Met ons viertjes - week 13

2016 is alweer een week oud!

Intussen gaat het leven hier thuis onverminderd verder met ups en downs.

Vertelde ik al over oud en nieuw bij ons? Van up en down gesproken!
Grijns.

Oudejaarsavond bij ons thuis was super gezellig! De genodigden kwamen zonder kindjes en Joanna kon last-minute bij mijn schoonmoeder logeren, dus we waren echt op ons gemak. Dachten we...

Ellie was vrolijk maar onrustig. Normaal gaat ze ten laatste om 21u slapen, maar deze keer bleef ze maar neuten dus hebben we haar uiteindelijk terug beneden bij ons genomen.

Om half 2 lagen we in bed (meer dan laat genoeg voor mij, ik ben niet zo een oudejaarsnacht-uitzitster) maar van slapen is die nacht niet veel in huis gekomen. Tegen de gewoonte van onze schone slaapster in, werd ze zo ongeveer elk halfuur wakker.

Ze gaf geen tekenen van pijn (eerder van ongemak, niets nieuws), maar toen ik de volgende ochtend toch voor de zekerheid eens haar temperatuur nam, bleek ze 38 graden koorts te hebben. Ze leek ook meer last te hebben van maag en darmen dan anders.

En zo komt het dat wij op nieuwjaarsdag de eerste patiënten van 2016 van onze huisarts (die toevallig van wacht was) werden. Hoera! (En wat een geluk dat Joanna niet thuis was!)

Ellie werd gezond verklaard, er werd een maag-darm virus vermoed. Enterol geven en in de gaten houden. 48 uren later was ze alweer veel beter (na een pamper die ik u niet nader zal toelichten, ging het de goede kant op).

Geen foto van oudejaar, dan maar eentje van Joanna in het "steentjeskasteel" (=gravensteen, too cute to handle!)

Ellie gaat ook verder op de elan van ups en downs.
Ze is vandaag precies 3 maanden oud en maakt overduidelijk haar 12-weken sprongetje door: hangerig, humeurig, meer huilen,... De ene dag is ze een droom van een kind, de andere dag (zoals vandaag) handenvol werk met veel zuchten en steunen en vloeken. Ze is gigantisch hard bezig met proberen grijpen en dat begint haar af en toe te lukken. Wanneer het niet lukt, wordt ze kwaad. Dat belooft voor later!

In de nasleep van het virusje, heeft ze weer erg veel last van krampen, ook dit met ups en downs (ja hoor, vandaag is een down!). Ik geef haar opnieuw probiotica kwestie van de darmen een handje toe te steken. Hopelijk zijn dit (letterlijk!) de laatste stuiptrekkingen!

Volgende week gaat ze 2 maal enkele uurtjes wennen in de crèche en 18 januari start ze dan officieel. Spannend! Ikzelf ga 21 januari terug aan de slag en heb er zin in! Het zal zoeken worden om alles geregeld te krijgen, maar dat lukt ons wel.

Joanna maakt een up door.
Ze is momenteel kiemvrij! Dat kan morgen weer anders zijn, maar hey, elke extra dag is mooi meengenomen, niet? Ze gaat tegenwoordig met plezier naar school: ze rent aan mijn hand enthousiast richting schoolpoort en laat diezelfde hand ook zonder moeite los om vervolgens de speelplaats op te stappen (en snel de hand van een juf te zoeken ;-)). Op maandag en donderdag gaat ze ganse dagen naar school en dat lijkt voorlopig te lukken. Om 17u is ze dan duidelijk doodop, dus op die dagen probeer ik om 18u bedtijd in te zetten. Op haar halve schooldagen dut ze 's middags, maar niet altijd even lang. Een lange middagdut betekent trouwens een kortere nachtrust tegenwoordig (babbelen en zingen in haar bed 's avonds, ons bij haar roepen met allerlei truukjes,...), dus ze zit duidelijk in een overgangsfase richting een leven zonder middagdutjes. Goed nieuws dus!

Mijn eigen ups en downs worden vooral gestuurd door mijn staat van vermoeidheid.
Het leven zoals het is met kleine kinderen: ben je eindelijk een béétje uitgerust, wordt dat snel terug gecounterd door de één of de ander. Dat zal nog wel een paar jaren zo zijn, ik tel stiekem al wat af ;-)

Gelukkig maken onderstaande taferelen veel goed!