(p)interesting

Het is intussen zo'n 2,5 jaar geleden dat ik pinterest leerde kennen. Ik vond het wel leuk vertoeven daar en tijdens de zwangerschap was het ook een interessante bron van inspiratie. Ik maakte er onder andere een moodboard voor het geboortekaartje van Joanna.

En toen werd ik mama.

En toen was ik bezig met andere dingen (lees: pompen of verzuipen) dan te zitten dromen achter mijn computerscherm van perfect propere woonkamers, exotische reisbestemmingen, heerlijk gezonde recepten en zotte DIY projectjes.
Ik was bezig met mijn eigen DIY project: Joanna proberen verlossen van de reden voor dat eeuwige krijsen en intussen zelf de dagen doorkomen.

Toen ik 4 maanden later klaar was met dat project, kon pinterest mij eerlijk gezegd gestolen worden :-)

De voorbije maanden zie ik echter dikwijls mails binnenkomen met de boodschap "uw facebookvriend huppeldepup is nu actief op pinterest", of iets dergelijk.
Pinterest was, toen ik er actief op was, nog niet echt populair binnen mijn eigen sociale netwerk. Was ik er voor een keer vroeg bij, bij een social media hype? Waar gaan we dat schrijven?

Anyways, intussen heeft pinterest zich blijkbaar lekker in de meeste livings genesteld en wordt er door iedereen vrolijk gepind. En het doet mij ook terug een beetje zin krijgen.

Dus bij dezen, ik ga dat eens proberen heropnemen, dat pinnen.
Ik beloof niets, want de kans bestaat dat ik het even snel terug beu ben. We'll see!

Dit gezegd zijnde, mijn twitter account laat ik een stille dood sterven. Het is gewoon niets voor mij. Opnieuw is het aantal vrienden/kennissen van mij dat actief is op twitter beperkt en ben ik echt niet de persoon om tweets te volgen van BV's, politici en andere (wannabe) celebrities. Eerlijk gezegd, I couldn't care less, we worden al genoeg gebombardeerd met weetjes en nieuwtjes waar we niet om vragen via andere media kanalen.

Neen, ik houd het lekker old-fashioned bij facebook, instagram, bloggen en wie weet nu ook opnieuw pinterest. Meer moet dat niet zijn, want mijn leven speelt zich (godzijdank) nog steeds meer offline af dan online.

Veel meer!

Hooked??

Voor wie zich afvraagt hoe het nu zit met dat fameuze haken van mij...

Ja, ik haak nog!

Recent afgewerkt: muts en coll voor mezelf in een vrolijk kleurtje!

Momenteel bezig aan een quick fix: een sjaal voor mezelf in een steek die razendsnel vooruit gaat ;-)

Daarna moet ik maar eens ophouden met die mutsen en sjaals. Enerzijds omdat het lente wordt en anderzijds omdat ik nu wel klaar ben voor het moeilijkere werk.
Ik wil al lang een kledingstuk maken voor Joanna, dus dat wordt het volgende project. Ik denk aan een soort van gilet of jasje voor het tussenseizoen. Ik moet nog even zoeken naar een goed patroon en dan ook naar de juiste wol, maar het komt eraan!

De projectjes vlotten iets minder dan toen ik de draad net terug opnam, om diverse redenen, maar ik heb mijn hobby dus zeker nog niet vaarwel gezegd!

Mijn doodgewone dingen #2

De vorige keer dat ik enkele doodgewone dingen die mijn hart doen zingen opsomde, vond ik dat zo leuk om te doen, dat ik mij voornam om er een terugkerend fenomeen van te maken.

Here we go!

• Eindelijk kunnen plassen na uren ophouden
• Voor de eerste keer in maanden vertrekken naar mijn werk wanneer het licht is buiten
• De Kerstboom versieren
• Als eerste mijn mes in een verse pot choco steken

• Kattengespin
• Cocktailsaus
• Het moment waarop we van onze oprit rijden wanneer we met de wagen op reis vertrekken
• Flessengeluk
• Een ononderbroken nacht
• Verse lakens
• Joanna die met open armen op mij afstormt wanneer ik een knuffel vraag
• Op zaterdag als eerste een klerenwinkel binnengaan: onaangetaste rekken!
• Geld vinden in een broek die ik al maanden niet meer gedragen heb
• De geur van de zee
• Oliebollen

• Die zeldzame zomernachten die ik kan doorkomen zonder trui
• Een glaasje rosé aan het zwembad
• Uit eten met mijn lief, just the two of us
• Coca cola wanneer ik mij brakjes voel. De échte, geen light of zero.
• Onze poetsvrouw
• Babyschoentjes

• Pompelmoes
• Schoolvakantie wanneer je de baan op moet
• Bij het wakker worden denken dat het maandag is, om vervolgens te beseffen dat het nog maar zondag is. Of nog beter: zaterdag!
• Op vakantie niet weten welke dag het is omdat het er niet toe doet
• Een kappersbezoek

Happy weekend!

Relax! #boostyourpositivity

Dit is de laatste uitdaging van het #boostyourpositivity project, februari is voorbij gevlogen!

Een leuk thema, ontspanning, en vooral een belangrijk thema!
De boog kan niet altijd gespannen staan...

Hoe ik ontspan?

Enerzijds zijn er de "kleine truukjes":

• Een warm bad nemen. Instant relaxen!

• Een luchtje scheppen. Letterlijk frisse lucht binnenzuigen, vergezeld van een kleine wandeling. Hoofdje legen!
• Uit eten en je laten bedienen.
• Naar de kapper gaan. Of naar de sauna. Mét massage. Aaaah!
• Joanna uit laten logeren en lekker lang in bed blijven liggen. Guilty pleasure!
• Gewoon: eten afhalen ipv zelf koken. Dat is ook al een beetje ontspannen.
• Het eerste glaasje alcohol op vrijdagavond. Dubbel en dik verdiend.
• Brainless netflix kijken om even het verstand op nul te zetten.

Anderzijds zijn er dan die paar echte ontsnappingen (of was het ontspanningen?) elk jaar, ook wel gekend als VAKANTIE. Ik vind dat iets levensbelangrijk. Idealiter neem je 3 weken na elkaar, om er écht uit te zijn. Maar dat lukt helaas zelden...

Vakantie thuis kan al eens deugd doen, maar voor mij gaat toch niets boven reizen als ultieme vorm van ontspanning. Ik heb al veel mooie reizen achter de rug, zowel dichtbij als veraf, met prachtige herinneringen.

Toen ik klein was, ging ik met mijn ouders steevast naar dezelfde bestemmingen: eerst jaren naar de zee (de voorliefde voor de kust heb ik meegekregen van thuis, it's in my blood!) en dan jaren naar de Provence, een prachtig stukje douce France. Dat laatste zit intussen ook in mijn bloed, wij gaan nog steeds minstens om de 2 jaar naar daar. En ja, ook nog soms mét mijn ouders, sinds de komst van Joanna :-)

La douce France

Ik ging als kind ook 2 keer naar Florida tijdens de Kerstperiode, bij vrienden van mijn ouders, en heb daar fantastische herinneringen aan overgehouden. Dat was pas avontuur, de vliegreizen alleen al waren overweldigend op die leeftijd. De liefde voor de States is toen allicht ontsproten.

Als twintiger, eens ik werkte (en er dus budget voor had), heb ik ook de rest van de wereld wat verkend. Marokko, de Dominicaanse Republiek, Zuid-West USA, Costa Rica, Thailand,... Ook ettelijke citytrips binnen Europa. Ik heb dus al wel wat gezien, maar zin in zoveel meer!

Bij ons thuis heerst het plan om, binnen een jaar of 10, als gezin voor enkele maanden de plas over te steken en de States te verkennen. Mijn roadtrip door Zuid-West USA met 2 vriendinnen is mij altijd erg bijgebleven, maar heeft mij vooral zin doen krijgen in meer. Volgende keer dat ik de oversteek maak, wil ik echt mijn tijd nemen om het prachtige land op het gemakje te verkennen. Mooi vooruitzicht hé?

Yosemite NP

 Misschien eindigen met wat leuke korte-termijn plannen voor dit jaar?

• Weekendje Lissabon met 3 vriendinnen. Zon, zee, strand, cultuur, shoppen,... Laat maar komen!
• 10 dagen later: midweek Istanbul met het lief. Joanna, het lieve kind, mag op vakantie bij de grootouders. Feest voor haar en voor ons.
• Eind augustus: 2 weken Provence. Joanna mag dan ook eens mee!

Stuk voor stuk momenten van ontspanning waar ik echt naar uitkijk.
En in tussentijd behelp ik mij met mijn kleine truukjes van hierboven.

Al bij al sta ik relaxter in het leven dan enkele jaren geleden, ook al is het dagelijkse  reilen en zeilen er sinds de komst van Joanna en het onderhouden van onze eigen stek er zeker niet makkelijker op geworden. Ik voel gewoon minder prestatiedruk, kan het werk meer relativeren, kan makkelijker neen zeggen zonder schuldgevoel of het gevoel van "missing out". Ik geniet meer van kleine dingen en dat is volgens mij ook deels te danken aan Joanna.

Er is zeker nog werk aan de winkel, het kan nog een stuk relaxter. Maar er is nog veel tijd ook.

Hoe ouder, hoe wijzer ;-)

Veel blabla #3: Joanna's abc

Af en toe doe ik hier eens verslag van Joanna's peutertaaltje. Het evolueert, (zeer) langzaam maar zeker.
Ik zag dat Josie de woordenschat van haar kleine rakker in een abc heeft gegoten en dat vond ik een heel leuk idee!
Hierbij dus het abc van ons madam, exact 1 maandje voor haar 2de verjaardag.

Voor de knipbeurt...

a - ama (oma), appeta (afgedaan; kousjes of schoentjes bijvoorbeeld), appe (appel/peer of ipad, I kid you not), auko (auto), aap (zowel aap als schaap), ai of aw, aaie (strelen), ajé (allé, als iets niet snel genoeg gaat. Het mag ons niet verwonderen.), awwo (hallo), aan (haan)
b - bumba, boe (boem of boe! - doen verschieten dus), baaaa (wat zegt de koe), boom, baby
c - coucou
d - dada of da-a, da, die, daaa (danku, meestal gevolgd door mama of papa, smeltsmelt), dipshyyy (ja, die groene)
e - emmm (eten, haar eerste woordje dat nergens op lijkt maar ze hardnekkig blijft zeggen)
f & g - dat komt nog wel
h - hihihi hahaha (en zingen maar)
i - iiiii (wat zegt het paard)
j - ja, jajaaaa (lala, die gele), jeeej (juichen)
k - koek, kaj (kijk; ik blijf maar verbeteren), kaka, koe, ko (kom, en dan pakt ze ons hand en troont ons ergens mee naartoe)
l - valt voorlopig onder de j
m - mmmm (lekker), mmmma (ook oma), mama, meme, mimi (als ze zingt), maaaw (wat zegt de poes)
n - nee in alle mogelijke variaties (nèh, neenee, neej), Nanna (Joanna), njamnjam (eten, lekker)
o - o-ow, oe-oe (wat zegt de uil), oei
p - papa, pepe, pipi, pop, paa (paard), pooo (die rode), piepiep (muis), papaai (papegaai)
q - vraag het binnen een paar jaar nog eens :-)
r - raaw (wat zegt de leeuw)
s - sejs (een telwoord), ssss (stil zijn (met vingertje voor mond) maar ook: wat zegt de slang, of ook wel een douche of waterslang of zo)
t - tut, tuutuut (trein), tatietatie (sirene, politiewagen), tie (ook een telwoord, of televisie), tietie (teletubbies), tappetappe (stappen), tooo (toch, als in "Mama toch" of "Nanna toch", inclusief handjes in de zij), tuwie of towie (Dolly, onze kleinste kat en haar beste knuffelvriend), tietiet (als ik in haar weg sta...), tout (stout, "Nanna tout!" of "toute Nanna!", jaja...), taas (kaas), toe als in "toe mamaaa!" (wat doet mama nu?), tsieptsiep (vogeltje), tap (trap, haar favoriete "speelgoed")
u - uij (uil), up (hup)
v - soon to come
w - wiiii, woefwoef (hond), watisdat?, waaaw
x, y, z - geduld, geduld...

Na de knipbeurt!

Ze zegt ook nog heel wat andere woorden na, maar zolang ze ze niet zelf gebruikt, tel ik die niet mee ;-)
Het gaat snel nu, elke dag komen er woordjes bij en ze vormt ook al iets dat op een zin begint te lijken. Grammaticaal zwaar ondermaats, uiteraard, maar wij begrijpen haar wel.
Nanna aie da! (9 op de 10 keer heeft ze zich géén pijn gedaan, ze krijgt gewoon graag aandacht)
Nanna, papa, mama, emmm. (Joanna vindt samen tafelen heel belangrijk)
Nanna koek njamnjam. (Het is een snoepertje)
Ooooo, bumba pipi kaka! (Bumba gaat echt veel op het potje)
Nanna tut boe! (Haar tutje is gevallen)

Ik vind het echt schitterend hoe ze langzaam maar zeker leert om zich uit te drukken in woorden in plaats van geluiden en gebaren. Wij gaan nog een paar leuke maanden tegemoet vol nieuwe ontdekkingen!

Mijn verhaal op #thegentlemom

Dit moet ik toch ook even kwijt vandaag!

Kennen jullie The Gentlemom? Zoniet, neem zeker hier even een kijkje!

De online community die journaliste Kirsten Ginckels en fotografe Ellen van den Bouwhuysen oprichtten op facebook om mama's op een eerlijke manier een hart onder de riem te steken, kent een groot succes. Op enkele maanden tijd verzamelden ze al 6200 "vind ik leuks" en elke dag komen er nog gelijkgestemde zielen bij.

Elke week geven ze het woord aan een "guest gentlemom", die in een klein tekstje haar verhaal mag delen. Gisteren verscheen mijn verhaal! Ik schreef het volgende:

In de loop van mijn zwangerschap waren mij twee roze wolken beloofd.

De eerste was mij beloofd door mijzelf, over de geboorte van mijn kindje. Vol spanning keek ik uit naar het mooiste moment van mijn leven. Want dat is het toch, als je de buitenwereld mag geloven? Kwam ik daar even bedrogen uit... Mijn bevalling staat tot nu toe met stip op 1 bij de meest traumatische ervaringen uit mijn leven. Ik werd ingeleid omwille van zwangerschapsvergiftiging, maar niets ging zoals het moet, ik werd steeds zieker en eindigde uiteindelijk op de operatietafel voor een spoedkeizersnede. Tijd om die overweldigende 24 uren te verwerken krijg je niet, want plots ben je mama... Nu - bijna 2 jaar later - heb ik het een plaats gegeven, maar het gevoel van een loze belofte blijft helaas bestaan.

Die tweede roze wolk was mij beloofd door de media, door mensen die ik ken en door mensen die ik niet ken. Ik wist dat het wel eens lastig zou kunnen worden, maar ik zag het moederschap volledig zitten. Mijn enthousiasme moest echter snel plaatsruimen voor wanhoop. Joanna bleek een huilbaby...
Elke dag was een beetje overleven. Soms dacht ik: "Niets aan de hand. Baby's huilen nu eenmaal. Deal with it!". Maar vaker dacht ik dat ik de grootste fout van mijn leven had gemaakt en dat ik mijn kindje niet genoeg liefde kon geven.
Tussen het huilen door begon ik echter te zien wie mijn dochter echt was, of kon zijn. Een ondeugend lachebekje. Mijn moederinstinct en mijn volharding leverden na 4 helse maanden het verdict koemelkallergie op. Eén week later had ik een ander kind en kon, toen mijn moederschapsrust afliep, mijn herstel eindelijk beginnen...
Joanna is intussen bijna 2 en is een gelukkig kind. Ze is inderdáád een ondeugend lachebekje, en mijn hart blijkt nu al te klein voor alle liefde die ik voor haar voel. Mijn tweede roze wolk heb ik dan toch nog gekregen, lang na datum.

Nu kan ik er open over praten, móet ik erover praten zelfs. Maar toen wisten slechts weinigen hoe zwaar ik het had. Ik voelde mij zo alleen. Dus minimaliseerde ik de zware momenten en zette ik de goede momenten extra in de verf, ook voor mezelf. Want hé, je bent een kersverse moeder, je moet toch zowat uiteenspatten van geluk daar bovenop je wolk?

Tijd heelt alle wonden. Maar wat ben ik blij met initiatieven zoals ‪#‎thegentlemom‬. Wat zijn we met veel, in tegenstelling tot wat ik toen dacht. Je verhaal kunnen delen - ook na de feiten - en die herkenning en erkenning, dat doet écht deugd. Bedankt daarvoor!

176 likes kreeg mijn verhaal al sinds gisterenavond!
Wat is het fijn om vast te stellen dat zoveel mensen zich hierin herkennen en dat ik anderen op die manier misschien een hart onder de riem kan steken.
Want gedeelde smart is halve smart, een waarheid als een koe!
Van smart is hier in dit huis intussen geen sprake meer, maar schrijven over toen blijft wel deugd doen, ook vandaag nog.

Bedankt Ellen en Kirsten, voor dit mooie initiatief, voor dit forum en voor alle steun die jullie op die manier bezorgen aan mama's die het soms o zo nodig hebben!

Mijn shortcuts #boostyourpositivity

Mijn shortcuts?

Ha, dat is een goedje!

Ik weet niet of ik dat wel heb, dagdagelijkse "truukjes" die het leven makkelijker en vlotter doen verlopen. Ik doe gewoon maar wat! Meestal loopt dat vlot, hoewel ik natuurlijk ook het gevoel heb dat er te weinig uren in een dag, dagen in een week, weken in een maand en maanden in een jaar zijn. Ziekte van deze tijd...

Hier wat er in mij opkomt als ik denk aan onze dagdagelijkse organisatie:

• Ik heb een kuisvrouw die om de 2 weken 4 uurtjes komt poetsen. Te weinig dus, maar ik vind het te duur anders, ook met dienstencheques.
• Ik programmeer mijn wasmachine zodat de was 's morgens om 7u klaar is om snel nog op te hangen voor ik ga werken. Dat of tussendoor in het weekend, maar toch liever dat eerste.
• Onze diepvries zit vol soep, spaghettisaus, vlees, pizza, frietjes, diepvriesgroenten,... Er moet niet altijd vers gekookt worden en diepvriesgroenten zijn trouwens even gezond (of zelfs gezonder, vitamines worden beter bewaard!).

• Ik werk vaak thuis. Geen uitleg nodig.
• Michiel en ik verdelen de taken evenwichtig en komen daar meestal ook in overeen. We hoeven geen weken op voorhand elke dag te plannen; we staan 's morgens op en spreken ad hoc af. Dat werkt prima.
• Onze tuin vraagt erg veel onderhoud. Michiel neemt het meeste voor zijn rekening, maar we kunnen ook rekenen op hulp van buitenaf (mijn ouders bijvoorbeeld) als dat nodig zou zijn. Dat zal binnenkort allicht nog eens nodig zijn. *Grijns*
• Ik neem af en toe wat me-time. Dat moet.
• Wij houden een huishoudboekje bij dat ons een duidelijk zicht geeft op onze financiën. Er kruipt wat werk in, maar het geeft ons een goed zicht op de stand van zaken en vermijdt financiële kopzorgen. 

Maar mijn belangrijkste tip is dit: I choose my battles.

Die droge was kan echt wel nog een dagje langer op het droogrek blijven hangen.
Ik ga niet dood als ik eens niet sport.
Tijd met Joanna is belangrijker dan tijd online.
Ik leer leven met vuile ramen.
Enz...

Samengevat: ik heb leren aanvaarden dat je niet alles tegelijk kan hebben, ook al wil je dat graag. Dus ik laat los!

How's that for a shortcut ;-)


Nota: de afbeeldingen in deze blogpost zijn misschien wel grappig, maar in mijn geval ook gewoon waar. Eerlijkheid duurt het langst.