donderdag 20 november 2014

Intermezzo #3

Maandag stootte ik op dit artikel in het online magazine Charlie.
Ik deelde het prompt op facebook.

En ik bleek niet de enige bij wie het aansloeg.
Intussen las/hoorde/zag ik de auteur van het stuk in kranten, op radio, op televisie.
Het mooie stuk schrijfsel ging zowat viraal.
De combinatie gezin - werk en hoe daarmee om te gaan, het lééft blijkbaar!



Het gekke is: iedereen lijkt er zo enorm mee begaan, maar weinigen doen er écht wat aan, of proberen er iets aan te doen.

Ik ook niet, for that matter. Ik sta niet op de barricades.
Ik deel dit en verwante zaken enkel op facebook, meer niet.

Waarom?
In de hoop dat iemand anders het voor mij zal doen?
Omdat het te moeilijk lijkt, de samenleving zo fundamenteel doen veranderen?
Of omdat ik eigenlijk 1 van de gelukzakken ben, momenteel toch?
Dat laatste neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat er nog zeer veel werk aan de winkel is.

Eentje om over na te denken...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten