Kittekat

Woensdag = kuisdag bij ons.
Ja, ik werk voltijds en nee, ik kuis uiteraard niet 's avonds, zo zot ben ik niet.
Met andere woorden, lang leve de dienstencheques!

Heerlijk vind ik het, thuiskomen in een proper huis. Vaatwas geleegd, afwas gedaan, strijk gedaan, alles netjes. Klaar om opnieuw vuil te maken. En dat laatste gaat gewoonlijk zeer vlotjes.

Om te beginnen is er Joanna. Ik moet daar verder geen uitleg bij geven.

Maar daarnaast hebben wij ook 2 katten. Niet echt ideaal als je een proper huis zo wil houden, maar wel entertainment gegarandeerd.

Dolly hebben we in huis gehaald toen ze 8 weken oud was, via "Kat zoekt thuis". Ik zocht een knuffelkat, eentje die graag schootjezit, en ze vonden Dolly wel geschikt omdat ze aanhankelijk leek.
Amai, die kat is gewoon een grote slettenbak als het op knuffels en strelen en schootjezitten aankomt. Echt, dat is nauwelijks katwaardig te noemen (naast het feit dat ze te pas en te onpas ergens af valt). Ze krult in alle mogelijk richtingen van contentement als je nog maar naar haar kijkt. En als ze dan schootje mag zitten, als we eindelijk tijd hebben voor haar, spint ze voor gans de buurt en lijkt dat wel uren vol te kunnen houden, door haar slaap heen.
Eigenlijk is ze dus een schoothondje in kattenvacht, likjes geven inclusief.

Knuffelsletje!

Kat nummer 2 is Meneerke, ook een geval apart. Meneerke hebben we in huis gehaald nadat hij dagen en nachten aan ons achterdeur zat te janken. De aanhouder wint, moet hij gedacht hebben. Hij was een dikke, lome kat, duidelijk ergens vetgemest en veel binnen gezeten. De eerste dagen bij ons thuis heeft hij geslapen. En gegeten. En nog geslapen. Het beest moest bekomen van zijn avonturen buiten. En dan moest hij ook nog wennen aan Dolly, met al haar jong geweld, ocharme.
Meneerke is een verwend nest en dat gaat er niet meer uitgroeien, helaas. Hij permitteert zich veel te veel, denkt dat hij baas is en leeft om te eten. In tegenstelling tot Dolly, die leeft voor knuffels en zeer zeker dood zou gaan zonder. Maar stiekem is Meneerke toch ook een schootjeszitter, op zijn eigen manier. Hij komt stilletjes tot bij ons geslopen om zich dan zo onopvallend mogelijk te installeren op onze schoot, alsof we hem niet zouden zien. En dan ook toch maar een beetje spinnen, want hij vindt het eigenlijk wel heel leuk op dat schootje.

Anywayzzzzz, de 2 katten zijn uiteraard mee verhuisd van het rijhuis met tuintje in Gent naar het huis met grote tuin in Dikkele.

Avontuur! Stress!

De rit naar hier was duidelijk al afzien, ik denk dat Meneerke last had van wagenziekte. Het bleef gelukkig bij kattengejank, letterlijk dus.
Het huis verkennen en eraan wennen ging bij Meneerke vlotjes ("als ik mijn eten krijg, ben ik content"). Bij Dolly was dat iets moeilijker. Zij liep de eerste weken in huis rond met een "schui gat" (zoek dat maar eens op) en schrok zich quasi dood telkens Joanna nog maar een scheet liet (bij wijze van spreken, uiteraard).

Na 2 weken binnen, konden we ze echt niet meer tegenhouden om ook buiten de sfeer te gaan opsnuiven. Voor katten is dat hier een paradijs. Muizen en vogels in overvloed (buiten hé, niet binnen!), andere katten om te bekampen, weidse velden om te ontdekken.
Nu ja, ik heb zo de indruk dat ons 2 avonturiers zich niet al te ver wagen en zeker in de winter is "rap een toerke rond den hof" meer dan voldoende.

Al bij al hebben ze het goed verteerd, de grote oversteek. Alleen is het hun onderlinge relatie precies niet ten goede gekomen, Meneerke gedraagt zich sinds we hier wonen als een echte brompot tegenover Dolly (en een beetje tegenover ons ook, eigenlijk). Wat daar de reden voor is, is mij een raadsel, misschien is het gewoon de ouderdom ;-)

Het is in elk geval wel een gezellige boel hier in huis. Joanna vindt de katten fantastisch, bij voorkeur om in te nijpen en de haren uit te trekken. Dolly laat dat gewoon doen en krult er nog een beetje bij ook. Meneerke laat haar wijselijk zo dicht niet komen...

En wij vinden het wel leuk, dat extra leven in de brouwerij. Al vloeken we af en toe eens op "die katten" als ze weer eens op tafel springen, weer eens iets omstoten (Dolly!) of ons weer eens voor de voeten lopen als ze honger hebben (Meneerke!), we zouden ze niet meer kunnen missen!

Ooooh schoon hé, konden ze nu maar lezen ;-)

Oh Christmas Tree...

Kerst is in het land, of toch wat ons betreft.
Om een of andere reden ben ik er dit jaar wat laat mee, met het kerstgevoel. Binnen 10 dagen is het al zover en binnen 20 dagen is het allemaal alweer voorbij. Dus het is nu of nooit, die kerstsfeer. Ik ga er 100% voor!

Dat is dit weekend alvast aardig gelukt.
Om te beginnen hebben we een prachtige kerstboom gescoord! Daar hing een prijs aan vast, maar kerstbomen zijn gewoon zwaar overpriced, punt.
De boom vervolgens versieren, met kerstmuziek op de achtergrond, bracht de kerstsfeer echt in huis. Joanna keek vanuit haar loopstoeltje en zag dat het goed was. En wij zijn ook best tevreden met het resultaat!

Huis versieren, check!
Next: tuin versieren. Die zware taak viel op de schouders van tuinman van dienst, Michiel. Maar daarover krijgen jullie volgende week alles te lezen, gezien wij vandaag constateerden dat we niet alle benodigdheden in huis hadden. Uitstel is geen afstel, dus volgend weekend poging 2. En onverwacht wat extra luieren op zondag was eigenlijk wel aangenaam!

Kerst in huis, maar ook daarbuiten! Zoals aangekondigd, stonden 2 "kerstmarkten" op de planning dit weekend.
Zaterdagavond passeerden we even op de kersthappening in Merelbeke. Niet echt veel volk, maar wel gezellig. Joanna was naar goede gewoonte helemaal in haar nopjes tussen het volk, inclusief schaterlachen. Heerlijk is dat toch.
Tussen haakjes, nog een interessante ontdekking gedaan: Merelbeke heeft een zeer propere ondergrondse parking, jawel, waar je 3 uur gratis kan parkeren. Straf!

Zondag was dan Dikkele aan de beurt. Dat konden we niet missen, kwestie van af en toe wat werk te maken van onze inburgering.
Wel, niets dan lof. Kleinschalig, uiteraard, maar een dikke 10 voor sfeer en gezelligheid. De kraampjes zelf stonden IN de kerk, dat noem ik nog eens origineel. Op het kerkplein(tje) stond een grote tent en kon je iets drinken of eten (oesters zelfs!). Er speelde een 2-koppig bandje allerlei meezingers en we konden ons warmen aan de vele houtvuurtjes.

Echt een leuke afsluiter van het weekend, laat kindeke Jezus nu maar komen!

Vooruitblik

Ik blik graag eens vooruit, zeker als de (in dit geval nabije) toekomst er veelbelovend uitziet. Niet alleen kijk ik uit naar de welverdiende kerstvakantie (yi-ha!) maar ook alvast naar het aankomende weekend. Ik kan het al een beetje ruiken: de kerstboom, de gluhwein, de open haard, mijn kopje thee,...

Dit weekend dompelen we ons voor de eerste keer dit jaar volledig onder in de kerstsfeer.

In de eerste plaats thuis. Kerstversiering wordt bovengehaald en na 2 jaar kleine valse kerstboompjes, halen we dit jaar een grote echte in huis. Nieuwe decoratie kochten we eerder al en ligt in onze kelder te wachten op het eerste gebruik, al veel te lang als je het mij vraagt!

Ook de tuin ontsnapt er niet aan.
Ik steek het niet weg, ik ben echt een sucker voor verlichte huizen en tuinen tijdens deze periode. Ik word er gewoon instant vrolijk van, handjes klappen van plezier en al! Op onze buiten wonen er precies meer zo'n enthousiastelingen, want elke dag zie ik wat meer lichtjes op de weg naar huis. Wij doen dus uiteraard lekker mee!

Alsof dat nog niet genoeg kerstsfeer is, staan er ook nog 2 kerstmarkten op het programma. Nee, niet in Gent, hoewel die naar het schijnt wel spectaculair is dit jaar. Maar die staat er nog even en daar geraken we nog wel.
Nee, we gaan kerstmarkten bij ons, want op den buiten zijn zo'n evenementen kort maar krachtig, dus het is nu of nooit. Enkel dit weekend dus.

Zaterdag gaan we naar de "Kersthappening" in Merelbeke, geen idee wat ervan te verwachten maar zolang we er wat sfeer en gezelligheid kunnen opsnuiven, ben ik content.
Vervolgens gaan we zondag ons eigenste dorp nog eens onveilig maken. Jawel, zelfs Dikkele organiseert een kerstmarkt en dat mogen (en willen!) we toch echt niet missen.

Veel vrolijke anticipatie bij mij dus deze week. Ik probeer er met volle teugen van te genieten, want voor je het weet is de gezellige eindejaarsperiode achter de rug en moet je nog 2 maanden wachten op de eerste echte lentezon. Hoewel ik zo het gevoel heb dat dat in 2014 wel eens draaglijker zou kunnen zijn dan de voorbije jaren, zo met ons Joanna in ons Dikkele. Alleen al hierom...

Zonsopgang in Dikkele

Instuiven

We hebben er instuif 7 op zitten. Alweer een gezellige boel, maar op 2 maanden tijd 7 maal volk ontvangen thuis, begint in onze kleren te kruipen. Vandaag was daarom een lazy sunday, waarvan hieronder het bewijs. Stond er geen gepland familiebezoek op de agenda, ik zat wellicht nog in mijn pyjama...

Al die drukte is wel een beetje ons eigen schuld.

De voorbije 2 jaar woonden we in een huis dat het niet toeliet om meer dan 4 man uit te nodigen, dus we deden dat ook niet. Ik keek hoe langer hoe meer naar uit om eindelijk ook eens gastvrouw te kunnen zijn, in plaats van altijd op een ander te gaan. Ik had bijgevolg aan zowat al mijn (en zijn) vrienden beloofd hen snel bij ons uit te nodigen na de verhuis. Geen instuif met iedereen tesaam, dat zagen we eerlijk gezegd niet zitten, maar elke vriendenkring apart eens vragen. Gewoon "op 't gemakske".
Als er 14 volwassenen en 5 kinderen tussen 0 en 2 jaar oud in uw huis zitten, dan is dat niet "op 't gemakske". Ook niet als er 11 volwassenen en 8 kinderen tussen 0 en 5 jaar oud in uw huis zitten. En ook niet als er 3 75-plussers in uw huis zitten :-)

Begrijp mij niet verkeerd, het was telkens echt gezellig en plezant en ik vond het leuk om eindelijk ook eens mensen te kunnen ontvangen en ze onze nieuwe thuis op "onzen buiten" te tonen. Maar we raken zo langzamerhand verzadigd.
Er staat nog 1 officiële familie-instuif op het programma, bij wijze van nieuwjaarsdrink, in januari. Daarna is het eventjes goed geweest. Dan is het tijd voor wat weekendjes "rust", avondjes met ons 2tjes.
Of zelf nog eens bij anderen over de vloer gaan, op ons lui gat gaan zitten, voetjes onder tafel. Eigenlijk ook niet slecht ;-)

O ja, in al onze overmoed nog voor de verhuis, vonden we het ook een gigantisch goed idee om zowel kerstavond (met 14) als oudejaarsavond (met 8 maar, oef!) bij ons thuis te vieren...
We zien het nog altijd volledig zitten, ons gigantisch goed idee, zeker omdat de "kooktaken" verdeeld worden en het sowieso 2 maal een gezellige boel wordt. En we niet moeten rijden (!) en Joanna gewoon op haar uurtje lekker in haar eigen bedje kan gaan slapen (wat ze tegenwoordig fantastisch goed doet, ganse nachten door!).
Bovendien zijn Michiel en ik intussen een geoliede machine als het aankomt op gastheer en -vrouw spelen. Taken worden verdeeld zonder veel woorden, alles verloopt vlot en "den opkuis" is altijd sneller gedaan dan eerst gedacht.

Dus hoewel ik stiekem een beetje blij ga zijn als het achter de rug is, kijk ik er ook wel erg naar uit, naar de feestdagen bij ons thuis. Voorbereidingen starten volgend weekend met het creëren van kerstsfeer in huis. Can't wait!

Ho-ho-ho y'all!!

Zie ginds komt...

Ten eerste, de stoomboot!
Het eerste Sinterklaasbezoek voor Joanna is een feit, ze is dus braaf geweest. Ze snapt er natuurlijk nog geen snars van, maar vindt het wel altijd leuk, nieuw speelgoed.
Vooral mama en papa vinden het leuk natuurlijk. Al die "eerste keren" met je eigen kindje, dan loopt je hart toch over van liefde. Ik ben trouwens zeer blij dat we al in Dikkele wonen, zodat de Sint een echte schouw had om door te komen. Hoewel hij misschien zijn poep een beetje zal verbrand hebben...

Ten tweede, de harde realiteit...
Een jonge mama die, ten einde raad, haar baby het zwijgen oplegt. Een vreselijk drama voor alle betrokkenen, in de eerste plaats voor die arme mama. Daar waar ik soms niet weet wanneer mijn mond te houden, word ik hier stil van. Hier heb ik geen woorden voor.
Anderen gelukkig wel, en wat voor woorden. Lilith van Tales from the crib, bijvoorbeeld. Haar woorden, die intussen ook in de mainstream media verschenen, lees je hier.
Goed dat dit ook eens gezegd wordt, dat het taboe wordt aangekaart. Vreselijk dat zo'n drama daarvoor de aanleiding moet zijn...

Ten derde, om toch wat vrolijker te eindigen, The Boss (alweer)!
Lees dit maar eens, bewijst dat ik niet overdreef met deze blogpost ;-)

Nu Sinterklaas gepasseerd is, letterlijk en figuurlijk, zijn wij helemaal klaar voor Kerst!
Wij hebben eindelijk plaats voor een grote kerstboom en kijken vol verwachting uit naar een witte Kerst, voor hopelijk nog meer van dit moois!

Fijn weekend!

Hello Goodnight

Uitslapen op zondag is een zeldzaamheid geworden. Maar als je dit in de plaats krijgt, vind je dat niet erg.

Hello Dikkele!

En dit winters tafereel, waar gezelligheid en veiligheid hand in hand gaan, is dan weer ideaal om de dag mee af te sluiten.

Goodnight!

Single mom

Mijn allereerste weekend als single mom zit erop! En we hebben het overleefd! Meer nog, we hebben volop genoten. Ik had het dan ook wel slim aangepakt, al zeg ik het zelf...
Vrijdag heb ik een dagje verlof genomen en alle voorbereidingen getroffen voor een weekend met véél tijd voor ons dochter. Vrijdag was dus kook-, was- en plasdag en meer van dat nuttigs. Tegen dat ik Joanna ging halen bij haar mammie (mijn schoonmoeder), waar ze het zoals altijd super leuk had gehad, was mijn spaghettisaus voor die avond al klaar (plus 3 potten om in te vriezen, uiteraard), de was gedaan, het huis opgeruimd en waren de boodschappen gedaan, inclusief kant-en-klaar maaltijden voor dit weekend.
Yep, luiewijvenkost.
Dat bespaart mij veel tijd, werk en afwas en daarenboven vind ik er echt niets aan om te koken voor me, myself and I. In alle eerlijkheid, ik ben gewoon niet echt een keukenprinses. Ik kan best wel iets lekkers maken, maar ik vind dat helemaal niet zo geweldig en ontspannend als de rest van de wereld dat tegenwoordig lijkt te vinden. Dit heeft voornamelijk te maken met het feit dat ik, terwijl ik achter het fornuis sta, vaak het gevoel heb dat ik wel beters te doen heb gezien de avonden al zo kort zijn. Ik probéér dan ook altijd dat koken te combineren met dat beters doen, waardoor er al eens iets overkookt/aanbrandt en ik mij alleen nog meer opjaag. Als ik dan wél eens het gevoel heb dat ik tijd heb om te koken (zoals de spaghettisaus vrijdag), vind ik het meestal wel leuk. Het is dus gewoon - zoals zoveel zaken - een kwestie van tijdstekort. Een ziekte van deze moderne tijd, helaas...
Maar ik anticipeerde deze keer dus op dat mogelijk tijdstekort en begon, na de mannen te hebben uitgezwaaid, perfect voorbereid en mentaal helemaal "zen" aan het moeder-dochter weekend.

Joanna was duidelijk ook zen, ze heeft de eerste nacht de klok rond geslapen. Tot 8u, hoera, uitslaapfeest! Ware het niet dat ik om 6u wakker werd van een horror-nachtmerrie (Hollywood kon er nog wat van leren) en zo alleen in het grote bed kon ik de slaap niet echt meer vatten...
Zaterdag stond er niet echt iets op het programma, gewoon puur moeder-dochter tijd. Heerlijk.
Ondanks het triestig weertje, zijn we er in de namiddag toch even op uit getrokken, want een ganse dag binnen zitten is zo niet ons ding. Gezien we het verkennen van de streek liever met ons 3tjes doen, maar ik ook geen zin had in een zaterdagnamiddag Gent met de buggy (om overduidelijke redenen), ging ik voor de gulden middenweg: een tochtje door Merelbeke :-)

Dit leverde mij een Sinterklaascadeautje voor Joanna, een kerstcadeau voor mijn liefste en een eerste toevallige ontmoeting met de Sint (en veel ZWARTE pieten!) op. Geen massa volk, geen dranghekkens, geen onvriendelijke mensen en zeurende kinderen omdat ze al zo lang wachten of de sint niet gezien hebben. Nee, de goede man deed gewoon een wandeling door het dorp, zijn pieten deelden snoepjes en koekjes uit aan iedereen die passeerde (ook de autobestuurders, wat dan natuurlijk wel file opleverde in Merelbeke-city) en de kindjes konden gemakkelijk tot bij hem.

Alle punten voor Merelbeke dus,waar ik zeker nog meer zal over schrijven, gezien het bruisende dorpsleven (zo lijkt het voorlopig toch als buitenstaander) en de vele evenementen die er georganiseerd worden. We moeten alleen nog tijd vinden om eraan deel te nemen...

Zondag begon de dag wat vroeger, om 7u, maar ik mag echt niet klagen want beide nachten waren ononderbroken! Opnieuw stond in de voormiddag quality time op het programma. Joanna wordt elke dag wat meer peuter, merk ik plots. Zo is ze nu bijvoorbeeld zeer goed in krokodillentranen. Als ik de kamer uitga, of gewoon, als iets niet helemaal haar zin is. Ze is duidelijk aan het testen tot waar ze kan gaan met het trekken van mama's aandacht.

In de namiddag stond deze keer een gepland Sint-bezoek op de agenda. Meer nog, de Sint kwam aan huis bij een vriendin, als dat geen service is!
De eerste ontmoeting met de Sint en 2 zwarte pieten van nabij, was niet meteen een succes. Lichte paniek maakte zich duidelijk meester van ons dochter. Gelukkig was ze ook erg nieuwsgierig, waardoor een echte huilbui werd vermeden. Op de schoot was geen optie, ernaast was meer dan genoeg...

En nu staat ze hier naast mij (ja, ze staat, zoveel als ze kan) deugniet te wezen, zo vrolijk als wat. De laatste energieboost voor een welverdiende nachtrust. Morgen kan ze een dagje afkicken van mama bij haar grootouders, een fantastisch alternatief.

Ik heb echt genoten van onze tijd samen. Maar nu kijk ik toch erg uit naar de thuiskomst van mijn lief.  
Want met ons 3tjes, dat is toch nog altijd het beste!