Met ons viertjes - week 8

Wanneer ik Ellie 's morgens uit haar bedje pluk, begroet ze mij met de guitigste lach ter wereld.
Heerlijk om de dag zo te starten. 

Wanneer je tegen haar praat (met extra veel babygeluidjes), "babbelt" ze terug. Die babykreetjes zijn zo schattig!

Na week 5 en 6 waarin ze heel rustig en vrolijk was, heeft ze nu wel duidelijk weer een lastigere periode. Ze heeft opnieuw meer last van krampjes en is dus ook onrustiger. Tijdens het drinken, maar ook daarbuiten. Ze doet lustig van huiluurtjes 's avonds, net rond etenstijd en Joanna's bedtijd. Slechte timing dus, maar soit, this too shall pass (again).

Een stabiel voedingsschema heeft ze ook nog steeds niet, vooral door die moeilijke vertering. Ze begint stillaan meer in 1 keer te drinken, maar dat lukt niet altijd door de krampjes waardoor ze dan sneller weer honger heeft. Ik probeer er in mee te gaan, maar de voedingen 's nachts beginnen hun tol te eisen. Ik word er niet alleen moe maar ook erg humeurig van. Ze drinkt intussen meestal rond 4u30-5u, wat erna niet veel tijd meer laat om nog deftig te slapen. Soms wekt ze ons ook al vroeger, dus echte regelmaat is er nog niet.

Maar: wat niet is, zal komen en geduld is een schone deugd en zo...

Goeiemorgen, morgen!

Joanna komt naar mij gelopen en toont mij haar lege hand.
- Kijk mama!

- Waw, wat is dat? (inclusief uitdrukking van pure verwondering)

- Dat is een kindje! Een klein klein kindje!

- En hoe noemt dat kindje?

- Alyssa (dat is haar vriendinnetje uit de klas)

- En wat doet Alyssa op jouw hand?

- Ze is een beetje ziek. Haar oortje doet pijn. (Hoe komt ze daar toch bij?)

- Oei dan moet je haar verzorgen hoor!

- Hopakee! (Joanna maakt een gooibeweging met haar hand)

- Wat doe je nu?

- Ik heb het kindje weggegooid

- Waarom? Je hebt haar pijn gedaan.

- Nee toch mamaaaaa! (Allez moeder, wat zegt gij nu!) Kijk, ze loopt daar op de grond! (Wijst)

Fantastisch toch, de verbeelding van een kind! 

Sinds ze naar school gaat, zie ik haar snel veranderen (cliché!), hoewel dat schoolgaan niet helemaal van een leien dakje loopt. Joanna loopt niet 100% (snot & slijm, loopoogjes en eindelijk die laatste vervloekte kies die doorkomt) en heeft dus al haar energie nodig om niet ziek te worden. We besloten daarom in samenspraak met de juf om haar tot de Kerstvakantie slechts halve dagen naar school te laten gaan (dus zelfs geen 2 volle dagen per week meer). Het is gewoon te zwaar zonder dut, zeker nu. Vermoeidheid leidt tot zwakke weerstand en het vechten tegen allerlei microbes maakt haar extra moe. Ziedaar een mooi voorbeeld van een vicieuze cirkel! 

Oplossing: het kind laten slapen nu het nog kan. Wat ze dagelijks minimum 2 uren doet. De Joanna die ik 's middags ga halen op school is ook een stuk aangenamer dan de Joanna die ik om 16u ga halen. En op slag vindt ze school nog leuker. Ik ga tenslotte ook met meer plezier naar het werk wanneer ik uitgeslapen ben!

Joanna kijkt erg graag naar Assepoester...

Over uitslapen gesproken, mijn energiepeil staat laag. Heel laag.
Het weer (of bij uitbreiding de donkere tijd van het jaar) zit daar zeker voor iets tussen. Maar de 2 moederskindjes hier thuis nog net iets meer, vermoed ik. 

Terwijl ik in normale omstandigheden (lees: 5 dagen per week werken gevolgd door 2 dagen weekend) mijn energie haal uit quality time met de kindjes, lijken ze nu net alle energie uit mij te zuigen. Ik beschouw het ook niet meer als quality time wanneer je er dag in dag uit mee bezig bent (no judgement, ik ben gewoon niet zo'n moeder). Ze vragen allebei constant mijn aandacht en tussendoor doe ik niks anders dan vaatwassen legen, wasmachines vullen, 25.000 keer een tut insteken, flesjes afwassen,... En hersenloos naar mijn smartphone staren gezien ik weinig energie heb voor iets anders. 

Ik zou er ook op uit kunnen trekken met de 2 meisjes, maar dat is echt niet evident. Om te beginnen is het vaak te slecht weer om buiten te komen. Daarnaast slaapt Joanna ongeveer van 13 tot 15u. Tegen dat ik iedereen dan vertrekkensklaar heb, begint het al te schemeren. En ik krijg mezelf eerlijk gezegd niet opgepept voor al dat gesleur om dan een halfuur ergens naartoe te gaan waar ik handen en voeten tekort kom omdat ik niet én de buggy kan duwen én achter Joanna kan aanhollen. Wat we wél doen - wanneer het weer het toelaat - is buiten spelen in de tuin. Ellie in de draagdoek (wat ze niet altijd zo leuk vindt) en Joanna laten uitrazen. Het is dan toch dat...

Volgende week komt mijn mama een namiddagje babysitten zodat ik ongestoord een kanjer van een middagdut kan doen. Het moment dat ik mijn oordoppen insteek wordt er eentje om te koesteren!

De zusjes. Ik zie ze doodgraag, maar nog liever met wat meer slaap en energie in mijn lijf!

Om dit alles wat verteerbaar te maken, planden Michiel en ik binnen een dikke 2 weken toch nog een klein uitje met ons 2tjes. De kindjes gaan bij de grootouders en wij trekken voor 1 overnachting naar Hasselt. We koppelen er een wellness arrangement aan dat we cadeau kregen van Ellie's meter (the perfect gift!). Ik moet u niet vertellen dat wij daar keihard naar uitkijken!

Ik weet het, de tijd gaat veel te snel.
Maar momenteel vind ik dat ab-so-luut niet erg. 

Back to normal, het lijkt mij wel iets ;-)