donderdag 28 juli 2016

Confessions of a tired mind

Ik ben het moe.
Ik ben het zo verschrikkelijk moe.


Al bijna 6 maanden heeft Ellie non-stop slijmpjes.
Ze rochelt, ze reutelt, ze kraakt, ze piept.
De ene dag wat meer dan de andere, maar ze zijn er altijd.


Ze heeft goede weken waarin ze er niet veel last van heeft, maar ze heeft ook veel slechte weken. Ze rijgt de infecties aan elkaar. Logisch, gezien ze nooit slijmvrij is en die slijmpjes de perfecte voedingsbodem zijn voor allerlei microbes, zowel virussen als bacteriën. Zomer of winter, crèche of niet, want tijdens de vakantie was het ook weer prijs. We steken het vaak op "het weer" maar dat is eigenlijk onzin, natuurlijk. Het was verdorie 35 graden op vakantie.

Ze is er nog maar een keer of 2 - 3 ernstig ziek van geweest, gelukkig. Gewoonlijk maakt ze tijdens de slechte periodes niet al te veel koorts (toch nooit meer dan 39 graden) en blijft ze meestal ook redelijk vrolijk. Tenzij ze tanden krijgt, zoals nu. Of in een sprongetje zit, zoals nu. Het is gezellig hier thuis hoor...



Ik ben het zo moe.
Dat bezorgd zijn.

Want hoewel er niet echt iets ernstig aan de hand lijkt, lig ik daar toch wakker van. Is dat wel normaal, constant dat rochelen, reutelen, kraken en piepen? Moet ik nog maar een keer naar de dokter of toch nog even wachten? Moeten we ingrijpen met puffers of laten we dit eruit groeien? Moet ik dit verder laten onderzoeken? Is het verantwoord om dat niet te doen?
Ze heeft tegenwoordig ook vaak wat verhoging (tot 38,2), maar is dat door een infectie of door haar tanden? Ze heeft veel pijn bij het doorkomen van die tandjes, dus ik geef vaak nurofen ter verlichting (perdolan helpt niet). Is dat wel OK? Zou ze misschien meer koorts hebben zonder die nurofen en kijk ik zo naast het feit dat het wel degelijk een infectie is? Misschien moet ik toch nog eens naar de dokter gaan?
Breng ik haar naar de crèche met wat koortswering achter de kiezen, wanneer ze weer eens verhoging heeft? Ik kan echt niet constant thuis blijven voor haar en altijd last-minute opvang proberen zoeken is ook echt niet leuk meer. Als ze niet naar de crèche gaat, heeft ze een briefje nodig. Zal ik toch nog eens naar de dokter gaan?
Ik twijfel, weeg af, probeer mijn gevoel te volgen. Maar het vreet energie. Het is zo vermoeiend.


En ik ben het zo moe. 
Dat moe zijn.

De nachten zijn namelijk ook al 6 maanden vaak een ramp.
Want van slijmpjes, daar moet je van hoesten. Vooral als je neerligt.
Je moet weten dat, indien Ellie helemaal gezond is, ze prima kan doorslapen. Misschien eens 1 keertje tutje gaan geven, maar dat is niets vergeleken bij de hoestnachten.

De voorbije 2 nachten waren weer maar eens hoestnachten. Vreselijke hoestnachten.


Ik ben het zo moe.
IK. BEN. ZO. MOE.

6 opmerkingen:

  1. Die hoestnachten zijn vreselijk. Hoe zoiets onschuldigs toch zo overheersend kan worden.

    Ik zou je wat tips willen geven wat bij ons dan helpt, maar heb al ondervonden dat het (1) vreselijk irritant is als mensen zomaar tips geven en dat (2) wat voor het ene kind helpt, daarom niet voor het andere kind helpt.

    Ik had heel erg onderschat dat je zodra je baby er is in een soort van constante vraagmodus gaat. "Heeft hij het niet te koud? Is er niet te veel wind? Mag hij dat wel doen? Moet ik dat niet zo doen?" Zo vermoeiend zoals je zegt...

    Maar onthou gewoon dat je uiteindelijk roeit met de riemen die je hebt en dat je dat ongetwijfeld uitstekend! Een heel warm hart onder de riem alvast!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor het warme hart, daar kan je er nooit teveel van hebben ;-)
      Tips zeker welkom hoor! Bedje staat een beetje schuin (maar niet te veel want dan schuift ze naar beneden) en er staat een luchtbevochtiger op de kamer. Het hoesten komt vaak in golven: een uurtje of 2-3 niets en dan een uurtje (of 2) om de paar minuten. Sommige nachten lijkt het quasi non-stop. Je staat daar zo machteloos tegenover, dat is nog het meest frustrerende...

      Verwijderen
  2. He Céline, niet fijn, die hoestnachten. Ik heb drie kindjes die in hun babytijd allen gevoelig waren aan infecties op de luchtwegen. Positief is dat het voorbij gaat. Het eerste jaar is het moeilijkst. Anderzijds begrijp ik absoluut je frustratie dat het zelfs in de zomer niet beter gaat. Heb ik het goed voor dat jijzelf een medische achtergrond hebt? Ik heb onze kindjes altijd gepuft, met ventolin tijdens de infecties, en voor mijn zoontje het eerste anderhalf jaar constant met flexotide. Ik weet dat dat niet zo gezond is (cortisone en zo), maar het hielp wel. En als mijn dokter het voorschrijft neem ik aan dat het niet zoveel kwaad kan. Bovendien ligt het nu achter ons. Misschien ook het proberen waard?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben apotheker van opleiding :-)
      Ik heb ook al gedacht om te informeren voor een puffer, in de hoop dat het wat kan helpen. Ze heeft 1 keer een week ventolin gehad via de aerosol (toen was ze echt kortademig), maar ik vond dat ook geen wondermiddel. Nochtans wel hoge dosis. Ik ben ook niet zo voor cortisone, maar als het helpt dan vind ik het wel de moeite. Onze oudste heeft ook altijd gevoelige luchtwegen gehad en heel vaak aerosol gedaan. Maar zij was tussen de infecties door wel vrij van slijm... Soms wou ik dat ik 2 jaar verder kon spoelen 😊

      Verwijderen
  3. Ons zoontje was/is ook heel gevoelig aan de luchtwegen. Hij had als baby/peuter ook bijna non-stop last van slijmpjes, heeft in zijn eerste 1,5 jaar 4 zware bronchiti gehad en had ook regelmatig last van de valse kroep (gelukkig is dit meestal zonder erg, maar was de eerste keer toch verschieten). Gelukkig is hij wel een heel vaste slaper en sliep hij meestal door de hoestbuien door, wij daarentegen niet. Wij hebben wel vaak geaerosoled, ik was daar ook geen voorstander van, al zeker van de cortisonen niet, maar als wij niet ingrepen bleef de hoest maar verslechteren (wij stelden het aerosollen steeds zolang mogelijk uit). Bij ons hielp de aerosol uiteindelijk meestal wel en was hij daarna steeds een periode wat beter. Maar het aerosollen werkt, denk ik, ook enkel indien de slijmpjes vastzitten op de longen, wat bij hem vaak het geval was. Wij vonden een puffertje ook aangenamer, maar dat kan eigenlijk pas als ze actief meewerken (ze moeten meeademen) dus dat lukt niet op een heel jonge leeftijd. Ook werd ons altijd gezegd om regelmatig het neusje te spoelen. Toen hij goed 1 jaar oud was heeft de kinderarts uiteindelijk aangedrongen op een pH-metrie om na te gaan of hij geen last had van reflux en werd er inderdaad reflux vastgesteld. Het zuur kan immers de luchtwegen prikkelen en deze dus overgevoelig maken. Hij heeft dan een tijd medicijnen gekregen voor die reflux, maar ik had niet echt het gevoel dat dat hetgene was dat het verschil maakte en we zijn er na enkele maanden ook mee gestopt. Dus ik vrees dat wij vooral hebben moeten wachten tot hij er uitgegroeid is, sinds goed een jaar (hij is er nu 3) is het echt spectaculair verbeterd. Zijn laatste bronchitis dateert van toen hij goed 1,5 was en sinds zijn 2 jaar hebben we niet meer moeten aerosollen. Af en toe, voornamelijk als hij vermoeid is, durft de valse kroep nog eens terugkomen, maar het grote verschil met 1,5 jaar geleden is dat hij er nu zelf doorkomt en dat er geen medicijnen meer aan te pas komen. Wij zijn wel bij hem, vanaf hij ongeveer 15 maanden was, overgeschakeld op sojamelk, niet omdat hij overgevoelig is voor melkeiwitten, maar gewoon omdat dat minder slijmpjes opwekt. Gelukkig lijkt bij ons kind 2 (nu 7 maanden) niet dezelfde gevoeligheid aan de luchtwegen te hebben. Nog veel goede moed! De gedachte dat het na verloop van tijd wel overgaat is inderdaad een schrale troost als je er midden in zit.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt Riet!
      De huisarts zei laatst ook nog dat het er vooral moet uit groeien. Ik hoop dat ze dat doet zonder al te veel echt ziek te zijn, want onze oudste heeft ook wel regelmatig moeten aerosollen (maar lang niet zo erg als bij jullie!). Onze kinderen zijn zelden doodziek (gelukkig maar), maar het is vooral het feit dat het nooit eens lijkt te stoppen dat het zo lastig maakt (naar de dokter hollen, medicatie toedienen, slecht slapen, opvang proberen vinden, me in bochten wringen voor het werk,...). Dat het maar rap 2018 of zoiets is ;-)
      Ellie krijgt ook geen koemelkeiwitten (grote zus was waarschijnlijk allergisch en ik houd er zelf ook niet zo van), maar een alternatief op basis van rijstproteïnen (novarice). Maar dan nog, na eten of drinken zijn de slijmpjes altijd iets erger.
      Intussen bleek ze inderdaad een lichte oorontsteking te hebben (die nu ook vanzelf lijkt te beteren) en is de hoest al een paar dagen (nachten) iets beter. Ze gaat sinds gisteren wel terug naar de creche dus ik verwacht mij 1 dezer dagen opnieuw aan 1 of andere infectie ;-)

      Verwijderen