woensdag 31 december 2014

Mijn jaareinde!

Ik leef nog!

Ik geniet gewoon met volle teugen van mijn 2 weken Kerstvakantie, tijd die smelt als sneeuw voor de zon (hoe toepasselijk!). Ik neem ook wat blogverlof, niet echt bewust maar it just happened.
Te veel andere leuke dingen te doen tijdens de laatste 10 dagen van 2014!

Zoals daar zijn (in willekeurige volgorde):
*
Kerstavond bij ons thuis doorbrengen met familie en schoonfamilie, 14 eters in totaal. De raclette smaakte en de sfeer was opperbest. Vorig jaar stond ik nog zelf in de keuken, dit jaar veel meer kunnen genieten van het samenzijn. Voor herhaling vatbaar!


*
Mij kapot werken in de tuin samen met mijn lief. Joanna is nog 2 dagen naar de onthaalmoeder geweest deze vakantie en daar hebben wij van geprofiteerd. Er zijn 6 bomen gesneuveld (waarvan enkele dode, no panic), ik heb gezaagd en gehakseld alsof ik nooit iets anders doe. Mijn lichaam wist mij wel te vertellen dat dat laatste gelogen is, amai mijn spieren! Maar ik heb er meer dan een week later nog deugd van. En onze tuin ook, die herademt ;-)
*
Op Kerstdag een mooie wandeling doen in Dikkele en omstreken, door weer en wind (lees: hagelbuien en zon). Leverde mooie foto's op, frisse neuzen en lege hoofdjes. Heerlijk!!


*
2 daagjes weg met mijn lief naar Limburg. Een ganse dag wellness, en heerlijke massage, een blitsbezoek aan Hasselt (en zijn fenomenale Kerstmarkt! Wij werden letterlijk een beetje kwaad op Gent: dat kan veel beter verdorie!!!) en soldenfestijn in Maastricht. We vonden het allemaal zo geweldig dat we overwegen volgend jaar tussen Kerst en Nieuw daar een paar dagen iets te huren met de hele familie. 

Mini stukje van ons Wellness hotel...



*
Dus ook, juij, plannen maken voor 2015! Daar word ik blij van!
*
Geen voornemens voor 2015. Nooit eigenlijk, het is geen traditie bij mij. Ik leef mijn leven gewoon zoals het komt en probeer er het beste van te maken. Ik maak (en kraak) het hele jaar door voornemens, niet alleen rond de jaarwisseling ;-)
*
Gaan zwemmen met Joanna en tot de conclusie komen dat we dat echt meer moeten doen. In de winter rolt ze vaak van infectie naar infectie en dan lijkt ons dat niet altijd oppportuun. Maar als we zien hoe ze in het zwembad van elke seconde geniet, dan mag je dat misschien als voornemen noteren voor 2015: meer gaan zwemmen met Joanna.
*
Sneeuwpret! 
Voor Joanna, maar ook voor mij, want ik hou echt wel van dat Winter Wonderland!





*
Op de eerste rij zitten terwijl Joanna aan een razendsnel tempo haar woordenschat begint uit te breiden. Bal, koek, pop, appel, auto (respectievelijk baj, koek, pup, appe, auko) kwamen er allemaal bij de laatste dagen. Ze zegt ook al een tijdje "ai eda" (pijn gedaan) en "boe eda" (boem gedaan, gevallen dus) met de bijpassende gezichtsexpressies. Fantastisch.
*
Ook in de categorie Joanna: kaka en pipi blijven zeer populair. "Nanna kaka pipi" of "Pup kaka pipi" (en dan haar pop op het potje zetten) of "Mama/Papa kaka pipi" wanneer wij naar het toilet gaan. Zelf gaat ze soms eens op het potje zitten, maar meestal zonder resultaat. We forceren niets, want het kind heeft gevoel voor drama en het potje durft dat wel eens aan te spreken. Ze is er sowieso nog wat te jong voor, maar de interesse (of beter obessie?) is er alvast.
*
Ontbijt bij ons thuis met vrienden en een sneeuwlandschap op de achtergrond. Heerlijk bijkletsen en op het gemakje uitgebreid eten, love it!
*
Nog eens echt uitgaan en dansen!! Jaja!
*
Joanna van dichtbij zien kennismaken met een draaimolen, gevolgd door drama wanneer bleek dat we daar niet eeuwig konden op blijven zitten.



En er moeten dus nog een paar dagen komen hé! Oudjaar bij vrienden, nieuwjaar bij familie, solden shoppen met mijn bestie, pannenkoekennamiddag met vrienden en hopelijk ook nog een paar momentjes van rust :-) Ik had gehoopt wat extra tijd te hebben om te lezen, te haken, wat administratie te doen. Maar er kwamen te veel leuke dingen op mijn weg in de vakantie. Dju toch ;-)

Wensen voor 2015 volgen binnenkort, eerst ga ik het voorbije jaar in schoonheid afsluiten. 
Feest ze!!

maandag 22 december 2014

Mijn 10 van 2014

Ik zag het hier in blogland al enkele keren passeren: de 10 foto's van 2014.
Hier die van mij!


De eerste dag van het jaar, leverde meteen ook het eerste leuke familiekiekje op van 2014. 


Joanna blijkt een waterrat. In bad gaan is en blijft een feest, gaan zwemmen is dus een topfeest. Deze foto is een aandenken aan haar eerste kennismaking met een zwembad, in februari, tussen de luchtweginfecties door.


De eerste verjaardag is memorabel, toch? Joanna zette ook haar eerste stapjes de dag ervoor, extra memorabel dus!


Ook memorabel. Dit is enkele dagen na haar eerste verjaardag, laagtepunt van het jaar voor onze kleine meid. Zware bronchitis met ziekenhuisopname tot gevolg. Eigenlijk iets om snel te vergeten, maar dat blijkt moeilijker dan gedacht!


2014 was ook het jaar van groene vingers kweken. Ik ben graag buiten en zolang het niet elke dag is, werk ik graag in de tuin. Joanna is echter nog te klein om mee te helpen of zonder toezicht buiten te laten spelen, waardoor ik vaak "babysit" terwijl Michiel buiten bezig is. Af en toe die taken eens omwisselen, vind ik super. Zie mij glunderen op ons machine!


We leerden dit jaar ook steeds beter ons nieuwe gezinsleven te combineren met ons sociaal leven. Het is een evenwichtsoefening die goed begint te lukken! TW classic was weer pure pret en wordt een constante in ons leven.


Onze zomervakantie brachten we door aan de Atlantische kust in Frankrijk. Dit is voor mij hét kiekje van die vakantie. Bij aankomst op bestemming reden we recht naar de kustlijn. Joanna rook de zee en was niet meer te houden. Wij genieten hier alledrie met volle teugen, ik van achter de lens. Heerlijke herinneringen!


Dit is voor mij dé familiefoto van het jaar. De laatste dag van onze reis deze zomer, met het prachtige licht van een ondergaande zon en 3 zeer contente mensen. 


Dit najaar werden we getrakteerd op prachtige zonsondergangen en zeer veel cloudporn. Zaken waarvan ik nog meer geniet sinds we op den buiten wonen. Van dat laatste hebben we nog geen seconde spijt gehad. 


Ik sloeg dit jaar ook aan het haken. Een langvergeten hobby die ik herontdekte. Ik heb altijd wel een haakwerk "in progress" liggen en haak bijna elke avond wat. Het brengt rust in mijn hoofd en ik geniet van het creëren. Op deze foto showt het (zieke) model mijn eerste muts en sjaaltje voor Joanna. Ik ben er nog altijd trots op :-)


Om nu te zeggen dat bovenstaande mijn jaar samenvat, dat is erover. Maar het zijn leuke momentopnames van een leuk jaar. 2014 was een goed jaar voor ons. Meer van dat graag!

woensdag 17 december 2014

Project Positief

Ik heb het gevecht met de microbes eindelijk gewonnen, for now that is... Ondanks het feit dat Joanna er intussen ook haar vierde koortsepisode op twee maanden tijd heeft opzitten, blijf ik graag positief. Ten eerste, omdat ze alweer aan de beterhand is, deze keer zonder antibioticum (hoera!) en ten tweede, omdat ik nu eenmaal een eeuwige optimist ben.

Op uitnodiging van Josie, hierbij mijn positivo-antwoorden in het kader van het project, opgestart door By Dagmar Valerie. 

Wat is je favoriete quote en waarom?

Er bestaan oneindig veel goeie quotes waar ik mij wel in kan vinden. Ik heb niet 1 levensmotto. Er zijn er wel een paar die blijven terugkomen, zoals "Wie niet waagt, niet wint". Een waarheid als een koe die je af en toe eens luidop moet zeggen om jezelf of een ander dat extra duwtje in de rug te geven.

Verder hou ik van de uitspraak "Live, love, laugh". Het zegt alles.



Welke droom zou je in je leven willen realiseren? Yes, you can!

Ik droom niet groot. Daarvoor sta ik te veel met mijn voetjes op de grond. Ik ben een optimist, maar misschien meer nog een realist. Maar als ik toch eventjes mag...
Een reis rond de wereld!
Maar wegens niet echt realistisch: een roadtrip doorheen de VS met mijn gezin, ooit, voldoet ook. Dat laatste staat bij ons echt op de (verre toekomst)planning en wordt dus ooit een dream come true!


Wat betekent geluk voor jou?

Geluk is geen eindbestemming, maar iets wat je tegenkomt op je levensweg. Vaak toevallig, zonder dat je er zelf erg in had. Zelf vind ik geluk in kleine dingen.

De zomerse ochtendzon op mijn huid. De kleuren van de blaadjes in de herfst. Joanna die 1 van haar gekke bekken trekt. Een zacht dekentje. De kleur van de ogen van mijn lief. Kerstlichtjes. Chai latte. Een opgeruimd huis. Shoppen. Het spinnen van een kat. Mijn bed. Knuffelen met mijn gezin. De geur van een opgebrande lucifer. Kaneel. De slappe lach met mijn zus. En duizenden andere dingen.

Wie kan jou ontzettend opvrolijken?

Op dit moment in mijn leven is dat met voorsprong Joanna. Omdat zij nog de onschuld van een kind heeft en alles wat ze doet zo écht is. Hoewel ze het mij soms knap lastig maakt, is zij ook wel de eerste die mij helpt dingen in perspectief zien, die mij kan afleiden, die mij kan doen vergeten. Terwijl ze dat zelf nog niet eens beseft, wat het net zo betoverend maakt.
Uiteraard doen een knuffel en een peptalk van mijn lief ook altijd hun werk en is hij de eerste (volwassene ;-)) bij wie ik ga wanneer ik opgepept moet worden. Ik ga ook vaak ten rade bij vriendinnen, op wie ik altijd kan rekenen (en omgekeerd, super is dat). En uiteraard staan mijn ouders en zus ook altijd klaar met raad en daad, wanneer ik daar nood aan heb.

Ja, ik ben one lucky bastard, ik heb een sterk opvangnet en ben daar heel dankbaar voor!

Waardoor kreeg je laatst een lachbui?

Iets wat mij wel vaker overkomt: toen ik boos was op Joanna. Wanneer ze stout geweest is en ik boze mama ben, kan ik mij vaak niet serieus houden. Ze kan dan zo haar gezicht in de plooi houden, of mij vol onbegrip aanstaren, of heel schuldig of net heel onschuldig kijken, dat ik begin te schudden van het lachen. Ik moet daar dringend iets aan doen, want dat ondermijnt mijn geloofwaardigheid! Maar het houdt ons dagelijkse leven thuis wel vrolijk ;-)

Waarvoor mogen we je 's nachts wakker maken?

Liefst gewoon niet, eigenlijk. Ik ben een heel slechte slaper: ik slaap moeilijk in en slaap zelden door. Sinds Joanna er is, is die slaapkwaliteit er niet op vooruit gegaan. Een nachtje doorslapen is voor mij een heel kostbare zeldzaamheid. Wanneer ik dus eindelijk eens lekker lig te slapen, is er niet veel dat mij zonder morren uit mijn bed zou krijgen. Tenzij die reis rond de wereld!

Op welke prestatie ben je ontzettend trots?

Ik kan niet zo meteen een persoonlijke prestatie bedenken waar ik trots op ben. Ik heb geen uitgesproken talent waarmee ik speciale zaken realiseer, ik heb geen topfunctie, ben geen topatlete.  Ik heb de neiging vooral trots te zijn op wat Joanna of Michiel presteren en daar dan even te koop mee te lopen. Niet dat dat mijn verdienste is, maar het is wel OK om trots te zijn op je geliefden, denk ik dan. 

Welke boodschap zou je graag aan anderen willen meegeven? 


maandag 8 december 2014

Ontsnappen is onmogelijk

Eindelijk nog eens tijd om te schrijven, meteen zal duidelijk worden hoe dat komt.

Wat woensdagavond begon als "ik voel me niet zo goed", escaleerde vrijdag tot "ik ben ziek". Dat zat er een beetje aan te komen: donderdag zeer zware en lange werkdag (dus niet echt een "zorg goed voor jezelf" momentje) én ik was de laatste in ons rijtje van drie die nog niet getroffen was door de vuile beestjes.
There is no escape!

Zaterdag leek het wat beter, wat ik vooral wijt aan de kracht van het brein. "Het is Sinterklaas en ik mag en zal niet ziek zijn!". Ondanks een heel korte nacht (Joanna kon de spanning rond de komst van de Sint blijkbaar moeilijk aan), voelde ik mij zaterdag dus wel OK.

Sinterklaas sfeerbeeldje

Maar het brein kent ook haar grenzen.

Gisteren veranderde ik in de loop van de dag langzaam maar zeker in een hoopje ellende en vandaag beleef ik het hoogtepunt.
Ik ben uit bed geraakt en via bad in de zetel. Het is nu middag maar ik ben alweer uitgeput. Slikken is een marteling; niet alleen denkt mijn linkeroor dan dat we een landing aan het inzetten zijn (en is het half doof), maar ik voel het telkens tot in elke kleinste holte in mijn kop.

Mijn beste vrienden vandaag zijn citroenthee en ibuprofen. Lots of it.

En Netflix!

Met als eerste officiële verslaving: Gossip Girl! Met glans gewonnen van Breaking Bad, dat ik ook zeker kan smaken en ik later nog wel uitkijk. Maar nu gaat al mijn aandacht naar de ongeloofwaardige verhalen van rijke knappe tieners in Manhattan die vertolkt worden door acteurs die er veel ouder uitzien dan de personages die ze moeten vertolken.


What's not to like?

dinsdag 2 december 2014

Ayo Technology

Grootse veranderingen ten huize Vermassen-Cattoir!

Wij gaan voor vereenvoudiging!

Daaag vaste telefonie, digitale televisie (jaja!) en een CD-speler die maar half werkte.
Welkom Netflix & Spotify premium!



Dat maakt het leven niet alleen gemakkelijker, maar ook goedkoper!

Nu betalen wij voor Whoppa van telenet tegen de 73 euro in de maand, soms meer als we eens een film huurden. En dat voor een vaste telefoon die we nauwelijks gebruiken en digitale televisie waar we enkel kijken naar opgenomen films en series. 
Dat kan duidelijk beter!
We schakelen over naar basic internet van Telenet, dat komt op 27 euro per maand (na de prijsstijging). Daarnaast 9 euro voor Netflix en 10 euro voor Spotify premium. Dat brengt ons totaal op 46 euro in de maand. Veel beter dan die 73, toch?

Wij zijn wel CD mensen. Daar kunnen we nog geen afstand van doen. Maar dat hebben we ook simpel opgelost. Here's how it's done.

Met 1 Macbook Air en 2 laptops (Windows, van het werk) in huis, hebben we genoeg computers, me dunkt. De Mac mini stond dus wat eenzaam te wezen boven op de bureau. We hebben het beestje nu een ereplaats gegeven naast de TV en hem er meteen ook op aangesloten. Bijhorende apple CD drive zorgt ervoor dat we DVD's en CD's kunnen afspelen. De boxen van onze TV voldoen ruim aan onze eisen, al hebben we een paar externe boxen in reserve indien nodig. Keyboard en muis staan bovenop de TV-kast, maar met mijn iPhone gebruik ik de Remote Mouse, dus ik kan de bediening volledig vanuit mijn luie zetel doen, juij!


Met andere woorden: netflix, spotify, DVD's, CD's en ja, zelfs surfen, kan nu allemaal via onze "Mac mini meets TV" opstelling.
Voor de meeste mensen uiteraard niet baanbrekend, maar voor ons toch een openbaring! En dat zonder smart-TV! (Wel ja, hij is zo wat half smart, je kan er wel wat mee, maar niet genoeg en zeker ook niet snel genoeg.)

Vereenvoudiging dankzij technologie.
We zijn nog altijd mee met onze tijd, hoera!

dinsdag 25 november 2014

Hooked #2

Hier ben ik zo degoutant trots op!
*Grijns*



Op de muts, op de sjaal en op de dochter.
Nu die laatste nog uit de patatten krijgen, ze rijgt de infecties aaneen en het is nog niet eens écht winter.
*Zucht*

Ik ben intussen begonnen aan het volgende project: een dikke warme sjaal voor mezelf (want ik heb er nog maar 100 of zo). En uiteraard bijhorende muts. Alleen al omdat dat zoveel sneller klaar is en dat is dus kicken. Quick fix!
*Giechel*

Daarna zou ik eens zot durven doen!
*Knipoog*

vrijdag 21 november 2014

Mijn conclusies bij het grote ploetermoeder debat van deze week


Na nog meer lezen en nog meer nadenken en wat discussiëren, stootte ik vandaag eindelijk op dit opiniestuk waar ik mij volledig achter kan scharen.

Het beschrijft wat ik er zelf van denk. Lees het hele stuk, niet alleen de titel, want die vind ik minder relevant. Ik steel ook even het prentje erbij :-)


"Dat Robberechts werk en gezin perfect kan combineren, heeft meer te maken met persoonlijke situatie- en karakterkenmerken dan met het gegeven dat iedereen dat maar moet kunnen." En verder: "Hoe anders is de situatie van pakweg eenoudergezinnen of mensen met een laag inkomen, die de financiële gevolgen niet kunnen dragen?"
Vinger op de wonde: het gaat over keuzes KUNNEN maken, en dat is lang niet voor iedereen het geval! Een beetje solidariteit aub, bedankt! Ik heb het niet alleen over alleenstaande ouders of ouders met kinderen met een speciale zorgbehoefte. Het gaat om zoveel andere randvoorwaarden die goed moeten zitten om keuzes te KUNNEN maken: opvoeding, opleiding, omkadering, sociaal netwerk, financiële draagkracht, en ga zo maar door.
In dit stuk wordt daar volledig aan voorbij gegaan, en dat stootte mij tegen de borst. Ik begrijp de achterliggende boodschap van de auteur, maar ik vind deze slecht (op het gemene af) verwoord. En denigrerend tegenover huismoeders. Strijken is óók werken, just sayin'.

En ook nog: "Zou dit geen werkelijke emancipatie zijn: dat we allemaal op gelijke basis kunnen kiezen wat we echt willen? Dat we een afgewogen keuze kunnen maken tussen werken en thuisblijven, zowel mannen als vrouwen?"
YEP! Daar gaat het inderdaad precies over! Dank u!

De rest moet je zelf maar lezen ;-)






En nu stop ik erover, beloofd!
Mijn ei is gelegd. Amen

donderdag 20 november 2014

Intermezzo #3

Maandag stootte ik op dit artikel in het online magazine Charlie.
Ik deelde het prompt op facebook.

En ik bleek niet de enige bij wie het aansloeg.
Intussen las/hoorde/zag ik de auteur van het stuk in kranten, op radio, op televisie.
Het mooie stuk schrijfsel ging zowat viraal.
De combinatie gezin - werk en hoe daarmee om te gaan, het lééft blijkbaar!



Het gekke is: iedereen lijkt er zo enorm mee begaan, maar weinigen doen er écht wat aan, of proberen er iets aan te doen.

Ik ook niet, for that matter. Ik sta niet op de barricades.
Ik deel dit en verwante zaken enkel op facebook, meer niet.

Waarom?
In de hoop dat iemand anders het voor mij zal doen?
Omdat het te moeilijk lijkt, de samenleving zo fundamenteel doen veranderen?
Of omdat ik eigenlijk 1 van de gelukzakken ben, momenteel toch?
Dat laatste neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat er nog zeer veel werk aan de winkel is.

Eentje om over na te denken...



woensdag 12 november 2014

Herfstweekend

Stilte hier de voorbije dagen.

Gene paniek!

Gewoon, ik doe ook nog iets anders dan bloggen.

Genieten van een lang weekend, bijvoorbeeld. Mijn eerste vrije dag sinds de start op mijn nieuwe job, dankzij de recup van 1 november. Halleluja.

En of het deugd deed!

Een weekend vol uit logeren, voor Joanna dan toch. Van pepé en oma, naar mammie en terug naar pepé en oma. Driewerf hoera voor alle betrokken partijen!

Een weekend vol uit eten. Dat was lang geleden.

Een weekend vol creativiteit. Een mutske uit de losse pols: eigen ontwerp, eigen creatie. Sjaalke duurt wat langer.



Een weekend vol film. Thuis en daarbuiten. Cinema, wij doen dat niet veel meer, alleen voor echte toppers. 'Interstellar' is er zo eentje!

Een weekend vol slaap. Of toch meer dan anders. Mens, dat deed deugd. Ik had het echt nodig. 

Een weekend waarin ik al bij al minder buiten ben geweest dan ik normaal zou doen met zo'n mooi weer. Ik heb gefocust op recupereren. Ik had tenslotte recup...
Maar op die prachtige 11 november van gisteren beleefden Joanna en ik toch nog wat buitenavonturen hier thuis. 

Herfst opsnuiven, heerlijk!










Oh, en een weekend met weinig sociale media
Ik had het te druk met genieten.