dinsdag 25 november 2014

Hooked #2

Hier ben ik zo degoutant trots op!
*Grijns*



Op de muts, op de sjaal en op de dochter.
Nu die laatste nog uit de patatten krijgen, ze rijgt de infecties aaneen en het is nog niet eens écht winter.
*Zucht*

Ik ben intussen begonnen aan het volgende project: een dikke warme sjaal voor mezelf (want ik heb er nog maar 100 of zo). En uiteraard bijhorende muts. Alleen al omdat dat zoveel sneller klaar is en dat is dus kicken. Quick fix!
*Giechel*

Daarna zou ik eens zot durven doen!
*Knipoog*

vrijdag 21 november 2014

Mijn conclusies bij het grote ploetermoeder debat van deze week


Na nog meer lezen en nog meer nadenken en wat discussiëren, stootte ik vandaag eindelijk op dit opiniestuk waar ik mij volledig achter kan scharen.

Het beschrijft wat ik er zelf van denk. Lees het hele stuk, niet alleen de titel, want die vind ik minder relevant. Ik steel ook even het prentje erbij :-)


"Dat Robberechts werk en gezin perfect kan combineren, heeft meer te maken met persoonlijke situatie- en karakterkenmerken dan met het gegeven dat iedereen dat maar moet kunnen." En verder: "Hoe anders is de situatie van pakweg eenoudergezinnen of mensen met een laag inkomen, die de financiële gevolgen niet kunnen dragen?"
Vinger op de wonde: het gaat over keuzes KUNNEN maken, en dat is lang niet voor iedereen het geval! Een beetje solidariteit aub, bedankt! Ik heb het niet alleen over alleenstaande ouders of ouders met kinderen met een speciale zorgbehoefte. Het gaat om zoveel andere randvoorwaarden die goed moeten zitten om keuzes te KUNNEN maken: opvoeding, opleiding, omkadering, sociaal netwerk, financiële draagkracht, en ga zo maar door.
In dit stuk wordt daar volledig aan voorbij gegaan, en dat stootte mij tegen de borst. Ik begrijp de achterliggende boodschap van de auteur, maar ik vind deze slecht (op het gemene af) verwoord. En denigrerend tegenover huismoeders. Strijken is óók werken, just sayin'.

En ook nog: "Zou dit geen werkelijke emancipatie zijn: dat we allemaal op gelijke basis kunnen kiezen wat we echt willen? Dat we een afgewogen keuze kunnen maken tussen werken en thuisblijven, zowel mannen als vrouwen?"
YEP! Daar gaat het inderdaad precies over! Dank u!

De rest moet je zelf maar lezen ;-)






En nu stop ik erover, beloofd!
Mijn ei is gelegd. Amen

donderdag 20 november 2014

Intermezzo #3

Maandag stootte ik op dit artikel in het online magazine Charlie.
Ik deelde het prompt op facebook.

En ik bleek niet de enige bij wie het aansloeg.
Intussen las/hoorde/zag ik de auteur van het stuk in kranten, op radio, op televisie.
Het mooie stuk schrijfsel ging zowat viraal.
De combinatie gezin - werk en hoe daarmee om te gaan, het lééft blijkbaar!



Het gekke is: iedereen lijkt er zo enorm mee begaan, maar weinigen doen er écht wat aan, of proberen er iets aan te doen.

Ik ook niet, for that matter. Ik sta niet op de barricades.
Ik deel dit en verwante zaken enkel op facebook, meer niet.

Waarom?
In de hoop dat iemand anders het voor mij zal doen?
Omdat het te moeilijk lijkt, de samenleving zo fundamenteel doen veranderen?
Of omdat ik eigenlijk 1 van de gelukzakken ben, momenteel toch?
Dat laatste neemt niet weg dat ik nog steeds vind dat er nog zeer veel werk aan de winkel is.

Eentje om over na te denken...



woensdag 12 november 2014

Herfstweekend

Stilte hier de voorbije dagen.

Gene paniek!

Gewoon, ik doe ook nog iets anders dan bloggen.

Genieten van een lang weekend, bijvoorbeeld. Mijn eerste vrije dag sinds de start op mijn nieuwe job, dankzij de recup van 1 november. Halleluja.

En of het deugd deed!

Een weekend vol uit logeren, voor Joanna dan toch. Van pepé en oma, naar mammie en terug naar pepé en oma. Driewerf hoera voor alle betrokken partijen!

Een weekend vol uit eten. Dat was lang geleden.

Een weekend vol creativiteit. Een mutske uit de losse pols: eigen ontwerp, eigen creatie. Sjaalke duurt wat langer.



Een weekend vol film. Thuis en daarbuiten. Cinema, wij doen dat niet veel meer, alleen voor echte toppers. 'Interstellar' is er zo eentje!

Een weekend vol slaap. Of toch meer dan anders. Mens, dat deed deugd. Ik had het echt nodig. 

Een weekend waarin ik al bij al minder buiten ben geweest dan ik normaal zou doen met zo'n mooi weer. Ik heb gefocust op recupereren. Ik had tenslotte recup...
Maar op die prachtige 11 november van gisteren beleefden Joanna en ik toch nog wat buitenavonturen hier thuis. 

Herfst opsnuiven, heerlijk!










Oh, en een weekend met weinig sociale media
Ik had het te druk met genieten.


dinsdag 4 november 2014

Hooked

Ik ben niet iemand die goed kan stilzitten.
Let op: niet te verwarren met lui zijn. Dat kan ik wel heel goed hoor, zo bij momenten!

Maar 's avonds in de zetel zitten en naar tv kijken zonder iets om handen te hebben, dat is zo mijn ding niet. Ik word daar een beetje zenuwachtig van, op 1 of andere manier.
Sinds de herfst in het land is, zit ik dus vaak (of toch op die avonden dat ik thuis ben) met een half oog naar tv te kijken en met een half oog op mijn smartphone (of de laptop) te kijken.

Te veel beeldscherm om goed te zijn.

Daar wees mijn lief mij op en dat stelde ik zelf ook vast. Het was erover.

Dus vorige week dacht ik, ik moet iets vinden waar ik kan mee bezig zijn 's avonds bij wijze van ontspanning. Iets zonder beeldscherm, iets waar ik rustig van word, waar ik gemakkelijk naar grijp. Want ik ken mezelf: ik wil een leuke hobby, maar het mag niet té veel vragen van mijn tijd en energie. Ik zei toch al dat ik best wel lui kan zijn!

Ik heb van kinds af al een voorliefde voor alles wat handwerk is. Ik doe het graag en heb er - al zeg ik het zelf - ook aanleg voor. Als student sloeg ik tijdens de blok in de winter altijd aan het breien. Rust in mijn hoofd, zalig!

Nu had ik in breien niet zo'n zin. Ik wil namelijk echt graag goede, mooie, bruikbare dingen maken en breien is zo'n gedoe. Ik wéét gewoon dat ik dat niet erg lang zou volhouden. Het gaat mij net iets te traag, een foutje zie je goed en is niet gemakkelijk recht te zetten, het is zo'n gedoe met die 2 naalden en begin maar eens gevallen steken te proberen oprapen.
Ik zal wel nog eens wat breien, ooit, maar als vaste bezigheid zie ik het niet echt zitten.

Naaien (als in: zelf kleren maken, mannen) wil ik ooit nog eens doen, maar nu niet. Ik moet van nul beginnen: een naaimachine kopen, naailes volgen (dus: investeren terwijl wij proberen sparen, geen strak plan!), stoffen kopen (dat kost ook weer centjes) en dan allicht vaststellen dat ik er toch niet genoeg tijd voor kan/wil vrijmaken.  Ik zit in een periode in mijn leven waarin ik de energie om zoiets op te starten mis. Dat wijst waarschijnlijk ook op niet genoeg goesting. Niet doen dus.

Long story short: ik haak.
Ik hou van haken.

Het gaat snel, is niet zo moeilijk (vind ik toch), lekker repetitief (maakt je hoofd leeg), je kan mooie dingen maken (die voldoening wanneer je iets creëert uit het niets, heerlijk!) en het is een beetje verslavend. Vanavond moet ik werken, zal pas laat thuis zijn en vind het nu al jammer dat ik mijn haakuurtje moet missen.
Het vraagt ook wel wat investering; wol kan zeer duur zijn maar er zijn zeker ook goedkope alternatieven. En cadeautjestijd komt eraan, lekker handig!

Intussen maakte ik al een sjaaltje voor Joanna en een col voor mezelf uit restjes wol die ik vond in mijn breitas van vroeger. Ook voor Michiel is een sjaal in de maak. Allemaal projectjes om erin te komen, terug voeling te krijgen met de haakpen en de wol, de steken terug in de vingers te krijgen.

Gisteren startte ik het echte werk: ik kocht een boek waarin meer dan 200 steken staan uitgelegd en ging een voorraad wol inslaan. Ik kon het niet laten om alvast iets ingewikkelder te proberen, waardoor ik alweer te laat in mijn bed zat.
Note to self: de hobby mag niet ten koste gaan van de slaap. Moeilijk!

Dit wordt dus een sjaal voor Joanna, een muts volgt ook nog.


I'm hooked!!