Met ons viertjes - week 15

Mijn eerste werkdag zit erop!
Hoe het ging?

Het was een doorsnee werkdag: 2 briefings en een bezoek aan de kinderarts.
What's new?

2 voor de prijs van 1: Joanna heeft weer eens oorpijn (zonder hoge koorts voorlopig dus we houden haar gewoon thuis en laten haar vechten zonder antibioticum, hopelijk lukt dat!) en Ellie heeft een snotvalling om u tegen te zeggen. Wel met koorts (38,5), dus toch even een obligaat bezoekje aan de pediater. Ik ben niet echt gealarmeerd want ze drinkt nog redelijk goed, blijft haar vrolijke zelf en lijkt geen pijn te hebben. Met veel liefde, wat perdolan en voldoende vocht, zou ze dit zelf moeten overwinnen. Ik ben eens benieuwd...

Totje!

Poepke!

Joanna weet haar moment trouwens goed te kiezen: maandagvoormiddag staat het langverwachte bezoek aan de NKO-arts op de planning. Een mooi ontstoken oortje zou mijn verhaal wel kracht bijzetten ;-)

Los van dit alles gaat het prima met de kindjes hoor.

Joanna is een echte schoolganger geworden.
Ze gaat heel graag en is teleurgesteld als ze niet mag gaan (zoals nu). Tot de krokusvakantie gaat ze per week slechts 2 ganse dagen, daarna bouw ik zonder twijfel op naar 3, misschien zelfs meteen 4 dus voltijds. Want wat voor de kerstvakantie nog onmogelijk leek, kan ze nu plots wel: een ganse dag naar school gaan, vrolijk thuis komen en pas rond 18u echt onhandelbaar moe worden. Dan moet ze ook resoluut om 18u30 in bed liggen, daar kijk ik op toe. Op dagen dat ze 's middags naar huis komt, doet ze niet altijd meer een dutje. En als ze er eentje doet, best niet te lang, anders slaapt ze 's avonds moeilijk in. Dus het komt toch nog helemaal goed met die dochter van ons en de school. Oef!

Beste vriendjes! ("Maar Dollyyyy, wat is er? Kom maar hier, kom eens bij Joanna!")

Ellie wordt met de dag vrolijker.
Zodra iemand nog maar naar haar kijkt, lacht ze breeduit. De crèche was even wennen: drukte en lawaai was ze niet gewoon, zeker niet om te slapen. Maar dat begint na die paar dagen aardig te lukken, zo'n kleintjes passen zich snel aan. Ze sliep er zowaar eens 3 uren aan een stuk, wat voor mevrouwtje een record is overdag! Ook met de vertering gaat het opmerkelijk beter. Zware krampaanvallen lijken nu echt verleden tijd. Het tweede rotarix-vaccin gooit wel even wat roet in het eten, maar ze lijkt het beter te verteren (ha!) dan de eerste keer.

Ik hoop alleen dat ze de rest van de winter doorkomt zonder al te veel infecties. Ziek na 3 dagen crèche, dat belooft namelijk niet veel goeds... Duimen maar!

3 vrolijke muisjes

Zelf loop ik ook non-stop wat te snotteren.
Eens wat keelpijn, dan weer wat hoofdpijn, een paar dagen verstopte neus gevolgd door een kriebelhoest, enz... Maar desondanks lijk ik voor het eerst sinds lang terug wat energie te hebben. Zou mijn recente "gezondere levensstijl" daar voor iets tussen zitten? Later meer hierover!

Zoals altijd wanneer ik meer energie heb, komt ook mijn ontembare goesting dwang naar boven om te (re)organiseren in huis. Deze keer heb ik het op onze gang én op het speelgoed van de kindjes gemunt. Ikea to the rescue, ik zorg binnenkort voor een "voor & na"-verslagje.

Het eerste "samen spelen"-momentje van vele. Oooooh!

Romantiek vs. Realisme

Het sneeuwt in de Ardennen. 

Of er zal dit weekend toch in ieder geval sneeuw liggen.

Wanneer ik dat woensdag verneem, schiet de romanticus in mij wakker.
Ik maak wilde plannen om last-minute een weekendje Ardennen te boeken met ons viertjes. Via AirBnB vind ik nog leuke verblijven voor niet al te veel geld. Sneeuwpret met de kindjes, mooie natuur, 's avonds gezellig voor het warme haardvuur,... Ik zie het al helemaal voor mij en droom weg...

Sneeuwpret vorig jaar tijdens die ene korte winterprik

Kort na deze euforische fase van enkele uurtjes, klopt de realist aan de deur. 

Ellie moet om de 4 uren eten en Joanna moet in het weekend een middagdut doen zodat haar batterijtjes kunnen opladen voor de schoolweek. Als we op zaterdagochtend vertrekken, moet Ellie eten tegen dat we toekomen, dan moet Joanna eten en slapen. Tegen dat Joanna wakker is moet Ellie weer eten dus tegen dat we buiten kunnen is het 16u. Het wordt al kouder en een uurtje later begint het te schemeren. Dan moet er weer gegeten worden, moet Joanna in bed en een uurtje later Ellie ook. OK, dat haardvuur, daar kunnen we wel even aan zitten. Maar om 23u moet Ellie nog een fles en de volgende ochtend om 7u ook. Dan staan we op en tegen dat we up and running zijn is het 9u. Hoera, 2 uurtjes om "iets" te doen, daarna moet Ellie alweer eten (liefst niet buiten in de vrieskou) en Joanna ook. Daarna moet er weer gedut worden. Enz...

Grijns.

Ja, dat gaat allemaal wel natuurlijk! En het zou ongetwijfeld ook wel leuk zijn. Maar vooral veeeeel gedoe voor een paar uurtjes in de sneeuw. "Valiezen" maken, want we gaan naar de sneeuw met een kleuter en een baby. Of dat nu voor een dag of een week is, maakt niet veel uit. En last-minute naar de winkel hollen want Joanna heeft geen sneeuwschoeisel. En boodschappen doen voor we vertrekken. Wat gaan we daar eten? Is er een reisbedje? Liggen onze winterbanden eigenlijk wel op? (Die van mij dus niet!) En ik heb nog veel was te doen. En Ellie gaat volgende week naar de crèche en ik ga werken dus dan ben ik eigenlijk graag op mijn gemak thuis, ook om mij mentaal wat voor te bereiden.

En dan nog even de pessimist (die komt van ergens anders, die zit eigenlijk niet inmij) die zijn zegje wil doen. Joanna is al aan het hoesten, dus als ze ziek wordt is het gegarandeerd in het weekend (dat is namelijk altijd zo). En Ellie is precies toch ook niet in haar beste doen. Blijf maar thuis.

Ik groeide uit van een realistische romanticus tot een romantische realist.
De romanticus in mij kan zich helemaal laten meeslepen en wegdromen en in mijn hoofd is het altijd allemaal fantastisch, die wilde plannen.

Maar de realist in mij wordt steeds actiever naarmate ik ouder word en dus meer levenservaring heb. Vooral sinds ik mama ben. De realist die, alvorens de wilde plannen echt uit te voeren, even alles op een rijtje zet en mij met mijn voetjes op de grond brengt. Soms gaan die plannen dan nog door, soms ook niet. Want ik ken mezelf. Wanneer het niet kan lopen zoals het er in mijn romantische dagdroom uitziet (of toch ongeveer), is het niet geslaagd. Dan blijf ik beter nog even dromen.

En dan besef ik: er komen nog vele jaren dat we met de kindjes naar de sneeuw kunnen. Wanneer ze niet meer om de 4 uren een fles moeten krijgen of een middagdut moeten doen. We geen pampers en reisbedjes en buggy's en draagzakken en verzorgingstassen moeten meesleuren. De kindjes er ook werkelijk iets aan hebben en het zich later ook zullen kunnen herinneren: "Weet je nog, dat weekend in de Ardennen, toen het zo veel gesneeuwd had. Dat was toch leuk hé!"

En zo zorgt de realistische mama ervoor dat de romantische mama nog wat dromen overhoudt voor later.

Met ons viertjes - week 13

2016 is alweer een week oud!

Intussen gaat het leven hier thuis onverminderd verder met ups en downs.

Vertelde ik al over oud en nieuw bij ons? Van up en down gesproken!
Grijns.

Oudejaarsavond bij ons thuis was super gezellig! De genodigden kwamen zonder kindjes en Joanna kon last-minute bij mijn schoonmoeder logeren, dus we waren echt op ons gemak. Dachten we...

Ellie was vrolijk maar onrustig. Normaal gaat ze ten laatste om 21u slapen, maar deze keer bleef ze maar neuten dus hebben we haar uiteindelijk terug beneden bij ons genomen.

Om half 2 lagen we in bed (meer dan laat genoeg voor mij, ik ben niet zo een oudejaarsnacht-uitzitster) maar van slapen is die nacht niet veel in huis gekomen. Tegen de gewoonte van onze schone slaapster in, werd ze zo ongeveer elk halfuur wakker.

Ze gaf geen tekenen van pijn (eerder van ongemak, niets nieuws), maar toen ik de volgende ochtend toch voor de zekerheid eens haar temperatuur nam, bleek ze 38 graden koorts te hebben. Ze leek ook meer last te hebben van maag en darmen dan anders.

En zo komt het dat wij op nieuwjaarsdag de eerste patiënten van 2016 van onze huisarts (die toevallig van wacht was) werden. Hoera! (En wat een geluk dat Joanna niet thuis was!)

Ellie werd gezond verklaard, er werd een maag-darm virus vermoed. Enterol geven en in de gaten houden. 48 uren later was ze alweer veel beter (na een pamper die ik u niet nader zal toelichten, ging het de goede kant op).

Geen foto van oudejaar, dan maar eentje van Joanna in het "steentjeskasteel" (=gravensteen, too cute to handle!)

Ellie gaat ook verder op de elan van ups en downs.
Ze is vandaag precies 3 maanden oud en maakt overduidelijk haar 12-weken sprongetje door: hangerig, humeurig, meer huilen,... De ene dag is ze een droom van een kind, de andere dag (zoals vandaag) handenvol werk met veel zuchten en steunen en vloeken. Ze is gigantisch hard bezig met proberen grijpen en dat begint haar af en toe te lukken. Wanneer het niet lukt, wordt ze kwaad. Dat belooft voor later!

In de nasleep van het virusje, heeft ze weer erg veel last van krampen, ook dit met ups en downs (ja hoor, vandaag is een down!). Ik geef haar opnieuw probiotica kwestie van de darmen een handje toe te steken. Hopelijk zijn dit (letterlijk!) de laatste stuiptrekkingen!

Volgende week gaat ze 2 maal enkele uurtjes wennen in de crèche en 18 januari start ze dan officieel. Spannend! Ikzelf ga 21 januari terug aan de slag en heb er zin in! Het zal zoeken worden om alles geregeld te krijgen, maar dat lukt ons wel.

Joanna maakt een up door.
Ze is momenteel kiemvrij! Dat kan morgen weer anders zijn, maar hey, elke extra dag is mooi meengenomen, niet? Ze gaat tegenwoordig met plezier naar school: ze rent aan mijn hand enthousiast richting schoolpoort en laat diezelfde hand ook zonder moeite los om vervolgens de speelplaats op te stappen (en snel de hand van een juf te zoeken ;-)). Op maandag en donderdag gaat ze ganse dagen naar school en dat lijkt voorlopig te lukken. Om 17u is ze dan duidelijk doodop, dus op die dagen probeer ik om 18u bedtijd in te zetten. Op haar halve schooldagen dut ze 's middags, maar niet altijd even lang. Een lange middagdut betekent trouwens een kortere nachtrust tegenwoordig (babbelen en zingen in haar bed 's avonds, ons bij haar roepen met allerlei truukjes,...), dus ze zit duidelijk in een overgangsfase richting een leven zonder middagdutjes. Goed nieuws dus!

Mijn eigen ups en downs worden vooral gestuurd door mijn staat van vermoeidheid.
Het leven zoals het is met kleine kinderen: ben je eindelijk een béétje uitgerust, wordt dat snel terug gecounterd door de één of de ander. Dat zal nog wel een paar jaren zo zijn, ik tel stiekem al wat af ;-)

Gelukkig maken onderstaande taferelen veel goed!

Project "Ik wil mijn lijf terug" - de start

69,5 kg.
(Oef, geen 7 te zien!)

Daarmee start ik.

Dat valt precies beter mee dan ik had gedacht (gevreesd), gezien ik mij tijdens de feestdagen nog eens volledig heb laten gaan...

Met mijn 1 meter 75 lengte, levert dit een perfect normaal en gezond BMI van 22,7 op. Dat neemt echter niet weg dat ik mij een stuk beter in mijn vel voelde met wat kilootjes (en vooral wat centimeters) minder.

Doel?
Op uiterlijk 4 juli 2016 mag op diezelfde weegschaal maximum 63,5 kg te lezen vallen.

Haalbaar?
Ik denk het wel, mits ik consequent blijf en netjes volhoud. Ik begin namelijk altijd vol goede bedoelingen en goede moed, maar ergens down the road verlies ik dat allemaal en verval ik in mijn oude gewoontes. Dat mag deze keer niet gebeuren!

Hoe?
Meer bewegen! 

Ik start met een wekelijkse yoga-sessie plus 3 keer per week thuis een korte workout. Vanaf maart begin ik ook opnieuw 2 maal per week te lopen met start-to-run met de bedoeling die 5 km te halen. Dat is voor mij al meer dan genoeg, ik doe het om beweging te hebben en omdat het een "gemakkelijke" sport is (gewoon loopoutfit aantrekken, de deur achter je dicht trekken en je bent vertrokken). Ik zal nooit een grote liefhebber worden en mijn zwakke gewrichten al helemaal niet ;-)

Gezonder eten! 

En minder ook, want ik kan echt veel binnenspelen... Ik eet ook gewoon zo graag! Voorlopig ziet mijn plan er als volgt uit.

- Ontbijt: overnight oats of muesli met yoghurt en fruit. 

- Lunch: slaatje of soep met klein beetje brood en wat gezond beleg.

- Tussendoortje: yoghurt/fruit/maïswafel/notenmix

- Avondmaal: Veel groenten met ofwel aardappelen/pasta/rijst ofwel vlees/vis 

Niet te vergeten: veel water drinken! Een gewoonte die ik vroeger had maar blijkbaar ben afgeleerd. Daar moet ik dus echt op letten.

Ook niet te vergeten: mezelf af en toe iets gunnen. Anders houd ik dit nooit vol! Een stukje zwarte chocolade, een koekje bij mijn thee, een gin-tonic op vrijdagavond,... We leven tenslotte maar 1 keer hé! 

(Ik voeg vandaag al de daad bij het woord want wij zijn 6 jaar samen en dat vieren we met een glaasje champagne! Olé!)

En hop, we zijn vertrokken!

Eerste update volgt op 4 of 5 februari (afhankelijk van wanneer ik tijd vind om te bloggen).

En goeie moed gewenst aan al wie een gelijkaardig projectje heeft lopen!

Dit wordt mijn 2016

Ik doe eigenlijk nooit aan goede voornemens voor het nieuwe jaar.
Niet alleen omdat je nooit weet wat de toekomst brengt (go with the flow - daar sta je dan met je voornemens als die flow een andere richting uitgaat dan je had gedacht!) maar omdat ik vind dat je het hele jaar door projectjes en voornemens kan opstarten.

Voor 2016 heb ik wel 1 project dat bij het begin van het jaar ingaat, omdat dit toevallig timing-gewijs zo uitkomt.

Project "ik wil mijn lijf van 3 jaar geleden terug".

Na mijn 2 zwangerschappen ben ik niet meer tevreden met mijn lichaam. Dat is voor mij dan ook meteen de enige goede motivatie om daar iets aan te veranderen. Ik doe dit voor mezelf, niet voor een ander! Ik zit niet goed in mijn vel en daar moet verandering in komen.

Na elke zwangerschap is er ongeveer 3 kilo "blijven plakken". Na de geboorte van Joanna heb ik nooit echt moeite gedaan om die eraf te krijgen, want het was de bedoeling het allemaal nog eens opnieuw te doen. De motivatie was er dus niet echt.

Nu is ons gezinnetje compleet dus tijd om er werk van te maken!

Na een keizersnede moet je zeker 2 maanden wachten om terug te beginnen sporten. Dat bracht de teller op midden december, een beetje ongelukkig zo vlak voor de feestdagen en de kerstvakantie. Dus schoof ik het project op naar maandag 4 januari (wij hebben op 3 januari nog een familiefeest met raclette ;-)).

Ik geef mijzelf exact 6 maanden om 6 kg kwijt te geraken, dus een gemiddelde van 1 kg per maand.

Ik doe niet aan crashdiëten! Niet alleen lijkt het mij zeer ongezond, maar ook niet echt duurzaam. Ik wil op een gezonde manier mijn oude gewicht terug. Allez ja, ik wil vooral mijn lijn terug, die cijfertjes op de weegschaal kunnen mij eigenlijk niet zoveel schelen, het is gewoon een handig houvast.

Hoe ik het aanpak?

Gewoon, met wat gezond verstand. Wil ik kilo's verliezen, dan moet mijn calorieverbruik groter zijn dan mijn calorie-inname. Simpel.

Calorieverbruik opdrijven wil zeggen: sporten!
Daar kijk ik naar uit, want ik mis het wel. Het is geleden van voor mijn zwangerschap dat ik nog echt heb kunnen sporten! 

Ik begin rustig aan en ga opbouwen. In januari en februari begin ik met een aantal yoga sessies. Daarnaast ga ik thuis 2 maal per week BBB oefeningen doen. Ik heb jaren van pilates- en BBB-lessen achter de rug en weet perfect een halfuur te vullen met oefeningen voor buik, billen, borsten en armen.

Vanaf maart (lees: langer klaar buiten) wil ik ook het lopen terug opstarten. Ik deed dat best wel graag en ik moet gewoon echt iets doen aan mijn conditie. Waar yoga-pilates-BBB een kolfje naar mijn hand is (omdat ik het ook écht graag doe), is dit een iets grotere opgave. Conditietraining is gewoon minder mijn ding. Maar ik weet wel dat ik er veel voldoening uit zal halen. Ik begin van nul met start to run en wil die 5 km halen!

Al dat sporten is niet alleen goed om af te vallen maar ook om terug wat strakker en steviger te worden. Dat kan écht geen kwaad...

Calorie-inname beperken wil zeggen: gezonder en lichter eten.
Minder vetten en suikers. Dat wordt de grootste uitdaging. Ik eet graag groenten, fruit, salades, enz... maar ik eet minstens even graag (of nog liever) frietjes, pasta, chocolade,... Ik ben een echte bourgondiër en kan moeilijk neen zeggen tegen lekkernijen. Ik vind ook dat het leven te kort is om jezelf alles te ontzeggen. Ik zet mezelf dus niet op een streng dieet (dat ik dan toch niet zou volhouden), maar ga gewoon bewuster omgaan met mijn voeding. Ik weet perfect wat ik hiervoor moet doen en (vooral) laten dus ik ga ervoor!

Mijn doel is om op uiterlijk 4 julie 2016 6 kg minder op de weegschaal te zien staan.
Hoeveel ik dan precies zal wegen, zal ik niet weten. Aangenomen dat de weegschaal bij de gynaecoloog correct is, weegt mijn brolweegschaal namelijk 1 tot 1,5 kg te veel. Maar hoeveel ik weeg en zal wegen, doet er eigenlijk niet toe. Ik wil gewoon 6 kg kwijt. Elke 4de van de maand zal ik (nuchter en naakt) op de weegschaal gaan staan (die ik telkens netjes op dezelfde tegel zal zetten, kwestie van meetfouten te minimaliseren). En elke 4de van de maand zal ik hier dan ook meteen een stand van zaken meegeven. Ik zal zelfs zeggen hoeveel ik weeg, dit is tenslotte het leven zoals het is en cijfertjes op een weegschaal vertellen echt niets over wie of wat je bent. Als je maar goed in je vel zit!

2016 voelt echt een beetje aan als een zoveelste nieuw begin.
Na het studentenleven, het vrijgezellenleven, het samenleven en de zwangerschappen, breekt nu de tijd aan van het echte gezinsleven. Met onze 2 dochters is ons gezinnetje voor ons af en komt er plaats voor nieuwe plannen: in huis en tuin, in lijf en lede, in vrije tijd, in carrière...

The sky is the limit!

Maar euh... we zijn nog jong en hebben nog vele mooie jaren in het verschiet, dus voor 2016 focus ik vooral op een gezonder en sportiever lichaam.

En op slaap inhalen! Wat dacht je daarvan?