Met ons viertjes - week 18

Gisteren ruilde Joanna haar neuspoliepen in voor buisjes in haar oren.
Eerste keer narcose, ik vond dat toch wel spannend. Voor haar en voor mij.

Best wel een heftig dagje, achteraf beschouwd. Patiëntje in kwestie was super flink, zoals altijd wanneer het bittere ernst is. De traantjes kwamen pas op de operatietafel toen ze het maskertje over haar mond en neus plaatsten. Pure angst, hoewel we haar uitgebreid voorbereid hadden. Ik vond ook dat het nog lang duurde eer ze dan in slaap viel, toch wel een minuut of 2 - 3. Mijn traantjes bleven ook niet uit natuurlijk. Niet uit angst maar gewoon, het moederhart dat een barstje vertoont. en ik ben gewoon een bleiterke. Grappig hoe gans het medisch team dan zo met een blik van medeleven vermengd met "allez, moeder nummer 5378 die we mogen troosten" erop staat te kijken.

Ze ziet het nog volledig zitten!

De argwaan groeit

20 minuutjes later mocht ik bij haar terwijl ze wakker werd. Minder momentje toch wel. Een triestig uurtje vol tranen, angst, pijn, paniek, bloed, kots,... Ze had precies echt veel pijn aan 1 oortje (komt niet vaak voor maar wel bij Joanna natuurlijk), want na een extra dosis pijnstilling (straf spul want ze moest nog wat gemonitord worden) viel ze rustig in slaap en toen ik haar een kwartiertje later moest wakker maken van de verpleegster (ter controle), was ze weer helemaal zichzelf.

In slaap op moeders schoot na een uur om snel te vergeten

- "Kijk mama! Lichtjes!" (wijst naar de prachtige ziekenhuisverlichting boven haar). "2 lichtjes!" (toont 2 vingertjes).
- "Ja schat, goed gezien, 2 lichtjes."
- "En kijk! Daar nog lichtjes!" (wijst iets verder, in de gang hingen nog 2 lampen binnen haar gezichtsveld). "Nog 2 lichtjes!" (toont 2 vingertjes). Denkt 1 seconde na. "4 lichtjes!"
- "Euhm, ja inderdaad." (kort stil momentje van verbazing) "4 lichtjes. 2 plus 2 is 4." (Wat voor verdoving heeft dat kind gehad?!)

De ingreep zelf was verder vlekkeloos verlopen, net zoals de rest van de dag. Wat een dappere meid!

Bijkomen met Maya en Mickey Mouse op televisie

Laten we hopen dat de verkoudheden en oorontstekingen hier drastisch door dalen. Ik ben alvast erg benieuwd!

Ellie hield ons ook bezig de voorbije weken. 
Twee weekends geleden kreeg ze last van een buikgriep: ze gaf haar melk over, haar stoelgang wijzigde en ze at slecht. Maar ze maakte geen koorts en bleef haar vrolijke zelf, dus we brachten haar op maandag naar de opvang.
In de loop van de namiddag kreeg ik telefoon: Ellie had tussen 8u en 15u maar 40 cc willen drinken en ze vonden dit (terecht) alarmerend. Ik liet haar nakijken door de kinderarts maar die stelde ons gerust: van uitdroging was nog geen sprake en dit moest vanzelf genezen. Het enige wat we konden doen was blijven melk aanbieden en de plaspampers goed in de gaten houden. Indien het niet zou beteren, zou ze misschien even moeten opgenomen worden om vocht toe te dienen tot ze zelf weer goed zou eten.

De rest van de week was het sukkelen met een grote S. Ze ging de ene dag wel, de andere dag niet naar de crèche. De ene dag gaf ze wel over, de andere dag niet. Ze dronk eventjes uit Avent flessen omdat ze het bij de opvang niet meer wisten en dat de oplossing leek (90 cc ipv 30 cc binnen). Maar dat was ook maar tijdelijk.
We waren door de buikgriep eigenlijk helemaal terug bij af: last van haar darmen, moeilijk drinken,... Van haar proper 7-11-15-19-23 schema van 180/6 flesjes bleef niets meer over. We zaten op een 6 à 7-tal voedingen per dag van 120/4 - die ze dan vaak nog niet uitdronk - met 1 nachtvoeding rond 3 u gezien ze om 23u haar fles pertinent weigerde.

Schattig en vrolijk als altijd, ook met buikgriep

Het was - zoals zo vaak met kleine kindjes - een kwestie van tanden bijten, veel geduld en "de aanhouder wint". Blijven melk aanbieden en wachten tot het hele gedoe wat stabiliseerde. Uiteindelijk heeft het hele grapje 8 dagen geduurd. Intussen heeft ze haar oude schema terug opgepikt en drinkt ze terug de "normale" hoeveelheid van 180/6, in de opvang soms zelfs 210/7. Haar darmen herstellen langzaam maar zeker. Oef!

Dat ze intussen alweer een serieuze snotvalling heeft, lijkt bijzaak. Zolang ze geen koorts maakt (lees: naar de opvang kan) en vrolijk blijft, mag het brave kind snotteren zoveel ze wil.

Na deze woeligere weken (terug beginnen werken, allemaal ziek geweest, eetperikelen, buisjesperikelen,...) mag de rust nu wat weerkeren. Voor eventjes toch, want wij hebben grootse plannen hier in huis. In juni wordt ons verwarmingssysteem helemaal vernieuwd (wij schakelen om van elektrische accumulatoren naar een gascondenstatieketel en zonneboiler) en alvorens de radiatoren overal geplaatst worden, willen wij die muren verven in hun definitieve kleur. Wij hebben voor onze verhuis maar 3 kamers geschilderd (de 2 kinderkamers en de keuken), de andere ruimtes zouden we later wel eens doen. Wel, "later" komt er toch wat vroeger aan dan gedacht.
Wij weten weer wat doen dit voorjaar...
Werk aan de winkel!