Food for thought

Ik zou het kunnen hebben over het fileprobleem. Je weet wel, dat probleem waardoor ik mij afvraag hoe het komt dat er niet meer mensen een zenuwinzinking hebben. Dat probleem dat in de voorbije 5 jaar zo gigantisch lijkt toegenomen dat ik mij afvraag hoe lang dat nog leefbaar blijft. 

Of over hoe Joanna, na ongeveer 4 maanden zonder, nu terug mét snot zit. Die ene week in augustus, toen de wereld dacht dat het al herfst was, niet meegerekend. Hoe ze dat snot dus niet meer gewoon is en dus ook zeer slecht slaapt 's nachts. Al 3 nachten op rij waardoor wij tegenwoordig ook een tophumeurtje hebben. Joepie joepie jee.

Of over hoe het ernaar uitziet dat de politiek er alleen nog meer een boeltje van maakt dan het al is maar niet lijkt wakker te liggen van waar het echt om draait.

Maar ik heb het liever over hoe euforisch Joanna is telkens ze in bad mag.

Over hoe mijn lief mij verrast met een bloemetje.

Over de ondeugende twinkeling in Joanna's ogen als ze weer deugnieterij uitsteekt.

Over het glaasje bubbels met ons tweetjes for no reason.

Over grappige selfies.

Over last-minute dinner plans met vrienden.

Over een zeer productieve meeting die mijn dag goedmaakte.

Over onze dochter haar krulletjes en hoe blij ik daarmee ben.

Over met ons 3tjes de dag starten door samen naar het werk/onthaalmoeder te rijden.

Over het feit dat wij hier bijna 1 jaar wonen en daar nog elke dag doodcontent mee zijn.

Want geef toe, dat is toch veel leuker om bij stil te staan dan al dat gezaag.

Ik moet mijzelf dat gewoon af en toe wat helpen onthouden ;-)