenlijk vandaag nog gebeuren... Wat is het handig om een job te hebben met zoveel vrijheid! Gezien de werken die hier thuis op til zijn, is onze eetkamer wat leger dan gewoonlijk, maar de zonovergoten (en pas gekuiste) ruimte is wel echt een opkikker.




13u30.
Een snelle lunch alvorens...



13u45.
... voor het eerst dit jaar mijn loopschoenen weer aan te trekken! Ik hoorde Frank vanmorgen in de wagen iets zeggen over maartse buien en als er iets is wat ik echt niet leuk vind, is het lopen in de regen. Bah! Maar ik wil absoluut deze week dat lopen terug oppikken en vandaag is de laatste dag dat ik dat kan doen in het zonnetje. Ik spring dus snel in mijn loopoutfit voor een eerste training van 20 minuutjes. Ik had toch best een laagje extra aangetrokken, want ik heb het maar nét warm genoeg. Die noordenwind is echt koud! Hopelijk werk ik de aanval van de microbes hier niet mee in de hand...



14u30.
Na een korte douche kan ik nog een uurtje doorwerken vooraleer ik Joanna ga halen aan school. Het lopen bevestigde wat ik vermoedde: mijn conditie is een ramp. Maar soit, ik doe er iets aan, dat komt hopelijk wel goed. Ik handel wat mails af en tref regelingen voor een evenement dat ik volgende week organiseer.



15u40.
Ik ga Joanna halen aan school. De griep heerst, van de meer dan 20 kindjes in haar klas, waren er maar 6 aanwezig vandaag! Ik hoop dat Joanna eraan ontsnapt...
Thuis mag ze wat cocoonen: koekje eten, appelsapje drinken, frozen kijken op de ipad, knuffelen met Dolly. Ik probeer haar sinds kort warm te maken om haar tutje aan de paashaas te geven, maar dat zou wel eens een heel moeilijke opdracht kunnen worden...



16u00.
Ik werk nog een kleine 2 uurtjes door, mits een paar onderbrekingen door Joanna. Ik ben bezig met de website van ons project in een nieuw kleedje te steken, iets wat ik echt leuk vind om te doen. Tegenwoordig bestaat er allerlei gebruiksvriendelijke software waarmee je ook zonder enige voorkennis van websites bouwen gemakkelijk aan de slag kan. Hier kan ik mijn creatief ei in kwijt!



18u00.
Michiel komt thuis met Ellie en vandaag moeten de kindjes in bad. Ze vinden het echt leuk om samen in bad te gaan, vooral Ellie geniet van de aandacht die ze dan krijgt van grote zus. De interactie tussen de 2 meisjes neemt nu snel toe en ik geniet!
Ellie had rond 17u 37,9 graden koorts, dus ook bij haar broeit er wel iets. Ze heeft er gelukkig voorlopig niet veel last van.
Intussen krijg ik echt mijn klop. Ogen worden waterig, hoofd en keel doen nu echt pijn...




19u00.
Bedtijd voor Joanna, dat is mijn taak. Tandjes poetsen, verhaaltje lezen, kusjes en slapen. Dat gaat gewoonlijk vlotjes, zeker na een vermoeiende schooldag. Let op het bolletjes-rokje dat als knuffel in haar bed moet liggen. Girls will be girls!




19u30.
Terwijl ik mij kwijt van bad- en bedtaken, trekt Michiel zich terug in de keuken. Hij is de chef in huis en daar ben ik erg blij om. We proberen wat "gezonder" te eten en vaak tovert hij iets als dit op tafel. Mijn lichaam is blij met dit lekker feestmaal, de bouillon doet deugd.



20u30.
Nu alles is opgeruimd, neem ik nog even de tijd om dit plogje tot een goed einde te brengen. Ellie ligt sinds haar badje lekker te slapen in haar park en ik ga er een voorbeeld aan nemen. Zo meteen stop ik haar in bed en kruip ik zelf ook extra vroeg onder de wol. Mijn lichaam vraagt erom, hopelijk kan ik de ziektekiemen de baas blijven...



Ik heb enerzijds genoten van deze zonovergoten schrikkeldag, anderzijds steekt het fameus tegen dat ik mij weer maar eens niet goed voel. Het lijkt soms een straatje zonder einde, een beetje zoals de winter momenteel. Maar morgen is alvast de eerste dag van de eerste lentemaand, hoera!

Slaapwel!

vrijdag 26 februari 2016

Met ons viertjes - week 20

Fase 2 van Ellie's babyperiode is officieel aangebroken.
Groentenpap.
Eten van een lepel dus. Of toch proberen.
Als ze een beetje van haar zus heeft, zijn we daar wel eventjes zoet mee, met dat aan te leren. Maar Ellie heeft intussen ook al bewezen dat ze vaak erg verschilt van Joanna, dus het kan nog alle kanten uit.
We zijn nu een weekje bezig. We, dat zijn vooral de lieve dames van de opvang natuurlijk. Ik startte er vorige zaterdag mee, maar die eerste pogingen zijn vooral gewoon grappig. Overal wortelpap smeren, beetje smekken en dan uitspuwen ("wat steekt gij nu in mijn mond??"), gezichten trekken die boekdelen spreken ("dat is vergif of wa!?"), dan handjes in de mond (nog meer wortelpap overal) en dan na 5 minuten het beu zijn en dat duidelijk maken ook.
Als ik de opvang mag geloven, is er nog niet veel evolutie ;-)

Intussen geniet ik met volle teugen van onze immer vrolijke en onbezorgde baby. Wat een verschil met die eerste weken/maanden! Heel af en toe nog eens last van wat krampjes, maar verder is Ellie hier momenteel echt het zonnetje in huis.
Ook op gure winteravonden beleven we echt veel plezier samen. Kijk maar!



Intussen wordt hier thuis door grote zus afgeteld naar haar verjaardag. 
Het eerste jaar dat ze er zich zo bewust van is en er echt naartoe leeft. Mede dankzij school natuurlijk, waar elke verjaardag uitgebreid gevierd wordt.
Joanna weet perfect wat er staat te gebeuren. Ze weet dat ze 3 jaar wordt. Ze weet dat er "feest" is, zijnde gans de familie (ze somt ze dan allemaal op!) die naar het huisje van mama en papa en Joanna komt (Ellie wordt gemakshalve vergeten) om taart te eten. En dat ze kaarsjes mag uitblazen. En zingen van "piepiepiep oera!". En cadeautjes opendoen, uiteraard.
Ik moet toegeven dat ik er ook al een beetje naar uitkijk!

Joanna voelt zich intussen zodanig thuis op school dat ze haar eerste ruzie heeft gemaakt. Kleine kindjes worden groot...





Slechts 1 foutje in haar verhaal: dit jaar is het een feestje op verplaatsing. Hier thuis vieren we namelijk een ander feest.
Verffestijn!
Dit voorjaar krijgen de meeste ruimtes in ons huis een nieuw likje verf. Dat doen we zelf, op ons gemakje, muur per muur. Maar niet in de woonkamer en de gang. Daar is het hoogste punt namelijk 5 meter hoog, we komen er niet met een trapladdertje... Wel met een stelling, maar we zien onszelf in onze vrije uurtjes 's avonds geen plafond schilderen van 20m2 op 5 m hoogte. Plus die andere 180m2 muur (met veel hoekjes en kantjes) die onze woonkamer en gang rijk zijn. Toch niet met kleine kindjes in huis; dan wil je dat je leefruimte zo snel mogelijk weer bewoonbaar wordt.
Voor die 2 ruimtes doen wij dus beroep op een schilder. Die komt ons uit de nood helpen tijdens de eerste week van de paasvakantie. Ideaal, want Joanna gaat dan vaak uit logeren bij de grootouders.

Wat we wel zelf doen, is alles verfklaar krijgen. Alle muren en plafonds moeten afgewassen worden en vrijgemaakt worden en alles moet afgeplakt worden. De meubels moeten aan de kant. En dat terwijl we beiden fulltime aan de slag zijn en beide kindjes thuis zijn 's avonds. We zullen het werk dus moeten spreiden over de weken ervoor, wat maakt dat een verjaardagsfeest voor 12 personen hier thuis niet echt aan de orde zal zijn.

"Mamaaaaa?"
Grijns.

maandag 22 februari 2016

De schone slaapster #2

Na haar buikgriepje had Ellie wat in te halen.
Ze kreeg bij de opvang flessen van 210/7 aangeboden (dat is dus in totaal 240 cc melk!) die ze lustig leeg dronk. 5 keer per 24u.

Een weekje later werd dat moeilijker. Vaak dronk ze 1 van haar flessen overdag maar half leeg, soms zelfs niet. En vaak moest daarbij aangedrongen worden.
Dat terwijl wij thuis om 23u Ellie uit een diepe slaap moesten wekken en ook daar het gevecht moesten voeren om haar te doen drinken. Hoewel dat dat meestal uiteindelijk wel lukte, voelde het helemaal niet goed.



Sara van de opvang: "Het is toch wel zonde dat jullie haar 's avonds laat uit haar slaap moeten halen om te drinken terwijl ze hier dan overdag praktisch een voeding overslaat".

De arts bij Kind & Gezin: "Je kan kiezen tussen 5 maal per dag 180/6 of 4 maal per dag 210/7. 5 maal per dag 210/7 lijkt mij inderdaad veel voor haar gewicht."

Mijn gezond verstand: "Laat het kind slapen. Probeer het eens met 4 voedingen. Je weet maar nooit. Je had ook niet verwacht dat ze op 4 weken al ging doorslapen. Geef het een kans. Ze is een gelukkig kind dat haar curves volgt dus ga ervoor."

Google: Er zijn inderdaad perfect gezonde kinderen van die leeftijd (4 maanden) die 10-12 uren doorslapen. Who knew?

Ellie: "Yesssss! Niet meer wakker gemaakt worden om tegen mijn zin melk te drinken, waardoor ik dan vanaf 3u last begin te krijgen van mijn darmen en mijn ouders ook uit hun slaap houd. Nu slaap ik nóg beter dan voorheen!"

Pret met Ellie

Ellie drinkt dus sinds een week 4 flesjes van 210/7 per dag, met ongeveer 5 uren tussen elke voeding (7u-12u-16u30-21u). Alle beweringen ten spijt dat een kind van die leeftijd nog een te kleine maag zou hebben voor die hoeveelheden of dat ze niet langer dan 8u zonder voeding zou mogen. Wij hebben haar die hoeveelheid niet opgelegd (ze vroeg er zelf om en drinkt de flesjes ook met gemak leeg) en dat ritme ook niet (dat gaf ze ook zelf aan: voeden op vraag met de fles kan ook, ja).
We moeten wel nog opstaan om tutje te geven. Soms 1 keer (meestal rond 3u), soms vaker. Moesten we haar rond 3u een fles geven, zou ze die waarschijnlijk wel drinken. Maar ten eerste, ervaring leert ons dat ze dan 's morgens niet wil drinken (zelfs na 10 uren zonder melk is ze 's morgens niet echt uitgehongerd) en ik stuur haar toch liefst met "ontbijt" naar de opvang. En ten tweede, we zouden toch moeten zot zijn haar gewoon te maken om 3u 's nachts te eten als blijkt dat ze perfect zonder kan!

Beentjes knuffelen

Dus.

Aan alle toekomstige ouders, of dat nu zeer nabije of zeer verre toekomst is: het kán! Ook als uw eerste kind een erbarmelijk slechte slaper was. Voorál dan, ge had nog iets tegoed ;-)

Aan alle ouders wiens kindje op dit moment zo'n erbarmelijk slechte slaper is: hang in there! Ooit word het beter! Teren op liefde alleen, dat blijft niet duren, dus roep af en toe wat hulp in zodat je wat kan bijslapen. Want vermoeidheid is "den duvel". Courage!

vrijdag 19 februari 2016

Stadsmeisje op het platteland

Ik botste gisteren toevallig op de blog van Vala van den Boomen, een 34-jarige mama van 2.



Ze schrijft ook een column voor "Me to we. Online magazine voor ouders met een leven.", dat trouwens zeker het lezen waard is. Voor wie nieuwsgierig is, dit zet alvast een beetje de toon van dit no-nonsense pareltje :-)

Los van het feit dat het wel grappig is dat Vala haar blog ook startte met de invalshoek "stadsmeisje verhuist naar platteland" maar onvermijdelijk in hoofdzaak over het moederschap schrijft, kan ik mij ook heel erg vinden in haar schrijfsels.
Ze schrijft wat ik denk en doet dat zoveel beter dan ik ooit zou kunnen!
Ze neemt geen blad voor de mond, integendeel. Ze doorbreekt taboes. Ze schrijft (h)eerlijk en fris en het leest als een trein.

Ik laat jullie graag meelezen met een paar - naar mijn bescheiden mening - toppertjes van Vala die verschenen op Me to we.



Dit gewaagde stukje, al snel gevolgd door deze column. Zucht.

Deze sterkt mij een beetje in mijn zwangerschapservaringen ;-)

Dit schrijfsel, dat een beetje noodgedwongen volgde op het met-een-korreltje-zout-te-nemen artikel van nog geen week eerder.

En wie denkt dat ze misschien wel makkelijk spreken heeft, leest best ook even dit. Eindeloos respect is het enige wat in mij opkomt.

Als aflsuiter nog deze, voor de goede vrede.

Veel leesplezier!

donderdag 18 februari 2016

Moeder van 2

Recente moederschapsmijmeringen.

Dat ik nu 2 kindjes heb, die ik even graag zie. 
Allez jong!
Dat kan je je niet voorstellen tot het zover is.

Dat ik onvermijdelijk vergelijk.
Niet in de zin van beter of slimmer of trager of dikker. Maar gewoon vaststellen: ook al zijn het zusjes en hebben ze veel van elkaar weg, het zijn 2 andere mensjes.
Mini-Ellie bewandelt de P30-curve terwijl Joanna een P95 was qua lengte (reuzin!) en een P50 qua gewicht. Ellie is dus op haar 4 maanden (62 cm en 5,75 kg, deze week gemeten) in mijn ogen echt nog een klein baby'tje, terwijl Joanna dat heel snel niet meer was. Joanna zat op deze leeftijd al stevig in een bumbo stoeltje, zat al in het buggyzitje van de 3-in-1 kinderwagen en kon al lang op haar buik liggen spelen. Ellie is nog altijd wat wiebelig, vindt op de buik spelen maar leuk voor 2 minuutjes wegens te lastig en past nog prima in haar wieg. Leuk dat ik langer kan genieten van het baby-zijn, maar ook wel even wennen.
Dat mini-Ellie intussen op de jeugdige leeftijd van 4 maanden 10 uren doorslaapt (meer daarover binnenkort), is toch ook net iets anders dan Joanna-die-niet-sliep ;-)

Ons klein pierke

Dat het hele babygedoe de 2de keer een stuk vlotter gaat, maar ik toch nog altijd erg onzeker blijf. 
Vooral gezien het hele eten-verteren-excreteren verhaal opnieuw niet van een leien dakje loopt. Terwijl het helemaal zo erg niet is als de eerste keer, is het toch weer zoeken en twijfelen en nog wat zoeken. Want het is een ander kindje hé, ah ja!

Dat ik soms zo uitkijk naar wat nog allemaal moet komen, dat ik vergeet te genieten van het hier en het nu. 
Zonde, want dit komt nooit meer terug...
Maar toch, wat kijk ik uit naar mijn 2 meisjes die samen spelen (ja, en ruzie maken, ik weet het!), de échte conversaties die we zullen hebben (dat begint nu met Joanna en ik ben hongerig naar meer!), de wereld die ik samen met hen opnieuw zal ontdekken,... Bring it on!


Zusjesmomenten, mijn favoriet

Dat het mij met momenten zwaar valt ook, het constante "zorgen voor".
Sinds ik ben beginnen werken, bestaan mijn weekends vooral uit de was en de plas, opruimen, kindjes entertainen, flesjes maken en geven en afwassen, pampers verversen, poepkes afkuisen, eten maken, kindjes in bad en bed stoppen,... En dan nog wat was en plas. En opruimen. Tijdens mijn zwangerschapsverlof was bovenstaande mijn werk tijdens de week en was er in het weekend veel meer ruimte voor ontspanning. Ik moet nu opnieuw dat evenwicht wat proberen vinden, maar dat blijkt met 2 kinderen in huis voorlopig erg moeilijk. Wie zoekt, die vindt?

Ik zou soms graag gewoon eens enkel en alleen voor mezelf zorgen.
Uitslapen, brunchen in 't stad, wat shoppen, en lekker lang bad nemen, 's avonds uit eten en dan opnieuw uitslapen. Pure luxe is dat nu in mijn ogen. En op het gemak helemaal in m'n eentje op het toilet zitten, dat ook.
En dan durf ik het al eens denken, onmiddellijk gevolgd door een gigantisch schuldgevoel: het leven was toch een stuk relaxter toen we nog geen kindjes hadden! Alle liefde en schuldgevoel ten spijt, is dat gewoon wel waar. Dus ik moet het durven zeggen ook: af en toe verlang ik terug naar een kinderloos bestaan. Niet definitief - captain obvious - maar gewoon, van tijd tot tijd eens 2 - 3 dagen volledig mijn goesting doen en met niets of niemand rekening moeten houden. Lekker egoïstisch. Daar kan uiteraard voor gezorgd worden, maar dat gebeurt nu nog veel te weinig. Ellie is nog te klein en de 2 kindjes tesamen aan dezelfde babysit overlaten, zien we nog niet zitten. Laten we het erop houden dat dat weer iets is om naar uit te kijken. Later, ooit.


Toen Joanna er was, vroeg ik mij af wat ik vroeger met mijn tijd deed, voor ik mama was. Terwijl mijn agenda toen ook altijd vol zat! En nu Ellie erbij is gekomen, denk ik "wat was het toch rustig met maar 1 kindje", terwijl ik dat tot en met 7 oktober 2015 nooit zou gezegd hebben. Het leven verandert dus je perspectief verandert ook. Een mens past zich aan. Ik zou mijn kindjes voor geen geld ter wereld willen ruilen met elk weekend volledig mijn ding kunnen doen. Maar ik zou er wél geld voor over hebben om eens af en toe een weekend volledig mijn ding te kunnen doen. Het zit hem in de nuances ;-)
Kindjes krijgen kost dus inderdaad veel geld: investeren in de kindjes én investeren in (de mentale gezondheid van) de ouders!


Dat ik occasioneel verlang naar wat me-time en de kindjes af en toe wel achter het behang kan plakken, neemt niet weg dat ik ze doodgraag zie. En dat ik besef hoe ongelooflijk veel geluk wij hebben met zo 2 prachtmeisjes. Ik mag mijn beide pollekes kussen.

Ik zeg elke avond wanneer ik ze in bed stop hoeveel ik van hen houd.
Of hoe trots ik ben wanneer ze mij weer eens verbazen.
Wij knuffelen en kriebelen dat het een lieve lust is, iets waar ik graag mijn was en plas voor laat vallen.

En tenslotte, een dagje thuis werken, dat is toch ook een beetje me-time hé.
Morgen heb ik een date met mijn laptop van het werk in mijn comfy clothes.
En gij nu!

vrijdag 12 februari 2016

Met ons viertjes - week 18

Gisteren ruilde Joanna haar neuspoliepen in voor buisjes in haar oren.
Eerste keer narcose, ik vond dat toch wel spannend. Voor haar en voor mij.

Best wel een heftig dagje, achteraf beschouwd. Patiëntje in kwestie was super flink, zoals altijd wanneer het bittere ernst is. De traantjes kwamen pas op de operatietafel toen ze het maskertje over haar mond en neus plaatsten. Pure angst, hoewel we haar uitgebreid voorbereid hadden. Ik vond ook dat het nog lang duurde eer ze dan in slaap viel, toch wel een minuut of 2 - 3. Mijn traantjes bleven ook niet uit natuurlijk. Niet uit angst maar gewoon, het moederhart dat een barstje vertoont. en ik ben gewoon een bleiterke. Grappig hoe gans het medisch team dan zo met een blik van medeleven vermengd met "allez, moeder nummer 5378 die we mogen troosten" erop staat te kijken.

Ze ziet het nog volledig zitten!

De argwaan groeit

20 minuutjes later mocht ik bij haar terwijl ze wakker werd. Minder momentje toch wel. Een triestig uurtje vol tranen, angst, pijn, paniek, bloed, kots,... Ze had precies echt veel pijn aan 1 oortje (komt niet vaak voor maar wel bij Joanna natuurlijk), want na een extra dosis pijnstilling (straf spul want ze moest nog wat gemonitord worden) viel ze rustig in slaap en toen ik haar een kwartiertje later moest wakker maken van de verpleegster (ter controle), was ze weer helemaal zichzelf.

In slaap op moeders schoot na een uur om snel te vergeten

- "Kijk mama! Lichtjes!" (wijst naar de prachtige ziekenhuisverlichting boven haar). "2 lichtjes!" (toont 2 vingertjes).
- "Ja schat, goed gezien, 2 lichtjes."
- "En kijk! Daar nog lichtjes!" (wijst iets verder, in de gang hingen nog 2 lampen binnen haar gezichtsveld). "Nog 2 lichtjes!" (toont 2 vingertjes). Denkt 1 seconde na. "4 lichtjes!"
- "Euhm, ja inderdaad." (kort stil momentje van verbazing) "4 lichtjes. 2 plus 2 is 4." (Wat voor verdoving heeft dat kind gehad?!)

De ingreep zelf was verder vlekkeloos verlopen, net zoals de rest van de dag. Wat een dappere meid!

Bijkomen met Maya en Mickey Mouse op televisie

Laten we hopen dat de verkoudheden en oorontstekingen hier drastisch door dalen. Ik ben alvast erg benieuwd!


Ellie hield ons ook bezig de voorbije weken. 
Twee weekends geleden kreeg ze last van een buikgriep: ze gaf haar melk over, haar stoelgang wijzigde en ze at slecht. Maar ze maakte geen koorts en bleef haar vrolijke zelf, dus we brachten haar op maandag naar de opvang.
In de loop van de namiddag kreeg ik telefoon: Ellie had tussen 8u en 15u maar 40 cc willen drinken en ze vonden dit (terecht) alarmerend. Ik liet haar nakijken door de kinderarts maar die stelde ons gerust: van uitdroging was nog geen sprake en dit moest vanzelf genezen. Het enige wat we konden doen was blijven melk aanbieden en de plaspampers goed in de gaten houden. Indien het niet zou beteren, zou ze misschien even moeten opgenomen worden om vocht toe te dienen tot ze zelf weer goed zou eten.

De rest van de week was het sukkelen met een grote S. Ze ging de ene dag wel, de andere dag niet naar de crèche. De ene dag gaf ze wel over, de andere dag niet. Ze dronk eventjes uit Avent flessen omdat ze het bij de opvang niet meer wisten en dat de oplossing leek (90 cc ipv 30 cc binnen). Maar dat was ook maar tijdelijk.
We waren door de buikgriep eigenlijk helemaal terug bij af: last van haar darmen, moeilijk drinken,... Van haar proper 7-11-15-19-23 schema van 180/6 flesjes bleef niets meer over. We zaten op een 6 à 7-tal voedingen per dag van 120/4 - die ze dan vaak nog niet uitdronk - met 1 nachtvoeding rond 3 u gezien ze om 23u haar fles pertinent weigerde.

Schattig en vrolijk als altijd, ook met buikgriep
Het was - zoals zo vaak met kleine kindjes - een kwestie van tanden bijten, veel geduld en "de aanhouder wint". Blijven melk aanbieden en wachten tot het hele gedoe wat stabiliseerde. Uiteindelijk heeft het hele grapje 8 dagen geduurd. Intussen heeft ze haar oude schema terug opgepikt en drinkt ze terug de "normale" hoeveelheid van 180/6, in de opvang soms zelfs 210/7. Haar darmen herstellen langzaam maar zeker. Oef!

Dat ze intussen alweer een serieuze snotvalling heeft, lijkt bijzaak. Zolang ze geen koorts maakt (lees: naar de opvang kan) en vrolijk blijft, mag het brave kind snotteren zoveel ze wil.

Na deze woeligere weken (terug beginnen werken, allemaal ziek geweest, eetperikelen, buisjesperikelen,...) mag de rust nu wat weerkeren. Voor eventjes toch, want wij hebben grootse plannen hier in huis. In juni wordt ons verwarmingssysteem helemaal vernieuwd (wij schakelen om van elektrische accumulatoren naar een gascondenstatieketel en zonneboiler) en alvorens de radiatoren overal geplaatst worden, willen wij die muren verven in hun definitieve kleur. Wij hebben voor onze verhuis maar 3 kamers geschilderd (de 2 kinderkamers en de keuken), de andere ruimtes zouden we later wel eens doen. Wel, "later" komt er toch wat vroeger aan dan gedacht.
Wij weten weer wat doen dit voorjaar...
Werk aan de winkel!

vrijdag 5 februari 2016

Project "ik wil mijn lijf terug" - maand 1

Tijd voor een tussentijdse evaluatie...

Algemene status: goed maar kan beter!

Sporten
De eerste 2,5 weken ging het prima! Ik ging 1 keer in de week naar de yoga (zalig!) en deed 2 - 3 keer per week thuis spierversterkende oefeningen.

En toen begon ik te werken en werd mijn routine weer helemaal overhoop gegooid. Daarenboven zijn de kindjes elk om beurt ziek en is er altijd wel eentje dat naar de dokter moet of extra aandacht nodig heeft. En minder slaapt. Ik was dus de eerste week dat ik terug aan de slag ging zoooo moet, dat het sporten er gewoon niet bij kon. In mijn tweede werkweek werd ik ook ziek (bedankt, Ellie, voor de beestjes) dus was sporten gewoon even niet aan de orde.

Gevolg: sinds ik ben beginnen werken 2 weken geleden sloeg ik de yoga lessen noodgedwongen over en deed ik 10 dagen geen oefeningen. Maar nu ik de eerste vermoeidheid van het werken én de serieuze buikgriep overwonnen heb, vlieg ik er terug in. Het zijn allemaal kleine moeites en ik heb er echt veel deugd van achteraf. Ik blijf dit uiteraard doen en vanaf maart ga ik ook terug 2 maal per week lopen. Hopelijk blijven periodes van zware vermoeidheid uit, want dan heb ik echt de fut niet om te sporten...



Eten
Al veel gezonder dan vroeger maar het kan nog iets beter.

Wat goed lukt is het gezonde ontbijt. Ik ben helemaal verknocht aan fruit, havermout, amandelmelk, platte kaas, muesli, yoghurt,... in allerlei combinaties. Food-hack: ik gooi speculaaskruiden door mijn pot vol gezond lekkers, mmmm!

De gezonde tussendoortjes in plaats van chocolade of snoep, dat lukt ook prima! Ik eet meer fruit en noten. Ik sta mezelf af en toe een mignonette "noir de noir" toe of een koekje zonder suiker. Chocoladekoekjes en chips eet ik al een maand niet meer en dat gaat eigenlijk zonder veel moeite. Wanneer ik echt te veel zin heb in zoet, drink ik een cola zero. Ik heb ook altijd een light dessertje in huis (met zeer weinig calorieën) voor als het nodig is ;-)

Ik eet veel minder brood; mijn lunch bestaat uit soep of een slaatje met hoogstens 1 sneetje brood bij. Ik eet ook niet elke dag warm. Wanneer ik wel warm eet, probeer ik óf de vleesinname óf de koolhydraatinname (aardappel, pasta, rijst,...) te beperken. We eten ook meer vegetarisch dan vroeger.

Wat nog beter kan? Er is snel een excuus om te zondigen. Wij hebben nu eenmaal een druk sociaal leven en mijn sociaal leven bestaat nu eenmaal vaak uit "uit eten" of "eentje drinken" of "taart op zondag" of ... Ik zal mij op restaurant geen glaasje wijn ontzeggen en ik zal op een taartnamiddag gezellig een stukje mee eten. En zondagavond passeerden wij, na een vermoeiend weekend, langs de frituur. Dat moet ook kunnen, voor mij is dat genieten van  het leven. Alleen komt het gewoon wel vaak voor en ondermijnt dat allicht vaak wat mijn "inspanningen" doorheen de week. Maar goed, voorlopig slaag ik er wel in op zo'n eet- en drinkgelegenheden minder naar binnen te spelen dan ik vroeger had gedaan en dat is al veel waard!



Resultaat
1 maand na de start van het project, staat er 66,9 kg te lezen op mijn weegschaal.
Dat wil zeggen dat ik 2,6 kg ben afgevallen op 1 maand tijd. Dat is meer dan het door mijzelf opgelegde gemiddelde van 1 kg per maand, hoera!
Ik besef wel dat de eerste kilo's het makkelijkst gaan en dat de buikgriep hier een handje heeft toegestoken. Nu ik genezen ben, zal er allicht wel weer een kilootje bijkomen. Er zal zeker een tandje moeten worden bijgestoken in de loop van de volgende maanden. Maar dit motiveert mij alvast!

Nog belangrijker dan die kilo's, is dat ik mij een stuk energieker voel sinds ik deze gezondere levensstijl hanteer. Ook al ben ik soms erg moe, ik voel dat mijn energiepeil gemiddeld hoger is dan vroeger. En dat is eigenlijk nog een betere motivatie.

Op naar maand 2!

maandag 1 februari 2016

Met ons viertjes - ergens in de 17de week

Werkdag nummer 8 en het begint langzaam te wennen.
De ochtendspits loopt relatief vlot. Dat ik daar al een maand lang in mijn hoofd mee bezig ben om die op punt te krijgen, zit daar allicht voor iets tussen. Ik geef mijzelf al mijn punten!

Ik heb eigenlijk meer moeite met die avonden die zo snel voorbij vliegen. Thuis komen, kindjes eten geven, soms in bad steken en tijdig in bed krijgen, zelf eten,... En daarna ben ik stikkapot door de werkdag die ik dan al achter de kiezen heb. Mijn yogales heeft eraan moeten geloven vorige week, ik was gewoon kapot. Deze week lukt dat hopelijk wel!

Ik moet misschien ook leren in de weekends wat meer rust in te bouwen, hoewel ik dat niet altijd in handen heb. Het voorbije weekend was eentje om snel te vergeten; Ellie heeft een soort van buikgriepje waardoor ik de was en de plas deed, en dan nog eens. En dan nog eens. Veel uitrusten en ontspanning kwam er niet aan te pas.

Het weekend daarvoor kreeg de regelnicht in mij de bovenhand en moest ik zonodig kasten halen in Ikea, ze in elkaar zetten en helemaal installeren.


Joanna's speelhoek werd wat opgekuist. Ik ben in al mijn enthousiasme een voor-foto vergeten nemen, maar in plaats van de witte speelgoedkast (een Ikea-klassieker, nietwaar?) stond er een speeltent in allerlei fluo-kleurtjes. Nodeloos te zeggen dat de kast mooier en praktischer is en bovendien minder plaats inneemt.


Onze gang kreeg ook een make-over, opnieuw dankzij een Ikea-klassieker. Hierbij wel een voor en na én een tevreden regelnicht. Hoera!




De uitstap naar Ikea leerde ons trouwens dat Joanna grote fan blijkt te zijn van de fameuze balletjes. Ze at haar bord helemaal leeg en ging dan nog balletjes schooien bij haar papa. Tja...


Ellie voelt zich intussen goed thuis in de opvang.
Zelfs wanneer ze ziek is en zich duidelijk niet goed voelt, blijft ze lachen naar al wie het wil gezien hebben. Ze is nu ruim 16 weken dus het "onbeholpen wezentje" is er echt wel af. Ze is een vrolijke, actieve baby die graag veel aandacht krijgt en het op een neuten zet wanneer ze moe is en de slaap niet kan vatten. De spijsvertering blijft de goede kant op gaan, al is het een parcours met zeer veel hindernissen na rotarix-vaccinaties en nu buikgriep. Maar het verschil met 2 maanden geleden is echt al gigantisch!



Ellie is Joanna's grootste fan.
Ze lacht wanneer Joanna lacht en huilt wanneer Joanna huilt. Zotjes.
Joanna groeit steeds meer naar haar kleine zus toe nu ze zelf ook die interactie waarneemt. 
Die 2 samen zien genieten, daarvoor doe je het!

Gezien ik er hoegenaamd niet meer in slaag video's te uploaden (Help? Het werkt allemaal zoals het moet maar ze verschijnen niet op de blog?), hierbij een verwijzing naar mijn instagram voor wat zusjespret ;-)