#widn

De aanloop naar onze zomervakantie blijkt drukker dan ooit. Zo ook in mijn hoofd.
Ik probeer het allemaal wat los te laten en wat van go with the flow te doen, maar dat is niet altijd evident. Wie mij wat kent, snapt dat.

Ik heb dus weinig tijd en nog minder inspiratie voor interessante schrijfsels. Dus ik dacht, ik maak het mijzelf gemakkelijk, ik doe nog eens een simpele ordinaire update over mijn dagelijks leventje...

Joanna's amandelen werden vandaag verwijderd, nadat vorige donderdag de 5de keelontsteking op 4 maanden tijd werd vastgesteld. Ik liet er geen gras over groeien en met heel veel chance (de dag zelf nog op consultatie bij een NKO-arts) raakte het plots in een stroomversnelling. Netjes ruim 2 weken voor zij op reis vertrekt (Joanna reist een weekje vroeger af naar het Zuiden van Frankrijk met mijn schoonmoeder), werd komaf gemaakt met de bron van de miserie van de voorbije maanden.
De ingreep verliep vlot en ook het herstel lijkt voorlopig goed te gaan. Ze klaagt nauwelijks van pijn, dat kan natuurlijk nog komen.
Hopelijk slaagt ze er in de toekomst eens in langer dan 6 weken infectievrij te zijn, iets wat al meer dan 2 jaar niet gelukt is.
Ik moet wel even wennen aan haar nieuwe stem: doordat de amandelen weg zijn (hele grote volgens de arts die haar opereerde) is haar "klankkast" gewijzigd en dat hoorde ik direct. Ze heeft wat meer een piepstemmetje, alsof ze constant een kleine dosis helium geïnhaleerd heeft. Beetje grappig maar we zullen het wel gewoon worden.

Ontwaken uit narcose was net als vorige keer afzien

Het eerste ijsje ging na even aarzelen toch vlotjes binnen

De werken hier thuis zijn zo goed als afgerond, hoera! We moeten ons nu even verdiepen in het optimaal leren gebruiken van onze nieuwe centrale verwarming en bijhorende thermostaat. En we moeten ons huis opruimen en kuisen. Ik zou dat uiteraard liefst zo snel mogelijk doen, maar zoals gezegd, ik probeer het wat los te laten. Ik doe hier en daar wat tussendoor en hoop vurig dat we alles rond krijgen vooraleer we op verlof vertrekken, zodat ik dat met een gerust gemoed kan doen.
Mijzelf kennende leg ik, terwijl ik ruimte voor ruimte orde schep, allicht al nieuwe lijstjes aan de komende weken: to do's & to buy's. Het stopt nooit en dat is vooral mijn eigen schuld...

Dag nieuwe vriend!

Onze tuin is dit voorjaar veranderd in een wildernis door een combinatie van de weersomstandigheden van de voorbije weken en verwaarlozing. We zijn van plan om in de (nabije) toekomst een deel van het onderhoud uit te besteden, zodat we wat meer van die o zo kostbare en vooral schaarse vrije tijd kunnen besteden aan elkaar, onze kindjes, onze familie, onze vrienden,...

Wie dacht dat ik het haken intussen volledig had opgegeven, heeft het goed mis. Het staat inderdaad op een heel laag pitje, maar ik neem af en toe nog eens een haakpen ter hand. En heb zeker en vast de intentie van dat in de toekomst terug meer te doen. Het resultaat van mijn laatste creatie is een paar baby-espadrilles uit een leuk boek dat ik kreeg van mijn schoonmoeder.
Ik haakte de maat 3-6 maanden maar met veel dikkere wol dan waarvoor het patroon bedoeld is, dus ze vallen veel te groot uit. Ik hoop dat Ellie ze volgende lente en zomer, zo rond haar 18 maanden, misschien nog zal kunnen dragen ;-)

Ellie stelt het goed. Ze wordt groot, ik zie elke dag wat meer kindje en wat minder baby in haar. Ze blijft chronisch verkouden met vooral een hardnekkige hoest, maar is daar intussen al meer dan 2 weken (bijna 3??) niet ziek van, wat een persoonlijk record moet zijn sinds februari. Ik heb het zonet waarschijnlijk vervloekt door dat neer te schrijven. De kans dat wij vlak voor het verlof nog in een paniekske schieten omdat ze ziek is en het alle hens aan dek zal zijn om haar op tijd genezen te krijgen, acht ik groot. Ge zou dat pessimistisch kunnen noemen, maar in ons geval en met onze historiek is dat gewoon realistisch.

Punkhoofdje kruipt intussen alvast achteruit

We hebben haar blijkbaar wel een prinsessennaam gegeven, wist de Blik mij vandaag te vertellen ;-)

Op het werk is het momenteel razend druk. We zitten in een soort transitiefase en daar komt heel wat werk bij kijken, bovenop de rest en de klassieke eindspurt voor de grote vakantie (nog een goeie 3 weken voor die van ons!).
De weekends zitten ook goed vol, maar daar ben ik niet echt rouwig om. De uitstapjes stonden de voorbije maanden op een laag pitje door de werken en de zieken, en dat terwijl ik echt zo kan genieten van uitjes met ons 4tjes. Ik haal daar erg veel energie uit. Vorig weekend gingen we bijvoorbeeld naar de inhuldiging van de eerste geboorteboom in Zwalm, op een nieuw pleintje met veel groen en speelruimte. Het weer was, tegen de verwachting in, prachtig en ik genoot met volle teugen. Meer van dat is zoooooo welkom!

Laat dat verlof maar komen!