donderdag 18 september 2014

Time-out!


De voorbije 24u waren er om snel te vergeten.
Ik schrijf ze toch even kort neer, kwestie dat ge weet waarover ik het heb.

Joanna had weer een nacht van "ik wil niet slapen". Sinds gisteren is ze koortsvrij, na 5 dagen koorts en uiteindelijk overgeven maandagnacht. Dat was gezellig.
Dinsdagnacht sliep ze goed en woensdag was ze echt genezen en dus besloot ze vorige nacht gewoon terug vrolijk wakker te zijn. Dat was ook zeer gezellig.

Dinsdag had ik een belangrijke dag, groot symposium met het nieuwe werk, dus dat ziek zijn maandagnacht was er weer boenk op qua timing.

Intussen verschenen op maandag bij mij de eerste symptomen van een zware verkoudheid. Teken van het lichaam om het wat rustiger aan te doen. Dat was nogal moeilijk met dat overgeven maandagnacht en dat symposium op dinsdag.

Vanmorgen moest ik dan, na alweer een korte onderbroken nacht, naar een conferentie in Brussel. In de belliardstraat om precies te zijn. Ge moet dat maar eens google-mappen, dat is zowat de slechts bereikbare plaats in Brussel komende van Gent.

Ik was al heel lang niet meer met de wagen in Brussel geweest tijdens de spits. Al meer dan 6 jaar niet meer.



Slik.

Wat was me dat zeg. Om snel te vergeten, zei ik dus.

Ik kwam nét op tijd toe op de conferentie, zijnde om half 10 (ik was in Gent vertrokken om kwart voor 8), om na 10 minuten vast te stellen dat ik daar absoluut mijn tijd zat te verdoen. Thema van de conferentie kaderde binnen 1 van de projecten voor mijn werk, maar inhoudelijk had ik er niks aan en de sprekers waren echt slaapverwekkend.

Bovendien was vandaag snotdag (na 3 keelpijn- en kuchdagen) en had ik mijn zakdoeken in mijn haast in de auto laten liggen. Dus ik zat daar te luisteren naar mompelende saaie mensen met een kop vol watten (dat is properder dan snot), een serieuze loopneus en geen zakdoekske of zelfs maar iets dat er op lijkt in de buurt.

Ik ben dan heel deugniet-geweg na een uur, tijdens de wissel van sprekers, de zaal uitgegaan (ik zou willen zeggen geslopen, maar helaas, ik zat in het midden van de zaal en het was allesbehalve onopvallend), mijn neus gaan snuiten in het toilet, naar mijn auto gestapt, naar huis gereden, staan aanschuiven in de Brusselse tunnels omdat de flikken bang zijn dat ze ochere 3 jaar langer moeten werken en in mijn bed gekropen.

Eindelijk geluisterd naar mijn lichaam.

Dat is dan het voordeel van mijn huidige job, ik ben mijn eigen baas. En mijn baas vond dat het al welletjes was geweest deze week met dagen van 13-14u werken en dat iedereen er alleen maar beter van zou worden als ik een namiddagje rust inbouwde.

Herboren voel ik me (nog) niet, maar toch al een stuk beter.
Morgen nog een dagje goed doorwerken en dan tijd voor een echte time-out.

Ik ga met 2 vriendinnen een weekendje naar de zee. Van vrijdagavond tot zondag. Het eerste weekend ooit sinds de komst van Joanna dat ik er alleen op uittrek. Can you believe it? En hoewel ik haar zal missen en haar 18-maand-dag niet live zal meemaken, kijk ik er enorm naar uit.

Me-time.

Enkel aan mezelf denken en genieten.
Dat de zeelucht daarenboven mijn snot zal bestrijden, dat maakt het helemaal af, vind je niet?


3 opmerkingen:

  1. You go girl!
    Hier ongeveer hetzelfde verhaal, maar dan met een bronchitis. En ik had mijn allereerste me-time weekendje al in augustus.
    Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De zee wordt de max. Niets moet, alles mag. Ik breng ook een lading gossip magazines mee... Tot strakies!!!

    BeantwoordenVerwijderen