Mijn versie van de Hof van Eden

* Ode aan de vrouw*

Er was eens, heel lang geleden, een vrouw genaamd Eva.

Ze woonde met Adam in de Hof van Eden, een soort über-paradijs dat het midden houdt tussen een Caraïbisch strand en een tropisch regenwoud. Het was er altijd peis en vree.

Het was er aangenaam warm en ze waren er helemaal alleen, dus ze droegen geen kleren.

Ze leefden in perfecte harmonie met de fauna en flora rondom hen en voedden zich met al het goede dat de natuur hen te bieden had.

In dat fameuze paradijs stond een boom met 1 appel, die ze nog nooit hadden durven plukken. Geef toe, een boom met 1 appel, dat is toch wat raar. Die ene appel bleef daar ook eeuwig aanhangen, blozend en wel. Nee, daar bleven ze beter af, Adam was ervan overtuigd dat ze het onheil over zich zouden afroepen als ze die appel zouden plukken. Trouwens, er woonde een grote enge slang in die boom, je zou voor minder niet aan die appel komen...

Nu moet je weten, het was er echt AL-TIJD peis en vree. Er viel dus eigenlijk niets te beleven. Adam schikte zich daar prima naar, maar Eva verveelde zich meer en meer. Af en toe hielden ze wel eens een verkleedpartijtje met wat bladeren, maar dat raak je op een bepaald moment ook beu.

Eva besloot daarom het heft in eigen handen te nemen en het leven wat spannender te maken. Ze begon Adam uit te dagen om de appel te plukken en op te eten. Wie weet wat er zou gebeuren!?
Maar Adam durfde niet en begon op zijn beurt Eva uit te dagen.
Eva wou zich niet laten kennen, dus raapte ze al haar moed bijeen en stapte af op de appel.
'We gaan dat spel hier eens plukken', zei ze, 'eens zien wat er dan gebeurt!'.
Ze overwon haar angst, sleurde de slang uit de boom, slingerde hem enkele bomen verder (Eva was zeer sterk, door al dat powerfood ginder), plukte de sappige appel en zette er haar tanden in...

Er gebeurde helemaal niets.

Maar Eva's moed en doorzetting werden wel beloond.
Door haar angst voor het onbekende te overwinnen, gingen haar ogen op en zag ze plots allerlei mogelijkheden die ze vroeger niet zag. Elke dag trok ze op ontdekking, probeerde nieuwe dingen uit, verworf nieuwe inzichten en leerde creatief te zijn. Ze verveelde zich nooit meer. En Adam werd er ook alleen maar beter van.

Eva werd het boegbeeld van het 'sterke geslacht' voor alle toekomstige generaties. Ze schonk vrouwen de kracht om kinderen op de wereld te zetten, de wijsheid om de juiste keuzes te maken in het leven, de standvastigheid om nee te zeggen als dat nodig is, de capaciteiten om meer te doen dan iemand voor mogelijk acht, de liefde om zorgzaam te zijn voor dierbaren, de vreugde om een lach op andermans gezicht te toveren en het geduld om vredig samen te leven met mannen.

*Elke overeenkomst met waargebeurde feiten berust op toeval*
* Ik veroordeel met dit verhaal niets of niemand, dit is het resultaat van mijn fantasie die met mij aan de haal gaat*