Over regen en drop

Toepasselijke titel, op deze prachtige zomerdag, na een - voor ons - al even prachtig weekend...

*Kuch*

Ik ga er geen ellenlange klaagzang van maken. Dat maakt het er namelijk niet beter op!

Maar met Joanna die voor de 500 miljoenste keer (of zo lijkt het toch) ziek is en dus weer niet naar de opvang kan, in combinatie met een erg hoge werkdruk en met g*dv*rd*ms* wegenwerken op de E40, moet dit zowat de mottigste maandag van het jaar geweest zijn. Het weer dan nog buiten beschouwing gelaten. Hij is gelukkig bijna voorbij!

We omringen onze dochter met goede zorgen, medicatie en huis-, tuin- en keukenmiddeltjes om de koorts, het slijm, het snot, het hoesten en de ellende te proberen overmeesteren, maar dat loopt niet van een leien dakje.
Alweer.
Voor de 500 miljoenste keer dus.

Moest het nu gewoon wat snot zijn en wat slapeloze nachten, tot daar aan toe. Maar ze is altijd echt zíek. Waardoor wij intussen bij het minste snotje voorbereid zijn op het ergste (meestal terecht), als bezetenen om de haverklap haar koorts meten (lang leve de oorthermometer!) en vaak al bij de huisarts of kinderarts aankloppen als het ergste eigenlijk nog moet komen (waardoor we binnen eenzelfde ziekte-episode vaak een tweede keer mogen gaan).

En intussen kunnen we de nabije toekomst al voorspellen. We lappen haar op tot ze weer beter is, of toch voldoende genezen lijkt om terug naar de opvang te gaan, en na een paar dagen komt ze weer met een ander beestje naar huis waar ze niet tegen bestand is.
Ik vrees dat dit in de categorie "straatje zonder eind" valt en ik word er een beetje wanhopig van...


MAAR gelukkig zijn er ook nog ándere zekerheden in het leven, zoals "na regen komt zonneschijn". Daar trek ik mij aan op.
En aan de hoop dat dochter 2 er allemaal iets beter zal tegen kunnen.
En aan de wetenschap dat ik mijzelf mag gelukkig prijzen met een schitterende man aan mijn zijde die de last samen met mij draagt. Extra veel respect voor de single moms onder ons! (En ook voor mijn lief want mijn zwanger humeur is niet om over naar huis te schrijven tegenwoordig...)

Helaas intussen wel toenemende harde buiken, uiteraard.
Later deze week met een klein hartje naar de gynaecoloog...