True.
Soms voel ik mij jonger. Op een feestje of op een festival, eventjes het gevoel van back in the days zonder verantwoordelijkheden en verplichtingen. Deugddoend, maar ook wat raar. Want dat ben ik niet meer.
Soms voel ik mij ouder. Als mijn lichaam niet meer mee wil (2 lumbago's op 2 weken tijd, ik zeg maar iets). Als ik merk dat ik zo traag recupereer na zo'n avondje "jong voelen".Ik begrijp niet hoe ik het deed, 10 jaar geleden: nachten na elkaar uit zitten, vaak tot in de vroege uurtjes en toch in redelijke toestand de ganse dag lessen volgen, opdrachten maken,... Enkel daaraan terugdenken maakt mij nog meer moe dan ik al ben!
Maar meestal voel ik mij zo oud als ik ben, of dat denk ik toch.
Want hoe voelt dat eigenlijk, 30 (bijna 31!) zijn?
Bij mij voelt dat enerzijds zo:
Meer en meer de uitdrukking "Waar is den tijd" in de mond nemen. En het nog menen ook. Help!
*
Beseffen hoe oud je zelf bent, door vrienden en familie ook ouder te zien worden. Papa wordt 60! Mijn "kleine" zusje wordt 28! De eerste vrienden worden grijs! We zijn omsingeld door baby's en ook al veel kleuters en we knipperen even met de ogen en plots zitten ze in de lagere school en voor je het beseft zijn ze groter dan jou!
*
Beseffen dat het 12 jaar geleden is dat je je humaniora beëindigde en je je vriendinnen van toen dus gemiddeld zo'n 15 jaar kent. En het heerlijk vinden dat je er nog steeds regelmatig mee afspreekt (zoals gisteren!).
*
Nog eens je vroegere vertrouwde route rijden van je ouderlijk huis naar je geliefde stad, daarbij 2 scholen passeren waar je opleiding genoot en daar eventjes zeer nostalgisch van worden. Zowel van die route te rijden als van die scholen. Zelfde soort nostalgie die een glimlach op mijn gezicht tovert als ik "groentjes" in het Gentse straatbeeld zie lopen.
Anderzijds is 30 zijn voor mij ook vol enthousiasme genieten van het hier en het nu en uitkijken naar wat nog moet komen:
Zotte plannen maken samen met mijn lief over ons huis en onze tuin.
*
Too much to do, too little time. Constant.
*
Vermoeid zijn. Chronisch. Hoort erbij, denk ik.
*
Mijmeren over wat Joanna later zal worden. Wat haar passies zullen zijn.
*
Proberen ons ding te doen als ouders en dus ook opvoeders. Geen idee of we goed bezig zijn. We doen maar wat, dat wisten jullie al.
*
Onze vrije tijd zo goed mogelijk besteden en hierbij een evenwicht proberen vinden tussen wat moet, wat mag en wat kan. Er moet huishouden gedaan worden, het mag al eens vuil liggen en het kan ons soms allemaal gestolen worden. Zoiets.
*
Waarderen wat we hebben. Elkaar, onze dochter, onze familie, onze vrienden. En daar met veel plezier veel in investeren.
Dus ja, ik voel mij wel goed in mijn vel als relatief nieuwbakken dertiger.
Binnen 10 jaar spreken we nog eens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten