Mini-mijlpaal!
Voor mij betekent deze blog 2 dingen.
Enerzijds vind ik het fijn een plek te hebben waar ik wat kan neerschrijven: belevenissen, gedachten, emoties,... Deze blog werkt dus therapeutisch voor mij, ja.
Anderzijds is het ook gewoon heerlijk om terug te kunnen bladeren door mijn leven. Het is hallucinant hoeveel een mens vergeet. Of in elk geval toch, hoeveel ik vergeet. Nu ja, vergeten is het niet, de herinneringen zijn wel latent aanwezig. Want als ik door deze blog blader, denk ik steeds, "ach ja, juist!". Wel een goed teken, dat ik niet in het verleden leef, maar toch ook fijn dat ik kan mijmeren wanneer ik daar zin in heb ;-)
Dat ik dit kan doen op een creatieve manier, was voor mij een openbaring. Ik beschouw mijzelf namelijk absoluut niet als een creatief iemand. Tot ik ging inzien dat "creatief" zijn ook wil zeggen dat je op jouw manier uiting geeft aan wat speelt in je leven, dat je iets creëert vanaf nul. En daar voldoen mijn schrijfsels wel aan.
Of anderen mijn creaties al dan niet appreciëren, doet er voor mij niet zo toe. Het is uiteraard wel fijn dat dit gelezen wordt. Een dagboekje enkel voor mezelf, daar zou ik zo mijn best niet voor doen en zou geen lang leven beschoren zijn :-) Dus dat er mensen meelezen, motiveert mij wel. Vrienden, familie, kennissen of zelfs mensen die ik niet ken maar ongetwijfeld wel wat gelijkgezind zijn. Mensen die up-to-date willen blijven of misschien zelfs mensen die zelf iets hebben aan wat ik hier soms neerschrijf. Want hoewel ik een optimist ben, is het hier ook niet altijd rozengeur en maneschijn en belicht mijn blog ook wel eens de mindere kantjes van mijn bestaan. Echt het leven zoals het is...
100 blogposts op minder dan een jaar (net geen 11 maanden, om precies te zijn), ik vind dat wel straf eigenlijk. Het ene schrijfsel kwam al wat vlotter dan het andere, dat geef ik eerlijk toe. In het begin was het wat zoeken: hoe vaak schrijf ik, wat schrijf ik, hoe schrijf ik het neer, hoeveel geef ik bloot,... Vooral met dat laatste worstel ik nog wel eens...
Ik heb intussen wel besloten enkel te gaan schrijven wanneer ik daar zin en tijd voor heb, en wanneer ik vind dat ik ook effectief iets te vertellen heb. Mijn frequentie koste wat het kost op pijl houden, daar zit ik niet meer mee. Ik wil de blog uiteraard niet verwaarlozen, maar ik merk gewoon dat ik er de ene week meer zin in heb dan de andere, of dat het de ene keer meer vlot dan de andere. Dus ik volg mijn natuurlijk ritme en ga geen blogposts "forceren", iets wat ik vroeger wel soms deed.
Het thema van de blog raakte ook wel snel een beetje in verval. Hoewel het wel een rode draad blijft (soms een heel fijn zijden draadje, maar soit), gaat het hier zeker niet uitsluitend over het leven op "den buiten". Dat heeft voor een groot deel te maken met het feit dat onze Grote Ommekeer van stedelingen naar plattelandsbewoners veel vlotter ging dan ik had gedacht :-) Aanpassen? Goh ja, meer natuurgeluiden en minder "machinale" geluiden (maar dus niet noodzakelijk minder stil, gewoon anders!). Meer afstanden overbruggen, dus ook wat meer plannen. Maar dat doe je sowieso met een kindje in huis.
We proberen onze vrije tijd mooi te spreiden over activiteiten in eigen streek en die in Gent. Zelfde met vrienden en familie: we gaan vaak naar Gent maar het is ook leuk hen hier uit te nodigen. We hebben daar een gezond evenwicht in gevonden en hebben voorlopig echt het gevoel van "best of both worlds". Ik was ook heel aangenaam verrast over hoeveel activiteiten en initiatieven er zijn op "den buiten". Toch in elk geval waar wij zijn komen wonen. Als naïeve stadsmens had ik daar geen benul van en was dit echt een openbaring. Daar hebben jullie ongetwijfeld in het verleden al over gelezen ;-)
Samengevat: dat er nog vele blogmijlpalen mogen volgen!
Nota: gezien dit een soort van stand-van-zaken-blogpost is geworden (ik wist het niet op voorhand, ik begin soms gewoon wat te schrijven zonder plan), sla ik die binnen een maand, wanneer deze blog zijn (haar?) eerste verjaardag viert, gewoon stilletjes over. Dat u en ik geen 2 keer hetzelfde te lezen krijgen op 1 maand tijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten