zaterdag 12 november 2016

Tijd is geld

Niet als in: elke verloren minuut zijn verloren euro's.
Absoluut niet.
Ook waar - soms en voor sommigen - maar niet (meer) mijn filosofie.

Tijd is geld als in: het is goud waard. Ik zou er zelfs voor willen betalen, moest dat kunnen, voor wat extra tijd.

En laat mij duidelijk zijn, in mijn huidige levensfase bedoel ik met tijd eigenlijk tijd voor mezelf. Tijd om die dingen te doen waar ik anders geen tijd voor heb. Of voor maak. Dat laatste heeft zo zijn redenen. Allez ja, nu we toch lekker eerlijk zijn, dat laatste heeft 1 reden: vermoeidheid.

Ziehier de reden van die vermoeidheid

Het is hier bijna 3 weken stil geweest en dat is omdat ik u allen van mijn oneindige klaagzangen wou besparen.

De laatste maanden en vooral weken zijn erg hobbelig geweest, nog hobbeliger dan anders. Dat heeft zeer vele redenen en 2 rode draden namelijk Ellie en vermoeidheid.
Eigenlijk slaap ik, op een half jaar na, al 4 jaren slecht. Of toch nog slechter dan ik normaal al slaap. Af en toe zijn er eens korte periodes waarin het lukt om een beetje slaap in te halen, maar het tekort dat ik heb opgebouwd is gigantisch.

Wij zijn een jong gezin met een kleuter en een bijna-peuter dus dat is normaal.
I. KNOW.
This too shall pass.

Alleen zit ik al een hele tijd op mijn reserves. En zit ik de laatste tijd eigenlijk ook DOOR die reserves. En dan wordt het écht lastig. Want elk mini tegenslagje is er teveel aan. Elk moeilijk momentje wordt een drama. Mijn lichaam laat dat hard merken want al weken sukkel ik van het ene kwaaltje in het andere en voel ik mij nooit helemaal goed. Maag, darmen, hoofd, keel, spieren, hoesten,... Het ene na of zelfs bovenop het andere. En intussen blijven doorgaan. Nie pleuje.
En elke avond in bed kruipen hopend op een betere nacht. Tevergeefs.

MAAR.
Dikke grote vette maar.

Dit lang weekend was het lief op business trip en om niet 3 dagen non-stop moederziel alleen te moeten moederen, gingen de kindjes een dagje en nachtje uit logeren. Stond al een tijdje gepland, maar eigenlijk begon het mij pas te dagen wat dat nu precies betekende voor mij aan de vooravond van dat logeerpartijtje.

De deze hier kon plots haar geluk bijna niet op. Sinterklaas in het kwadraat: een kleine 24 uren doorbrengen met me, myself and I. Alles kon, alles mocht.
Freedom!
Echt, ik kan u niet vertellen hoe vreselijk veel nood ik daaraan bleek gehad te hebben en hoe vreselijk veel deugd het gedaan heeft. Belachelijk bijna. Iets wat 5 jaar geleden nog de normaalste zaak ter wereld was - simpelweg mijn eigen ding en goesting doen - voelde nu als de grootste luxe.

Beetje high van contentement

Ik zette mijn persoonlijke feestdag goed in met een lunch in Gent met mijn bestie.
En een glas rosé, nah!
Daarna ging ik huiswaarts waar ik de Marie Kondo in mij helemaal losliet. Ik verfde een slaapkamermuur (volgende week komt EINDELIJK onze nieuwe boxspring!) en reorganiseerde al onze "rommelplekken" als een gek. Niets dat mij meer deugd kan doen dan orde scheppen in chaos. Dat is zo goed voor het kopke, ik kan het iedereen aanraden! Ik werkte door tot 9u 's avonds (zooooot!) want ik smeet ook nog een hoop spullen op 2dehands.be. Eindelijk (we wonen hier 3 jaar!) is het ons helemaal duidelijk hoe we ons huis willen inrichten (praktisch bedoel ik dan: wat zetten we waar) en de eerste stappen naar ons einddoel zijn dus gezet. Hoera!
Vervolgens ging ik rechtstreeks naar het volgend puntje op mijn lijstje voor die dag: slapen. Ik kroop in Joanna haar bed (verflucht in de slaapkamer en dat is ook gewoon echt zo'n goed bed!) en sliep van 10u30 non-stop tot 7u30 en deed er dan nog een uurtje bij.
THE. BEST.

Een paar uurtjes later vernam ik dat mijn mama 4 uurtjes geslapen had die nacht.
Zucht.
Maar dat is niet zo erg want dat is voor haar uitzondering in plaats van regel. She'll live. En ze krijgt mijn eeuwige dank in ruil ;-)

En kijk, intussen is het al half 9 gepasseerd, tijd om onder de wol te kruipen!
Haha.
Maar ik meen het. Alle slaap die ik kan krijgen, is welkom tegenwoordig.

Echt, mijn leven is zo spannend!
Slaapwel!
(Jullie hé, ik waarschijnlijk niet)