zaterdag 30 november 2013

Born to run

Je moet weten, er is 1 man met wie je me altijd moet delen, en dat is Bruce Springsteen.
The Boss.
Hij heeft zijn bijnaam niet gestolen.
3 maal heb ik hem al live gezien en ik kan er niet genoeg van krijgen. 3 noten moet ik horen, van om het even welk Springsteen nummer, en meteen gaat de radio harder. Zelfs als ik op dat moment met iets helemaal anders bezig ben, in een druk gesprek verwikkeld bijvoorbeeld, hoor ik het nog. Het is sterker dan mezelf.
Ik zou hier de langste blogpost ooit kunnen neerpennen over deze levende legende, maar dat zou ons te ver brengen. Ik wou gewoon even een topmoment van dit weekend beschrijven, tot nu toe dan toch, want we zijn nog maar halfweg.

Ik rijd door de velden, op weg naar huis, met een slapende Joanna op de achterbank. Het schemert, het is bijna donker zelfs. In de verte zie ik de laatste zonnestralen die de horizon strelen en een prachtig kleurentafereel werpen op de bewolkte lucht.
En dan hoor ik de eerste tonen van "Born to run", dat een topnummer is en blijft. Niet alleen is Springsteen een muzikaal genie, het is ook een ware poëet. Dit nummer vraagt erom meegezongen te worden, van begin tot einde. Muziek en woord vullen elkaar perfect aan, zijn 1 eigenlijk en maken het lied tot wat het is. Wat het voor mij helemaal af maakt, is als ik het hoor terwijl ik rustig achter het stuur zit, rijdend door het platteland, terwijl mijn gedachten even afdwalen. Want zijn we niet allemaal een beetje born to run?

Deze wilde ik jullie dus niet onthouden.
Hier, geniet ervan, de roadtrip taferelen (gaan voor mij hand in hand met The Boss) moet je er zelf bij verzinnen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten