Met ons viertjes - ergens in de 17de week

Werkdag nummer 8 en het begint langzaam te wennen.
De ochtendspits loopt relatief vlot. Dat ik daar al een maand lang in mijn hoofd mee bezig ben om die op punt te krijgen, zit daar allicht voor iets tussen. Ik geef mijzelf al mijn punten!

Ik heb eigenlijk meer moeite met die avonden die zo snel voorbij vliegen. Thuis komen, kindjes eten geven, soms in bad steken en tijdig in bed krijgen, zelf eten,... En daarna ben ik stikkapot door de werkdag die ik dan al achter de kiezen heb. Mijn yogales heeft eraan moeten geloven vorige week, ik was gewoon kapot. Deze week lukt dat hopelijk wel!

Ik moet misschien ook leren in de weekends wat meer rust in te bouwen, hoewel ik dat niet altijd in handen heb. Het voorbije weekend was eentje om snel te vergeten; Ellie heeft een soort van buikgriepje waardoor ik de was en de plas deed, en dan nog eens. En dan nog eens. Veel uitrusten en ontspanning kwam er niet aan te pas.

Het weekend daarvoor kreeg de regelnicht in mij de bovenhand en moest ik zonodig kasten halen in Ikea, ze in elkaar zetten en helemaal installeren.

Joanna's speelhoek werd wat opgekuist. Ik ben in al mijn enthousiasme een voor-foto vergeten nemen, maar in plaats van de witte speelgoedkast (een Ikea-klassieker, nietwaar?) stond er een speeltent in allerlei fluo-kleurtjes. Nodeloos te zeggen dat de kast mooier en praktischer is en bovendien minder plaats inneemt.

Onze gang kreeg ook een make-over, opnieuw dankzij een Ikea-klassieker. Hierbij wel een voor en na én een tevreden regelnicht. Hoera!

De uitstap naar Ikea leerde ons trouwens dat Joanna grote fan blijkt te zijn van de fameuze balletjes. Ze at haar bord helemaal leeg en ging dan nog balletjes schooien bij haar papa. Tja...

Ellie voelt zich intussen goed thuis in de opvang.
Zelfs wanneer ze ziek is en zich duidelijk niet goed voelt, blijft ze lachen naar al wie het wil gezien hebben. Ze is nu ruim 16 weken dus het "onbeholpen wezentje" is er echt wel af. Ze is een vrolijke, actieve baby die graag veel aandacht krijgt en het op een neuten zet wanneer ze moe is en de slaap niet kan vatten. De spijsvertering blijft de goede kant op gaan, al is het een parcours met zeer veel hindernissen na rotarix-vaccinaties en nu buikgriep. Maar het verschil met 2 maanden geleden is echt al gigantisch!

Ellie is Joanna's grootste fan.
Ze lacht wanneer Joanna lacht en huilt wanneer Joanna huilt. Zotjes.

Joanna groeit steeds meer naar haar kleine zus toe nu ze zelf ook die interactie waarneemt. 

Die 2 samen zien genieten, daarvoor doe je het!

Gezien ik er hoegenaamd niet meer in slaag video's te uploaden (Help? Het werkt allemaal zoals het moet maar ze verschijnen niet op de blog?), hierbij een verwijzing naar mijn instagram voor wat zusjespret ;-)