's Morgens bij het opstaan en 's avonds bij het vallen van de schemer, wanneer de vogeltjes het beste van zichzelf geven. Ik was vergeten hoe dat voelt, in Gent hadden wij nauwelijks vogels in de tuin.
Bloemen in huis en daarbuiten.
De geur van bloesems als ik uit de wagen stap. Of versgemaaid gras.
Onze katten met de lentekolder.
Mijn kleerkast, opgefrist voor lente en zomer en schreeuwend om meer. En ze zit al (over)vol!
Joanna's kleerkast die compleet uitgehongerd is en heel binnenkort serieus aangevuld wordt. Het is van moeten!
Blote benen!
Lenteschoonmaak. Elk jaar opnieuw kriebelt het. Ik MOET opruimen, en geen klein beetje. Waar komt die drang toch vandaan??
Mijn was buiten ophangen.
Joanna die buiten speelt. En een beetje bang blijkt van gras. Zo moeder, zo dochter.
De geur van zon op je huid. Weet je wel?
Een open raam!
Joanna die elke avond, als ik haar uit de auto neem, dolgelukkig wijst naar de boom aan onze oprit en vervolgens gretig en vol bewondering rondom zich kijkt, naar het wonder in onze tuin dat lente heet. Blij tot op het bot, word ik daarvan.
De leuke vooruitzichten naar fietstochtjes en bezoekjes aan speeltuinen en allerlei andere leuke uitstapjes in de buitenlucht.
Een terrasje doen!
En elk jaar opnieuw verwonderd zijn over wat de lente kan doen met een mens.
Lang leve de seizoenen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten