vrijdag 27 februari 2015

Mijn doodgewone dingen #2

De vorige keer dat ik enkele doodgewone dingen die mijn hart doen zingen opsomde, vond ik dat zo leuk om te doen, dat ik mij voornam om er een terugkerend fenomeen van te maken.

Here we go!
  • Eindelijk kunnen plassen na uren ophouden
  • Voor de eerste keer in maanden vertrekken naar mijn werk wanneer het licht is buiten
  • De Kerstboom versieren
  • Als eerste mijn mes in een verse pot choco steken
  • Kattengespin
  • Cocktailsaus
  • Het moment waarop we van onze oprit rijden wanneer we met de wagen op reis vertrekken
  • Flessengeluk
  • Een ononderbroken nacht
  • Verse lakens
  • Joanna die met open armen op mij afstormt wanneer ik een knuffel vraag
  • Op zaterdag als eerste een klerenwinkel binnengaan: onaangetaste rekken!
  • Geld vinden in een broek die ik al maanden niet meer gedragen heb
  • De geur van de zee
  • Oliebollen
  • Die zeldzame zomernachten die ik kan doorkomen zonder trui
  • Een glaasje rosé aan het zwembad
  • Uit eten met mijn lief, just the two of us
  • Coca cola wanneer ik mij brakjes voel. De échte, geen light of zero.
  • Onze poetsvrouw
  • Babyschoentjes
  • Pompelmoes
  • Schoolvakantie wanneer je de baan op moet
  • Bij het wakker worden denken dat het maandag is, om vervolgens te beseffen dat het nog maar zondag is. Of nog beter: zaterdag!
  • Op vakantie niet weten welke dag het is omdat het er niet toe doet
  • Een kappersbezoek
Happy weekend!

dinsdag 24 februari 2015

Relax! #boostyourpositivity

Dit is de laatste uitdaging van het #boostyourpositivity project, februari is voorbij gevlogen!

Een leuk thema, ontspanning, en vooral een belangrijk thema!
De boog kan niet altijd gespannen staan...

Hoe ik ontspan?

Enerzijds zijn er de "kleine truukjes":
  • Een warm bad nemen. Instant relaxen!
  • Een luchtje scheppen. Letterlijk frisse lucht binnenzuigen, vergezeld van een kleine wandeling. Hoofdje legen!
  • Uit eten en je laten bedienen.
  • Naar de kapper gaan. Of naar de sauna. Mét massage. Aaaah!
  • Joanna uit laten logeren en lekker lang in bed blijven liggen. Guilty pleasure!
  • Gewoon: eten afhalen ipv zelf koken. Dat is ook al een beetje ontspannen.
  • Het eerste glaasje alcohol op vrijdagavond. Dubbel en dik verdiend.
  • Brainless netflix kijken om even het verstand op nul te zetten.
Anderzijds zijn er dan die paar echte ontsnappingen (of was het ontspanningen?) elk jaar, ook wel gekend als VAKANTIE. Ik vind dat iets levensbelangrijk. Idealiter neem je 3 weken na elkaar, om er écht uit te zijn. Maar dat lukt helaas zelden...

Vakantie thuis kan al eens deugd doen, maar voor mij gaat toch niets boven reizen als ultieme vorm van ontspanning. Ik heb al veel mooie reizen achter de rug, zowel dichtbij als veraf, met prachtige herinneringen.

Toen ik klein was, ging ik met mijn ouders steevast naar dezelfde bestemmingen: eerst jaren naar de zee (de voorliefde voor de kust heb ik meegekregen van thuis, it's in my blood!) en dan jaren naar de Provence, een prachtig stukje douce France. Dat laatste zit intussen ook in mijn bloed, wij gaan nog steeds minstens om de 2 jaar naar daar. En ja, ook nog soms mét mijn ouders, sinds de komst van Joanna :-)
La douce France

Ik ging als kind ook 2 keer naar Florida tijdens de Kerstperiode, bij vrienden van mijn ouders, en heb daar fantastische herinneringen aan overgehouden. Dat was pas avontuur, de vliegreizen alleen al waren overweldigend op die leeftijd. De liefde voor de States is toen allicht ontsproten.

Als twintiger, eens ik werkte (en er dus budget voor had), heb ik ook de rest van de wereld wat verkend. Marokko, de Dominicaanse Republiek, Zuid-West USA, Costa Rica, Thailand,... Ook ettelijke citytrips binnen Europa. Ik heb dus al wel wat gezien, maar zin in zoveel meer!

Bij ons thuis heerst het plan om, binnen een jaar of 10, als gezin voor enkele maanden de plas over te steken en de States te verkennen. Mijn roadtrip door Zuid-West USA met 2 vriendinnen is mij altijd erg bijgebleven, maar heeft mij vooral zin doen krijgen in meer. Volgende keer dat ik de oversteek maak, wil ik echt mijn tijd nemen om het prachtige land op het gemakje te verkennen. Mooi vooruitzicht hé?

Yosemite NP
 Misschien eindigen met wat leuke korte-termijn plannen voor dit jaar?
  • Weekendje Lissabon met 3 vriendinnen. Zon, zee, strand, cultuur, shoppen,... Laat maar komen!
  • 10 dagen later: midweek Istanbul met het lief. Joanna, het lieve kind, mag op vakantie bij de grootouders. Feest voor haar en voor ons.
  • Eind augustus: 2 weken Provence. Joanna mag dan ook eens mee!
Stuk voor stuk momenten van ontspanning waar ik echt naar uitkijk.
En in tussentijd behelp ik mij met mijn kleine truukjes van hierboven.

Al bij al sta ik relaxter in het leven dan enkele jaren geleden, ook al is het dagelijkse  reilen en zeilen er sinds de komst van Joanna en het onderhouden van onze eigen stek er zeker niet makkelijker op geworden. Ik voel gewoon minder prestatiedruk, kan het werk meer relativeren, kan makkelijker neen zeggen zonder schuldgevoel of het gevoel van "missing out". Ik geniet meer van kleine dingen en dat is volgens mij ook deels te danken aan Joanna.

Er is zeker nog werk aan de winkel, het kan nog een stuk relaxter. Maar er is nog veel tijd ook.

Hoe ouder, hoe wijzer ;-)

vrijdag 20 februari 2015

Veel blabla #3: Joanna's abc

Af en toe doe ik hier eens verslag van Joanna's peutertaaltje. Het evolueert, (zeer) langzaam maar zeker.
Ik zag dat Josie de woordenschat van haar kleine rakker in een abc heeft gegoten en dat vond ik een heel leuk idee!
Hierbij dus het abc van ons madam, exact 1 maandje voor haar 2de verjaardag.

Voor de knipbeurt...

a - ama (oma), appeta (afgedaan; kousjes of schoentjes bijvoorbeeld), appe (appel/peer of ipad, I kid you not), auko (auto), aap (zowel aap als schaap), ai of aw, aaie (strelen), ajé (allé, als iets niet snel genoeg gaat. Het mag ons niet verwonderen.), awwo (hallo), aan (haan)
b - bumba, boe (boem of boe! - doen verschieten dus), baaaa (wat zegt de koe), boom, baby
c - coucou
d - dada of da-a, da, die, daaa (danku, meestal gevolgd door mama of papa, smeltsmelt), dipshyyy (ja, die groene)
e - emmm (eten, haar eerste woordje dat nergens op lijkt maar ze hardnekkig blijft zeggen)
f & g - dat komt nog wel
h - hihihi hahaha (en zingen maar)
i - iiiii (wat zegt het paard)
j - ja, jajaaaa (lala, die gele), jeeej (juichen)
k - koek, kaj (kijk; ik blijf maar verbeteren), kaka, koe, ko (kom, en dan pakt ze ons hand en troont ons ergens mee naartoe)
l - valt voorlopig onder de j
m - mmmm (lekker), mmmma (ook oma), mama, meme, mimi (als ze zingt), maaaw (wat zegt de poes)
n - nee in alle mogelijke variaties (nèh, neenee, neej), Nanna (Joanna), njamnjam (eten, lekker)
o - o-ow, oe-oe (wat zegt de uil), oei
p - papa, pepe, pipi, pop, paa (paard), pooo (die rode), piepiep (muis), papaai (papegaai)
q - vraag het binnen een paar jaar nog eens :-)
r - raaw (wat zegt de leeuw)
s - sejs (een telwoord), ssss (stil zijn (met vingertje voor mond) maar ook: wat zegt de slang, of ook wel een douche of waterslang of zo)
t - tut, tuutuut (trein), tatietatie (sirene, politiewagen), tie (ook een telwoord, of televisie), tietie (teletubbies), tappetappe (stappen), tooo (toch, als in "Mama toch" of "Nanna toch", inclusief handjes in de zij), tuwie of towie (Dolly, onze kleinste kat en haar beste knuffelvriend), tietiet (als ik in haar weg sta...), tout (stout, "Nanna tout!" of "toute Nanna!", jaja...), taas (kaas), toe als in "toe mamaaa!" (wat doet mama nu?), tsieptsiep (vogeltje), tap (trap, haar favoriete "speelgoed")
u - uij (uil), up (hup)
v - soon to come
w - wiiii, woefwoef (hond), watisdat?, waaaw
x, y, z - geduld, geduld...

Na de knipbeurt!

Ze zegt ook nog heel wat andere woorden na, maar zolang ze ze niet zelf gebruikt, tel ik die niet mee ;-)
Het gaat snel nu, elke dag komen er woordjes bij en ze vormt ook al iets dat op een zin begint te lijken. Grammaticaal zwaar ondermaats, uiteraard, maar wij begrijpen haar wel.
Nanna aie da! (9 op de 10 keer heeft ze zich géén pijn gedaan, ze krijgt gewoon graag aandacht)
Nanna, papa, mama, emmm. (Joanna vindt samen tafelen heel belangrijk)
Nanna koek njamnjam. (Het is een snoepertje)
Ooooo, bumba pipi kaka! (Bumba gaat echt veel op het potje)
Nanna tut boe! (Haar tutje is gevallen)

Ik vind het echt schitterend hoe ze langzaam maar zeker leert om zich uit te drukken in woorden in plaats van geluiden en gebaren. Wij gaan nog een paar leuke maanden tegemoet vol nieuwe ontdekkingen!

maandag 16 februari 2015

Mijn verhaal op #thegentlemom

Dit moet ik toch ook even kwijt vandaag!

Kennen jullie The Gentlemom? Zoniet, neem zeker hier even een kijkje!

De online community die journaliste Kirsten Ginckels en fotografe Ellen van den Bouwhuysen oprichtten op facebook om mama's op een eerlijke manier een hart onder de riem te steken, kent een groot succes. Op enkele maanden tijd verzamelden ze al 6200 "vind ik leuks" en elke dag komen er nog gelijkgestemde zielen bij.

Elke week geven ze het woord aan een "guest gentlemom", die in een klein tekstje haar verhaal mag delen. Gisteren verscheen mijn verhaal! Ik schreef het volgende:

In de loop van mijn zwangerschap waren mij twee roze wolken beloofd.

De eerste was mij beloofd door mijzelf, over de geboorte van mijn kindje. Vol spanning keek ik uit naar het mooiste moment van mijn leven. Want dat is het toch, als je de buitenwereld mag geloven? Kwam ik daar even bedrogen uit... Mijn bevalling staat tot nu toe met stip op 1 bij de meest traumatische ervaringen uit mijn leven. Ik werd ingeleid omwille van zwangerschapsvergiftiging, maar niets ging zoals het moet, ik werd steeds zieker en eindigde uiteindelijk op de operatietafel voor een spoedkeizersnede. Tijd om die overweldigende 24 uren te verwerken krijg je niet, want plots ben je mama... Nu - bijna 2 jaar later - heb ik het een plaats gegeven, maar het gevoel van een loze belofte blijft helaas bestaan.

Die tweede roze wolk was mij beloofd door de media, door mensen die ik ken en door mensen die ik niet ken. Ik wist dat het wel eens lastig zou kunnen worden, maar ik zag het moederschap volledig zitten. Mijn enthousiasme moest echter snel plaatsruimen voor wanhoop. Joanna bleek een huilbaby...
Elke dag was een beetje overleven. Soms dacht ik: "Niets aan de hand. Baby's huilen nu eenmaal. Deal with it!". Maar vaker dacht ik dat ik de grootste fout van mijn leven had gemaakt en dat ik mijn kindje niet genoeg liefde kon geven.
Tussen het huilen door begon ik echter te zien wie mijn dochter echt was, of kon zijn. Een ondeugend lachebekje. Mijn moederinstinct en mijn volharding leverden na 4 helse maanden het verdict koemelkallergie op. Eén week later had ik een ander kind en kon, toen mijn moederschapsrust afliep, mijn herstel eindelijk beginnen...
Joanna is intussen bijna 2 en is een gelukkig kind. Ze is inderdáád een ondeugend lachebekje, en mijn hart blijkt nu al te klein voor alle liefde die ik voor haar voel. Mijn tweede roze wolk heb ik dan toch nog gekregen, lang na datum.



Nu kan ik er open over praten, móet ik erover praten zelfs. Maar toen wisten slechts weinigen hoe zwaar ik het had. Ik voelde mij zo alleen. Dus minimaliseerde ik de zware momenten en zette ik de goede momenten extra in de verf, ook voor mezelf. Want hé, je bent een kersverse moeder, je moet toch zowat uiteenspatten van geluk daar bovenop je wolk?

Tijd heelt alle wonden. Maar wat ben ik blij met initiatieven zoals ‪#‎thegentlemom‬. Wat zijn we met veel, in tegenstelling tot wat ik toen dacht. Je verhaal kunnen delen - ook na de feiten - en die herkenning en erkenning, dat doet écht deugd. Bedankt daarvoor!

176 likes kreeg mijn verhaal al sinds gisterenavond!
Wat is het fijn om vast te stellen dat zoveel mensen zich hierin herkennen en dat ik anderen op die manier misschien een hart onder de riem kan steken.
Want gedeelde smart is halve smart, een waarheid als een koe!
Van smart is hier in dit huis intussen geen sprake meer, maar schrijven over toen blijft wel deugd doen, ook vandaag nog.

Bedankt Ellen en Kirsten, voor dit mooie initiatief, voor dit forum en voor alle steun die jullie op die manier bezorgen aan mama's die het soms o zo nodig hebben!


Mijn shortcuts #boostyourpositivity

Mijn shortcuts?

Ha, dat is een goedje!

Ik weet niet of ik dat wel heb, dagdagelijkse "truukjes" die het leven makkelijker en vlotter doen verlopen. Ik doe gewoon maar wat! Meestal loopt dat vlot, hoewel ik natuurlijk ook het gevoel heb dat er te weinig uren in een dag, dagen in een week, weken in een maand en maanden in een jaar zijn. Ziekte van deze tijd...

Hier wat er in mij opkomt als ik denk aan onze dagdagelijkse organisatie:
  • Ik heb een kuisvrouw die om de 2 weken 4 uurtjes komt poetsen. Te weinig dus, maar ik vind het te duur anders, ook met dienstencheques.
  • Ik programmeer mijn wasmachine zodat de was 's morgens om 7u klaar is om snel nog op te hangen voor ik ga werken. Dat of tussendoor in het weekend, maar toch liever dat eerste.
  • Onze diepvries zit vol soep, spaghettisaus, vlees, pizza, frietjes, diepvriesgroenten,... Er moet niet altijd vers gekookt worden en diepvriesgroenten zijn trouwens even gezond (of zelfs gezonder, vitamines worden beter bewaard!).
  • Ik werk vaak thuis. Geen uitleg nodig.
  • Michiel en ik verdelen de taken evenwichtig en komen daar meestal ook in overeen. We hoeven geen weken op voorhand elke dag te plannen; we staan 's morgens op en spreken ad hoc af. Dat werkt prima.
  • Onze tuin vraagt erg veel onderhoud. Michiel neemt het meeste voor zijn rekening, maar we kunnen ook rekenen op hulp van buitenaf (mijn ouders bijvoorbeeld) als dat nodig zou zijn. Dat zal binnenkort allicht nog eens nodig zijn. *Grijns*
  • Ik neem af en toe wat me-time. Dat moet.
  • Wij houden een huishoudboekje bij dat ons een duidelijk zicht geeft op onze financiën. Er kruipt wat werk in, maar het geeft ons een goed zicht op de stand van zaken en vermijdt financiële kopzorgen. 

Maar mijn belangrijkste tip is dit: I choose my battles.

Die droge was kan echt wel nog een dagje langer op het droogrek blijven hangen.
Ik ga niet dood als ik eens niet sport.
Tijd met Joanna is belangrijker dan tijd online.
Ik leer leven met vuile ramen.
Enz...


Samengevat: ik heb leren aanvaarden dat je niet alles tegelijk kan hebben, ook al wil je dat graag. Dus ik laat los!

How's that for a shortcut ;-)


Nota: de afbeeldingen in deze blogpost zijn misschien wel grappig, maar in mijn geval ook gewoon waar. Eerlijkheid duurt het langst.


donderdag 12 februari 2015

Keukenprinses? #boostyourpositivity

Het zal de opmerkzame lezer al opgevallen zijn: het gaat op deze blog zelden of nooit over koken. Daar is een eenvoudige verklaring voor.

Ik kook niet zo graag.

There, I said it.

Het is geen geheim, maar het blijft wel een eerder zeldzaam fenomeen binnen de blogwereld, zo lijkt het toch.



Pas op, ik kan best wel wat lekkers op tafel toveren. Heel gewone kost of eens een "spécialleke", het kan allemaal. Maar ik schep over het algemeen weinig plezier in koken. Ik weet ook niet hoe dat komt, ik ben gewoon liever met andere dingen bezig dan achter het fornuis te staan. Te onrustige geest, of zoiets?

Godzijdank voorzag het universum mij in een man die wél graag kookt en dat ook heel goed kan. Hij is ook veel creatiever in de keuken dan ik!

Wanneer er thuis gekookt wordt (wij eten soms ook gewoon soep/boterhammen/slaatje 's avonds), staat er bij ons dus meestal een keukenprins achter het fornuis. Intussen ontferm ik mij over Joanna of doe ik wat andere huishoudelijke taakjes.

Er zijn echter 2 zaken die ik wél bijna altijd zelf maak.

1. Soep

Sinds onze bio-pakketten hebben wij bijna altijd verse soep van seizoensgroenten in huis. Het is lekker en gezond en Joanna is er echt dol op. Gezien ik vaak van thuis uit werk, zet ik zo'n pot soep meestal op tijdens mijn middagpauze. Ik vind dat aangenamer dan 's avonds nog groenten te moeten zitten snijden. Ik ben dus de soepmadam in huis!

2. Spaghettisaus

Gewone bolognesesaus. Het recept neerpennen lijkt mij op het eerste zicht absurd, maar gezien ieder er z'n eigen twist aan geeft, hierbij dus toch hoe ik het aanpak...
Ik gebruik ajuin, wortel, paprika, courgette en tomatenblokjes uit blik. Ik kap ze ook in die volgorde in de pot en laat telkens wat stoven. Champignons bak ik eerst apart alvorens ze erbij te smijten. Idem met gehakt, tenzij ik de vegetarische variant maak natuurlijk. 
Ik kruid met peper, zout, Provencaalse kruidenmix en spaghettikruiden. Ik kruid van in het begin heel sterk af, zodra de ajuintjes stoven. Zo neemt de olijfolie de smaken goed op. Wanneer alles in de pot zit, kruid ik nog bij en laat ik pruttelen. 
Easy peasy!
Gewoonlijk maak ik genoeg voor een gans leger, zodat er ook een paar potten in de diepvries belanden. Lekker handig als het eens snel moet gaan of we allebei geen zin hebben om te koken na een lange werkdag.

Veel meer vrees ik niet te kunnen delen met jullie over mijn leven in de keuken.
Al een geluk dat er zoiets bestaat als de #boostyourpositivity challenge, anders had ik hier nooit ook maar iets dat op een recept lijkt gepost!

maandag 2 februari 2015

Note to self #boostyourpositivity

Ik heb besloten mee te doen, of toch voor zover het mij lukt, aan de #boostyourpositivity challenge van Lilith.

De eerste uitdaging vind ik alvast een tofke: schrijf een brief aan je zestienjarige zelf, met focus op de thema's inner en self.
A challenge indeed!

Ik schrijf het in de spreektaal van mijn 16-jarige ik, kwestie van mij wat in te leven.
Hier gaan we...


Beste Céline,

Ik ben intussen bijna dubbel zo oud als gij nu zijt, dus ik denk dat het tijd is dat wij elkaar eens spreken, gij en ik. 
Of schrijven.
Of dat ik u schrijf, in elk geval.
Wij lijken namelijk goed op elkaar, al zijn er enkele opmerkelijke verschillen ook.

Wij zijn allebei vree ongeduldig, maar ik ben ouder en wijzer en dus toch een stuk geduldiger dan gij. Ik weet dat het leven niet rap genoeg kan gaan voor u, maar geloof mij, het leven gaat feitelijk té rap. Dat zult ge nog wel merken later. Dus probeer alstublieft wat geduldiger te zijn. In zowat alles. Ik kan het niet genoeg herhalen. 

We vinden onszelf allebei niet van de mooiste, maar ik heb daar intussen veel minder last van dan gij. Als tiener is dat natuurlijk niet abnormaal, dat ge daarmee bezig zijt. Maar neem 1 ding van mij aan: ge zijt echt niet zo lelijk als ge denkt en ja, ge gaat nog aan een lief geraken. Meer dan 1 zelfs. Kop op en schouders achteruit, wat zelfvertrouwen doet veel!




We wentelen ons graag in zelfmedelijden. Met het enige verschil dat ik dat intussen ook effectief beséf. Doe nog maar efkes, ge moogt op diene leeftijd. Maar probeer daar later alstublieft wat meer boven te staan. Het zou uw bijna 32-jarige zelve ook deugd doen, dus als ge haar antwoordt, wilt ge dat erbij schrijven?

We zijn redelijk gedecideerd, vind ik. We proberen onze keuzes altijd goed te staven en zo weinig mogelijk spijt te hebben van wat we doen. Blijf dat zo doen, ook bij de moeilijke keuzes in het leven die nog gaan komen, te beginnen met uw hogere studies. Wees niet bang, gelijk wat ge kiest, ge komt wel terecht! 

Wij zijn feitelijk brave meiskes. Ook op dit moment, midden in uw puberteit, zijt gij toch wel een braafke. Daar is niets mis mee. Ge zult de komende jaren nog serieus uit uw schulp komen en wat schade inhalen, gelijk ze zeggen. Ge gaat wilde studentenjaren beleven en er volop van genieten en ge hebt gelijk! Die jaren komen nooit meer terug, dat ge ongestraft tot een kot in de nacht kunt uitzitten en zuipen en ge daar de volgende dag met moeite iets van ziet of voelt. Ma vent, gij gaat da wijs vinden! 




Maar in de fond zijn en blijven wij dus altijd brave meiskes. En brave meiskes zien ook wel eens af. Uw eerste lief gaat uw hart breken en da gaat vree veel zeer doen maar achteraf gaat ge beseffen dat het toch "not meant to be" was en gaat ge daar sterker en wijzer uitkomen. Ge gaat meer weten wat ge wilt in de liefde en ge gaat dat een paar jaar later ook vinden. So it's all for the better.

Ge gaat nog wel zo'n paar periodes van loutering doormaken later, maar als het erop aankomt, zijt gij eigenlijk nen dikke pietzak. Tegen dat ge dubbel zo oud zijt als nu, hebt gij nog geen échte miserie meegemaakt in uw leven. Niet gelijk sommige anderen miserie kennen. Ge gaat soms afgezien hebben en ge gaat afscheid moeten nemen van een paar mensen die ge graag ziet, maar zo gaat het leven nu eenmaal. Ge gaat omringd zijn met mensen die u graag zien en die gij graag ziet, en daar draait het toch allemaal om hé. Gij zijt dus nen chancaar. Ge gaat dat niet altijd beseffen en dat moet ook niet, maar sta daar toch af en toe eens bij stil. Relativeren is een schone deugd!

'k Wil graag nog wat tips meegeven:
  • Bezoek uw grootouders wat meer en knuffel ze wat meer. Ze zullen er niet altijd zijn.
  • Wees voor uw zus gewoon de zus die ze nodig heeft. Ge moet niet proberen haar te overtroeven zoals alleen een grote zus dat kan, want dat helpt niet, dat is gewoon irritant.
  • Sport wat meer later, zo rond uw dertigste. En snoep wat minder!
  • Zijt nie zo streng voor uzelf.
  • Maak het uw ouders niet moeilijker dan het al is. Ge zult zelf ooit mama worden (tegen uw verwachtingen in, I know) en ge zult inzien dat ge dikke hoerenchance hebt gehad met de 2 ouders die het universum u geschonken heeft.
  • Toon aan de mensen wat meer dat ge ze graag ziet. Dat is niet zo moeilijk als het lijkt. 
  • Blijf altijd uzelf, ge zijt goed gelijk ge zijt. 
  • Geniet mega hard van al die vakantie, want binnen een paar jaar is dat voorgoed gedaan!
Ik zal afsluiten met een geheimke: binnen een jaar krijgt ge uw eerste echte kus én uw eerste lief, en daarbij dan ook sebiet die extra portie zelfvertrouwen die ge nodig hebt. 
Goed hé! 

Ik schrijf wel nog eens, binnen een jaar of 16 ;-)

Dikke kus,

Céline