Veel blabla #5

Hier een update neerpennen van alle woordjes die Joanna de voorbije weken heeft opgepikt, dat is onbegonnen werk. Ze leert bij met een sneltreinvaart om u tegen te zeggen.

Dus ik verander de insteek een beetje en focus op de gekke of grappige zaken die we de voorbije weken mochten aanhoren. "Haar" taaltje dat enkel wij echt helemaal begrijpen.

"Aake doen"

In de categorie eten en drinken, gaat het al meteen goed fout.
Apaan = banaan en apat = patat. Soort van mondelinge dyslexie :-)
We hebben wel een doorbraak. Eten is niet langer "em" of "am" maar "teten". Hoera!
Een lepel is een tepel. Ik blijf verbeteren, zonder resultaat voorlopig. Ze weet ook heel goed wat een échte tepel is en dat wij er allemaal twee hebben. Maar zodra we aan tafel gaan, begint ze door het ganse huis "Potjeeeee. Tepeeeeeel." te roepen. Schitterend.

In de categorie oriëntatie is ze vrij bedreven. Binnen en buiten heeft ze perfect onder de knie, net zoals boven en beneden. Enkel dat laatste zegt ze fout, "menen" is beneden.
Ook in de logistiek is ze al goed thuis. Auto, fies (fiets), bus, tako (traktor),...

"Kijk mama! Tako!"

De k en de t zijn bij Joanna uitwisselbaar. Kuisen is tuisen, kip is tip, kusje is tusje, kaas is taas. Maar koe is wel koe en koekje is koekje. Beats me.
Sommige letters zijn een no-go, zoals de r. Wordt vakkundig weggelaten. De l horen we ook zelden. Slaap kindje slaap is "saap ki saap". De g begint te komen, maar voorlopig is het bijvoorbeeld "ooi" in plaats van gooi. Ook de h is voor haar een brug te ver, waardoor "hier" consequent "ie" wordt.
De "sch" moet er ook aan geloven, een klassieker denk ik dan. Schaap is dus saap.

Anderzijds zegt ze wel woorden zoals "oppassen", "verstoppen" en "autobus" zonder fouten. Begrijpen wie begrijpen kan!

Haar pientere kinderlogica is ook het vermelden waard.
Ik heb last van mijn bekken en mijn rug en Joanna oppakken valt mij steeds zwaarder. Soms zeg ik eens tegen haar dat ik haar echt niet kan pakken omdat ze zo groot is en dat mama haar niet kan dragen. Dan knikt ze begrijpend en zegt ze "Papa doen. Papa pakje doen." Spreekt voor zich.
Nog zoiets waarmee ze mij onlangs verraste. Om naar huis te rijden van bij de onthaalmoeder moeten wij op een bepaald moment links afslaan van de grote baan in een scherpe bocht en dus goed uitkijken. Wanneer ik daar moet stoppen voor een tegenligger en ik dus niet meteen het wegeltje insla, zegt Joanna "Nee mama, niet daaj!" (en dan wijst ze naar het vervolg van de steenweg). "Uis is daaj!" (en dan wijst ze naar het wegeltje). Straf vind ik dat!

"Wiiii". Een blijver.

Tenslotte een paar woordjes of uitspraken die toch een vermelding waard zijn.
"Meng" is melk.
"Pakje" is pakken. "Pakje spelen" is achter haar aan zitten in huis; komt ze elke dag wel eens om vragen.
"Kiek" is kriebelen, ook dagelijkse kost.
"Vaakje" is water.
"Kikken" is drinken.
"Oopje" is siroopje (wat wil je, met een kind dat vaak ziek is...)
"Vof" is pantoffel en "vaf" is zalf. Ze blaast extra bij de v, super schattig.
"Adoejedaaj?" (Wat doe je daar?)
"Ok mama!"
"Nee dakoeng!" Ze zegt veel nee, maar blijft wel beleefd. Dakoeng is dus dank u. Ze zegt het te pas en te onpas, tegen ons toch. Buitenshuis of tegen anderen blijkt een stuk moeilijker. "Abief" (= alstublieft) is de meest recente aanwinst maar ze is er nog niet helemaal uit wanneer ze dit precies moet gebruiken.
"Oeioei!" met veel gevoel voor drama.
"Aaaah, daajisie!" (Aha, daar is het/hij/zij!)
"Tadaaaaa!"
"Ja! Goen!" wanneer het groen wordt en we moeten rijden. Gevolgd door "Ajé mama! Hup!"
"Hopakee!"
"Boempatat!"
"Amaaai, kijk es ieeeee!"

Met de "sop" in het "zas" spelen.

Het kind kletst ons de oren van het hoofd, van zodra ze wakker is tot ze gaat slapen. En het zal er niet op verbeteren. Maar voorlopig vind ik dat niet erg: het is puur entertainment en tovert gegarandeerd telkens een lach op ons gezicht!

Meer peutertaal van Joanna? Hier, hier, hier en hier.