Mijn muzikaliteit uit zich op 2 andere manieren.
Enerzijds: dansen. Dansen is leven, zo simpel is het voor mij. Ik mis het vaak, want op dit moment in mijn leven is daar weinig plaats voor. Maar wat heb ik al de ziel uit mijn lijf gedanst! Pre-ballet, ballet, moderne dans, hiphop en allerlei afgeleiden en salsa. Heerlijk vind ik het, eerst naar de muziek luisteren, ze aanvoelen, je erin proberen verliezen en dat dan vertalen naar je lichaam. En gaan!
Dit weekend gingen we uit, dansen, en ik heb wat schade ingehaald! Ik kan er weer voor een hele tijd tegenaan, want hoe leuk het dansen ook is, de randomstandigheden ben ik precies wat ontgroeid. We gingen dan ook wel naar een soort van massafuif in de Vooruit, ideaal is dat natuurlijk niet. Maar ik heb ervan genoten om nog eens met mijn booty te shaken!
Anderzijds: zingen. Een late ontdekking, enkele jaren geleden nog maar. Ik heb nooit zanglessen gevolgd, maar wel altijd graag gezongen. Voornamelijk in de badkamer en in de auto. Maar ook in een bandje. Met live muziek en een microfoon en een podium en een publiek en al!
Ik licht even toe.
In een niet zo ver verleden besloten Michiel en ik samen een hobby te beginnen.
Duiken.
Als in diepzeeduiken, met een fles lucht op je rug en zo. Het is eens iets anders. Er gaat een nieuwe wereld voor je open, die onder water. Soms wat eng, maar meestal erg mooi en apart. Alleen, de hobby is intensief, veeleisend en duur. Je moet veel trainen, veel duiken in het koude Nederlandse water om je opleidingen en ook diploma's tot een goed einde te brengen en het is gewoon ook telkens veel gedoe. Om een halfuurtje of uurtje de Oosterschelde onder water te verkennen, ben je een ganse dag kwijt.
Zwangerschap en duiken gaan in geen geval samen. En zo, terwijl het leven in mij groeide, is onze hobby een stille dood gestorven. Veel respect voor zij die de hobby trouw blijven beoefenen, maar zo ver rijkt onze passie niet.
Maar dat bandje dus. De duikclub houdt elk jaar een bbq, vlak voor de zomer. Ze nodigen dan ook altijd een bandje uit om voor wat sfeer te zorgen. 2 jaar geleden leek het ons leuk om een bandje te starten met leden van de duikclub die buiten duiken ook op wonderlijke wijze nog tijd vonden om muziek te maken.
Michiel is écht muzikaal, speelt piano en drum, dus zag dat wel zitten. Mij leek het eindelijk een kans om eens te zien hoe mij dat zou afgaan, écht zingen. Was ik goed genoeg???
Zingen in een microfoon met live muziek bleek een stuk moeilijker dan meezingen met een CD in de auto. Tiens tiens. Maar het lukte. Met veel oefening vond ik meer en meer mijn stem. En in juni 2012 stonden we op een podium voor een publiek van pakweg 100 man het beste van onszelf te geven.
Het was heel leuk en ik mis dat zingen eigenlijk ook wel.
Wie weet komt er ooit nog een dag dat ik terug op een podium sta, achter een microfoon...
Voorlopig stel ik mij dus tevreden met meekwelen in de auto en occasioneel uit dansen. Een liedje zingen en bijhorend dansje placeren in onze living moet ook af en toe kunnen.
En last but not least, ik zing en dans elke dag voor en met Joanna. Want onze muzikaliteit heeft ze in elk geval geërfd.
Wie weet wordt ze wel zangeres, of danseres, of pianiste.
Wat is de minimum leeftijd voor de Koningin Elisabethwedstrijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten