Camping Dikkele

Ken je dat, van die periodes in je leven waar je op terugkijkt en denkt van "Jongens toch, hoe kregen we het voor elkaar? Blij dat dat gepasseerd is. Weet ge nog? En afzien. En toch doordoen. Jongens toch!"

Wij zitten midden in zo'n periode.

We dachten er al langer over, maar onder andere de Turteltaks deed ons de knoop doorhakken: wij zouden een nieuw verwarmingssysteem installeren in ons huis. De elektrische accumulatoren moeten verdwijnen en we plaatsen overal radiatoren. Gascondensatieketel en zonneboiler, meer weet ik u daar niet over te vertellen. 

Dat we radiatoren zouden gaan plaatsen in zowat elke ruimte in ons huis, verplichtte ons een beetje om ook te gaan schilderen. Dat doe je namelijk beter voordat je die dingen aan de muur hangt, zodat je niet moet gaan sukkelen met van die kromme verfborstels waarmee je toch nooit mooi kan schilderen en het een knoeiboeltje wordt.

Eetkamer, zitkamer en gang besloten we niet zelf te doen maar te laten schilderen, gezien de ruimtelijke uitdagingen en ons gebrek aan geschikt materiaal om dit zelf tot een goed einde de kunnen brengen.

Vandaag werd de eerste ruimte, onze eetkamer, onder handen genomen. Deze werd niet gewoon geverfd, maar gespoten onder hoge druk (net omwille van die ruimtelijke uitdagingen). Ik was er niet bij, maar op een halve dag tijd had de volledige ruimte (muren en plafond) 2 lagen verf gekregen, was alles droog en helemaal opgekuist. 

Blew. my. mind.

Hulp inroepen was de beste beslissing ooit en we zijn super tevreden van de hulpvaardige schilder met veel kennis van zaken!

Dit weekend zag het er nog zo uit

Nu zo!

En zo!

De moeilijkste ruimte is dus al achter de rug! De zitkamer wordt ook gespoten, de andere ruimtes worden "gewoon" geverfd, wat een stuk minder afplakwerk betekent. Het betekent gewoon nog veel verhuizen en puzzelen en stapelen om telkens een volledige leefruimte vrij te kunnen maken.

We hebben de voorbije dagen gevloekt en afgezien. En nog wat gevloekt. Want wanneer je spuit (jaja haha grappig hé) in plaats van verft, moet alles afgeplakt worden. 

ALLES. 

Deuren, vensters, alles wat niet geverfd mag worden. Er mag geen kiertje te vinden zijn. Want die verf kruipt o-ve-ral. En voordat je plakt en verft, moet alles grondig afgewassen worden. Liefst 2 keer. Dat water wordt rap vuil. En je staat op 4 meter hoogte op een kleine rollende stelling bovenop een vaste stelling. Daar is geen kraan of pompbak. En dan laat je je vod vallen, helemaal naar beneden. En dan roepen ze "mamaaaaa" of gewoon "weeeeeeee" want de kindjes zijn thuis en we hadden geen opvang. En we hadden een deadline. En siliconen die niet wilden uitharden want de vensters bleven te vochtig. Dus hadden we chemisch anker en dat stinkt! En we werkten voltijds dus we deden het in onze "vrije tijd". En Joanna was ziek en hoestte ons ganse nachten wakker en dan werd Ellie wakker en dan werd Joanna weer wakker en bracht ik de nacht door al hollend tussen 2 slaapkamers die de mijne niet waren. En tussendoor stootten we 25 miljoen miljard keren tegen de stelling die gans onze eetkamer innam. En scheurde ik mijn favoriete jeans kapot.

En we zijn nog maar begonnen.

Schrob schrob

Plak plak

Maar wat het voor mij écht een beproeving maakt, is "onze camping". Want zo brengen wij ons voorjaar door: met te veel spullen en mensen in te kleine en slordige en volgestapelde ruimtes. In mijn woordenboek vind je dat terug onder kamperen.

Ik weet het, niets in vergelijking met echte verbouwers, maar voor mij is het kampeergehalte bij ons thuis momenteel al hoger dan mij lief is.

Ik vind kamperen vreselijk!

#sorrynotsorry

Niets vind ik eraan. Te weinig plaats + te weinig comfort = te hoog stressniveau voor mij. Ik ben geen luxebeestje, maar thuis wil ik mij goed voelen en kunnen ontspannen. Dat kan ik in een ruime, mooie en nette omgeving. Niet in een vuile, slordige ruimte waar alles door, op en onder elkaar ligt en je gegarandeerd struikelt over rondslingerend(e) speelgoed/kleren/eten/drinken/stoelen/baby's (schrappen wat niet past). 

En hier valt het écht nog mee...

Ik houd het doel strak voor ogen, want het gaat zo mooi en zo comfortabel zijn wanneer het allemaal af is. In principe is dat midden juni.

Onze kamers in mooie nieuwe kleuren, overal centrale verwarming, een nieuw ingerichte logeerkamer/speelkamer, een paar mooie meubelstukken die eindelijk tot hun recht komen,... 

Daar doe ik het voor. Daarvoor bijt ik op mijn tanden en zet ik door. Negeer ik de ongelooflijke rommel waar we momenteel in leven.

En intussen ben ik ook dankbaar. Want wij hébben tenminste rommel om in te leven...

Wordt vervolgd!

Ik tap mijn energie uit dit vatje tegenwoordig