"Adishdat?" klonk het, terwijl ze wees, de eindletter t netjes benadrukkend.
Je moet weten, Joanna praat nog niet echt. 't Is te zeggen, ze babbelt ganse volzinnen tegen ons, tegen de poezen, tegen zichzelf. Maar in HAAR taaltje, niet in dat van ons.
Ze begrijpt alles, wijst ook bijna alles in haar prentenboeken foutloos aan en kan zichzelf perfect verstaanbaar maken met kreetjes en gebaren. Woorden zijn voorlopig bijzaak voor Joanna, ze heeft ze gewoon niet nodig. Joanna zal er zo eentje zijn dat lange tijd niet veel zinnigs zegt en dan op heel korte tijd een gigantische woordenschat tentoonspreidt.
Voorlopig dus niet veel meer dan "papa" (iedereen die ze roept is papa, inclusief de poezen), "kij" (kijk), "emme" (hebben, eten), "tie tie tieeee" (één twee drieeee bij springen of van de glijbaan glijden of zo, ze telt dus af voor zichzelf), "tappetappetappe" (stappen) en "beueueueu" (in antwoord op "wat zegt een *dier naar keuze*?" Behalve een hond, die zegt "beueueueu" noch "woef" maar die hijgt volgens Joanna).
En nu blijkbaar ook "Adishdat?" oftewel "Wat is dat?"
Een zin!
Dan toch een kleine (r)evolutie?
Benieuwd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten