maandag 17 maart 2014

Wij reizen om te leren

Joanna's eerste skireis zit erop. Het kind heeft natuurlijk niet op de latten gestaan, tenzij in papa's armen. Maar het beviel haar, de sneeuw. Beetje koud en nat aan de handjes en smaakt naar niet veel, heeft ze ondervonden. Maar het sleeën vond ze alvast super, dus dat belooft voor later.

Wij hebben ook genoten, al heb ik wel een beetje een rollercoaster-gevoel. Skireis is uiteraard nooit echt een relax-vakantie. Logisch, je gaat een ganse week op 2 latten besneeuwde bergen op en af, van uitrusten is er dus niet veel sprake. Maar met zo'n kleintje erbij, is het toch extra druk. Zeker als het niet helemaal loopt zoals gepland.

Wat hebben wij geleerd?

Punt 1. Denk éxtra goed na over je bestemming. 
Wij kozen voor Zillertal in Oostenrijk, een groot dal met veel dorpjes van waaruit je in verschillende gebieden kan gaan skiën. We logeerden in Zell am Ziller, op slechts 580 meter hoogte en gingen zelf skiën in 3 gebieden, gelegen tussen 1500 en 3250 meter hoogte.
De sneeuwgrens lag rond 1300 meter. Er was dit jaar weinig sneeuw gevallen ginder, gelukkig wel sneeuwgarantie in dit populaire ski-oord. Het was ook uitzonderlijk warm. Hier in België was het lente, daar leek het wel bijna zomer. Skikleren waren eigenlijk overbodig, behalve op de gletsjer boven de 3000 meter, waar het overdag toch ook nauwelijks vroor! Wij hebben de ganse week geen wolkje gezien, het was echt fantastisch! Beetje jammer dat de sneeuwkwaliteit daaronder lijdt, maar liever zo dan gans de week sneeuw en mist, bah. Op de gletsjer was de sneeuw trouwens top!

Maar dus, wij logeerden in een volledig sneeuwvrij dorp, wat in Oostenrijk wel vaak het geval is. Met een gratis bus of de auto kan je naar alle gondels die je tot boven de sneeuwgrens brengen. 
Voordeel: een volledig sneeuwvrij dorp :-) Het is gewoon handig. 2 jaar geleden gingen we skiën in Flaine, waar je zodra je buiten kwam echt moest uitkijken om niet uit te glijden op sneeuw en ijs. Met de auto raakte je er nauwelijks vooruit. Dit jaar, met Joanna, was het lekker gemakkelijk om gewoon rustig een wandeling te gaan maken met de buggy, met de auto naar de supermarkt te gaan, enz. Joanna heeft er in het zalige zonnetje het concept "speeltuin" ontdekt, met groot succes.




Nadeel: de sneeuw gaan opzoeken met Joanna was een beetje een gedoe. Slee en/of buggy in auto, naar de gondel, met al dat gerief - kind inclusief - in die gondel, en dan in het terugkeren het omgekeerde. Wij hebben daar niet echt last van gehad, maar toch eens tegen elkaar gezegd dat het wel handig is als je gewoon direct in de sneeuw kan gaan spelen. Dit jaar was ze nog wat klein, maar voor volgend jaar kiezen we waarschijnlijk een dorp in de sneeuw, want dan zal ze al vrolijk rondhuppelen en in de sneeuw willen ploeteren. 

Punt 2. Zorg voor voldoende babysit-volk.
Wij waren met z'n drieën, mijn schoonmoeder was mee. Alle 3 skiërs, dus de bedoeling was om af te wisselen. We zagen dat goed zitten, maar achteraf gezien zou dit toch wat nipt geweest zijn. Voor Joanna zorgen was namelijk ook een ware uitputtingsslag. Want wat raad je, yep, net die week komt ze in haar volgende sprongetje, het was overduidelijk. Plots hadden we een hangerig, huilerig, vermoeiend kindje in plaats van een flinke vrolijke meid. De eerste 2 nachten waren een ramp, daarna gelukkig weer netjes een doorslapertje. Alleen spelen was nauwelijks een optie, je moest er echt full-time mee bezig zijn. Daarenboven had ze een tandjes-aanval, met de eerste 2 dagen veel pijn en zelfs 38 graden koorts. 
MAAR. Ons oorspronkelijk plan hebben we dus niet gevolgd. Op dag 3 viel er namelijk een slachtoffer. Niet tijdens het skiën, maar tijdens de nacht. Mijn schoonmoeder kreeg een serieuze sinusitis, blijkt achteraf, koorts en alles erop en eraan. 
Dus toen waren we nog met 2... Daar zaten we dan. Er was niets aan te doen, dus we hebben er het beste van gemaakt. Ik ben een dagje minder gaan skiën. We hebben Joanna 2 keer een halve dag naar de kinderopvang gedaan, daar speciaal voorzien voor skiënde jonge ouders met onvoldoende babysits in het gezelschap, bovenaan de gondel aan de piste. Handig!! Iets wat ik in eerste instantie niet wou doen, maar achteraf toch onze enige oplossing bleek. 
In elk geval, zelfs met 3 gezonde skiënde mensen, zou het zwaar geweest zijn. Idealiter ben je met een iets grotere groep én zit daar minstens 1 niet-skiër bij die zich vrijwillig opoffert als babysit van dienst. Houden we in het achterhoofd voor volgend jaar.

Punt 3. Beelschermentertainment!
Wij zijn op de heenweg 15 uren onderweg geweest. File aan de grens, dus alternatieve route, en file om het dal binnen te rijden. Ik ben nog nooit zo blij geweest met het bestaan van Bumba en consorten. Halleluja! Joanna was superflink, op wat occasioneel protest na. We haalden ook wel het beste uit de tussenstops. Vermoei dat kind! Entertain haar!


Wij hebben dat beeldschermentertainment relatief goedkoop en simpel opgelost: een ipad-houder voor in de auto en een converteerprogramma'tje zodat we filmpjes van youtube konden converteren en opslaan op de ipad. Bumba, Nijntje, Pingu, allemaal de revue gepasseerd. Dat maakt van ons dochter nu wel een ware Bumba-fan, maar dat is quasi onvermijdelijk als ik het zo hoor. Ze begint al te zwaaien zodra de rupsjes in beeld verschijnen, haar favoriete momentje. 
De terugreis ging een stuk vlotter, maar was voor Joanna wel een stuk lastiger. De laatste 3 uren waren er duidelijk te veel aan, het kind was die autostoel gewoon kotsbeu. Hoe zou je zelf zijn, 2 keer op 1 week een ganse dag vastgesnoerd zitten!

Wij hebben dus enkele lessen getrokken, zijn weer wat wijzer als ouders, maar hebben vooral genoten van deze skireis. Ondanks het feit dat we wat tegenslag hadden, hebben we er het beste van gemaakt en optimaal genoten van zowel het skiën als van Joanna. Die op sommige momenten ook echt in haar nopjes was, kijk maar.


Dat rollercoaster-gevoel is waarschijnlijk onvermijdelijk en iets in mij zegt dat elke vakantie met kleine kindjes een beetje een rollercoaster is in plaats van een echt relax-moment. 
Misschien gaan wij dit jaar wel eens een weekje weg zonder Joanna ook. Gewoon met ons 2tjes naar de zon, lekker niksen. Moet ook kunnen hé!

2 opmerkingen:

  1. leuk!
    hopelijk ondanks de onvoorziene omstandigheden toch kunnen ontspannen en genieten, maar dat zal wel!
    ik heb een 4-tal extra babysits mee, dus dat zal wel genoeg zijn om mogelijke slachtoffers te compenseren ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ja hoor, skireis is echt even helemaal weg hé, heerlijk.
      Maar idd, onze belangrijkste les was: hoe meer babysitters, hoe beter en dan liefst nog minstens 1 niet-skiënde ;-)

      Verwijderen