dinsdag 28 april 2015

Pauze in Lissabon, een vooruitblik

Ik vertrek morgenavond (EINDELIJK) naar Lissabon met 3 vriendinnen! Mijn eerste verlof van 2015, op 1 last-minute snipperdag na. Ik moet u niet vertellen dat ik ernaar SNAK. Het wordt trouwens een échte vrouwentrip nu we weten dat het nummertje 5 dat ik meedraag een meisje is!

3 dagen, 3 nachten, in een modern appartement dat we voor een appel en een ei vonden via Air Bnb.

Fietsen, cultuur opsnuiven, shoppen, terrasjes doen, lekker eten en uitwaaien aan zee.

Sounds like a plan!


Verslagje volgt...

Até tarde!

PS: voor wie nog niet jaloers genoeg was, het is ginder zonnig met 22 graden. *Grijns*

vrijdag 24 april 2015

Sporten en the story of my life

Weet je nog, dat ik ging lopen?

Ik vond dat plezant! Ik was langzaam maar zeker, met hulp van Evy, aan het opbouwen.
Maar toen werd mijn ritme onderbroken door een paar infecties, zowel van mezelve als van Joanna.

Tegen dat we er allebei bovenop waren (ik spreek van september - oktober vorig jaar!), was ik niet alleen mijn ritme en mijn opgebouwde conditie terug kwijt, maar maakte de duisternis zijn intrede. Waar ik woon, zijn de straten en dus mijn mogelijke loopparcours niet verlicht. Niet verlicht in die mate dat als je in het donker door die straten rijdt en je de lichten van de auto dooft, je letterlijk NIETS ziet. Geen hand voor ogen. Kijk, daar loop ik dus niet in. Ik heb schrik in dat soort donker, vooral in combinatie met de verlatenheid daar. Brrrr!


De auto nemen om elders te gaan lopen, dat vind ik erover. Zó graag loop ik niet en dat zal niet meer veranderen.

Dus ik paste mijn plannen aan: de donkere winter zou ik overbruggen met yoga (iets wat mijn zwakke gewrichten wel kunnen gebruiken) bij mij in de buurt. Daar neem ik wél graag de auto voor ;-)

En toen ik díe smaak te pakken had (ik had er zo deugd van!), was ik zwanger. Ik moest stoppen met yoga (instructies van de instructeur) en eerlijk gezegd, die eerste weken was ik ook ab-so-luut niet in staat mijn uitgeputte en kotsmisselijke lijf 's avonds naar de les te sleuren...

Ik voel dat mijn energie langzaam maar zeker terug komt, maar weet uit ervaring dat die allicht niet het normale peil zal bereiken van bijvoorbeeld vorige zomer, niet zwanger zijnde.

So what now?

Zwangerschapsyoga werd mij gesuggereerd, maar ik woon nu niet direct in een streek waar het aanbod groot is en als ik het even google, lees ik al gauw dat het hier niet direct een echte sport betreft, eerder ontspanningsoefeningen en voorbereiding op de bevalling. Leuk en al, maar niet waar ik nu naar op zoek ben.

Terug gaan lopen (daaaag duister!) is geen optie. Mijn bekken doet nu al veel pijn en mijn zwakke, kwetsbare gewrichten kunnen dat er echt niet bij nemen. Lopen kan ik enkel doen wanneer ik voor de rest lichamelijk helemaal in orde ben. Dat is in mijn geval tijdens een zwangerschap niet zo, let me tell you! En zomaar eventjes dat lopen terug opstarten van nul midden in een zwangerschap, lijkt mij eigenlijk sowieso niet echt een strak plan.

Ik overweeg dus zwemmen. Ik krijg het al wat koud als ik denk aan die eerste minuut in het water, maar goed, dat is even tanden bijten. Tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik ook een tijdje gezwommen. Tot ik vanaf ongeveer 6 maanden te veel last kreeg van mijn kapotte rug, die het gewicht van dat buikje dat begon door te wegen (ik zwem schoolslag) niet meer kon dragen.

Fietsen zie ik ook wel zitten. Daarbij heb je hetzelfde gemak als lopen: gewoon thuis vertrekken wanneer het je uitkomt en fietsen waar en zolang je wilt. Mijn banden zijn alvast opgepompt!

De laatste foto van mijzelf op een fiets dateert van in Thailand!

Zoals wel vaker in mijn leven tegenwoordig, ga ik het dus heel simpel aanpakken: ik zie wel wat er komt! Ik verplicht mezelf nergens toe en ik ga vooral (moeten) luisteren naar mijn lichaam. Geen wilde plannen met gewaagde streefdoelen waarvan ik nu eigenlijk al weet dat ik die allicht toch niet haal.
Want zoals de titel aangeeft, wat hierboven staat is een beetje the story of my life als het op sporten aankomt. Dat klinkt misschien als een flauw excuus, maar een lichaam dat niet mee wil is écht geen excuus maar gewoon de realiteit waar ik telkens opnieuw tegenaan loop. Sinds het rugletsel op mijn 14de na jaren van topsport, groeide in de jaren daarna het besef dat ik geen normale gewrichten heb. Ik ben "hyperflex", mijn gewrichten zijn té lenig en buigen te ver door, waardoor ik foute houdingen aanneem, overbelastingen veroorzaak, etc... Als kind was ik precies een elastiek, à la Cirque du Soleil. Vree plezant en al, tot de leeftijd je inhaalt en de gevolgen merkbaar worden...

Soit, het is nu zo en ik heb dat allemaal aanvaard. Ik heb gelukkig nog jaren kunnen dansen en hoop dat ooit terug op te pikken (salsa dansen met mijn lief als de kinderen oud genoeg zijn om alleen thuis te blijven, hoe hip gaan wij zijn zeg!). Nu behelp ik mij gewoon met wat binnen de mogelijkheden ligt, zowel lichamelijk als praktisch. In mijn huidige toestand zal dat dus zwemmen en fietsen zijn!

En het echte werk, dat is dan voor 2016. Want ik heb wél de intentie dat lopen terug een kans te geven wanneer mijn lichaam het opnieuw toelaat. Ik kijk daar zelfs al naar uit, als dat geen goed teken is!

Maar goed, first things first ;-)

maandag 20 april 2015

Mama mia...

Soms raakt het mij op een onbewaakt moment vol in het gezicht.

Het besef dat ik mama ben.

Dat is nu al ruim 2 jaar zo en meestal lijkt dat de normaalste zaak van de wereld, maar dat is het natuurlijk helemaal niet.

Door de snelheid waarmee het dagelijks leven voorbij raast en mijn pogingen om die trein niet te missen, neem ik (te) veel als vanzelfsprekend. En sta ik zelden stil.
De ochtendrush (die bij ons in alle eerlijkheid voorlopig goed meevalt, maar toch), de avonden die vaak lastig zijn omdat Joanna zo moe is, het tegenwoordig uitgeput in de zetel ploffen wanneer ze in haar bed ligt (ik ben in naïeve verwachting van die zogezegde energieboost die ik vorige keer ook nooit kreeg). Het zijn allemaal verklaringen voor het weinige stilstaan, maar meer nog dan verklaringen zijn het eigenlijk flauwe excuses...

Maar soms, dan is er zo eens een moment, of zoals de voorbije dagen zelfs een gans weekend, waarop ik wél stilsta.



Waarop ik kijk naar mijn dochter en geen blijf weet met alle liefde die ik voel voor dat kleine mensje.
Waarop ik overrompeld word door het besef dat dat lieve, mooie kind het mijne is.
Waarop ik nog altijd niet helemaal begrijp hoe ik zoiets kan gemaakt hebben (ik niet alleen, obviously, maar je snapt het wel).
Waarop ik mij realiseer dat ik haar mama ben.

Dat laatste is eigenlijk zoiets gigantisch, dat ik dat moeilijk gevat krijg.

Natuurlijk ben ik niet alléén mama.
Ik ben ook lief en vriendin en dochter en zus en gewoon, mezelf. En dat ben ik allemaal elke dag, vaak zelfs tegelijk. Jemig!

Maar als ik heel eerlijk ben, dan ben ik in de eerste plaats mama. Voor altijd.
Dat besef kan mij plots overspoelen, als een vloedgolf, op een positieve manier dan.



Ik heb de voorbije dagen zó genoten van dat mama zijn (ik was tegelijk trouwens lief en vriendin en zus!) en van de tijd die ik nam om daarbij stil te staan, dat ik besloot dat veel meer te proberen doen. Bewust stilstaan en proberen voelen of zelfs vatten wat dat nu eigenlijk is, mama zijn.

Want het is zoveel meer dan die pamper en dat potje en dat badje en die boterham en die ochtendrush...

vrijdag 17 april 2015

Mijn doodgewone dingen #3

  • Joanna die "mama baby" zegt en over mijn buik aait
  • Bloesems
  • Muntthee
  • Moeten shoppen voor Joanna omdat er een nieuw seizoen aankomt
  • Ginger Ale
  • Wakker worden met een stralende zon en tsjilpende vogels
  • Eens goed niezen
  • Een opgeruimde inbox
  • De geur van gebak in de oven. Of van verse appelmoes die op het vuur staat te pruttelen!
  • Throwback foto's
  • Een ganse rit overal groen licht hebben
  • De was buiten hangen drogen
  • Vakantieplannen
  • Een berichtje of telefoontje van mijn lief
  • Joanna's levenslust en hoe dat tegenwoordig gepaard gaat met roepen in plaats van gewoon zeggen. TE. VEEL. ENTHOUSIASME.
  • Croque monsieur. Met ketchup!
  • Lammetjes 
  • Een rugmassage
  • Een deugddoende middagdut
  • Roddelboekjes bij de kapper
  • Aperitiefhapjes
  • Gin-tonic, al van lang voor de hype! Maar nu dus even niet...
  • Bliksem
  • Glitters
  • Spotify en het gemak ervan
  • Tranen van het lachen
  • Onze tuin
  • Mijn natuurlijke haarkleur

dinsdag 14 april 2015

Hooked #4

Ik had het gezegd hé, dat ik de smaak te pakken heb...

Intussen vond ik mijn heil in pinterest, voor haakpatronen dan toch. Het is soms wel even zoeken, want een haakpatroon zonder tekeningen (dus enkel tekst) in het engels, dat vergt wel wat oefening. Eerst moet ik erachter komen waarvoor de Engelse afkortingen staan, en vervolgens waarvoor de Engelse termen staan, want die benamingen zijn helemaal anders dan in het Nederlands waardoor ik steeds moet terugvallen op een lijst met vertalingen.

Ik gebruik dus ook wel graag eens uitgetekende patronen, zoals deze...



Dat ziet er een stuk ingewikkelder uit dan het is. Ik heb thuis een boek (een soort haakbijbel) waar ik alle symbolen voor de steken in terugvind, dus dan ben je er snel mee weg. En ik vind het wel fijn dat met dat handwerk ook wat denkwerk gepaard gaat!

Een ander "truukje" is dat ik het niet te nauw neem met die patronen. Zolang het er mooi uitziet, ben ik blij.

Momenteel ligt de uitdaging voor mij vooral bij de juiste maat haken. De patronen die ik vind zijn niet altijd voor 2-jarigen en dan moet ik zelf gaan aanpassen. Dat is soms echt zoeken en dus ook soms helemaal opnieuw beginnen.

Soit, over naar enkele resultaten van de voorbije weken...



Bovenstaande geheimtaal vertaalt zich in dit kleedje, dat uiteindelijk iets te ruim is voor Joanna maar toch wel leuk uitvalt. Ze zal het dit najaar en misschien in de winter waarschijnlijk ook nog kunnen dragen.



Vervolgens heb ik mij wat katoenen haakgaren aangeschaft in zomerse kleurtjes en ging ik aan de slag met een patroon voor een eenvoudige cardigan, deze keer via een filmpje op youtube (ook zeer handig!). Met deze heb ik dus wel gesukkeld voor de maat, maar het is uiteindelijk goed gekomen. Enkel over de kraag ben ik niet echt tevreden, maar goed. Al doende leert men!


Daarbij maakte ik een tweede kleedje dat perfect draagbaar zal zijn deze zomer!



Zo ziet het eruit op (bewegend!) model, afgewerkt met bloem en knoopjes:



Intussen staan er nog wilde plannen op het programma. Ik heb alweer een rokje af (foto's volgen later) en ben bezig aan een truitje met kap. Er staat ook nog een poncho voor Joanna én voor mij op de planning (ga ik voor twinning? I might...) en uiteraard ook een heerlijk zacht babydekentje. Wat had je gedacht!?

Maar eerst ga ik mij toeleggen op wat eigen creaties. Ik heb al wat ideetjes...

donderdag 9 april 2015

Anders dan anders...

De laatste maanden zag mijn leven er net iets anders uit dan anders...

  • Ik eet elke dag een pompelmoes als ontbijt.
  • Ik drink veel meer, bij voorkeur spuitwater.
  • Ik klaag meer dan anders.
  • Als ik mijn bekken mag geloven, moet ik een jaar of 90 zijn. En daarbij dan een kapot bekken hebben.
  • Ik slik elke dag 6 pilletjes.
  • Ik droom vaker weg.
  • Ik ben 3 kilo vermagerd zonder daar enige moeite voor te doen
  • Ze komen er ondertussen langzaam maar zeker terug bij, de snoodaards, weliswaar op andere plaatsen. Een lichamelijke herschikking waar je mij niet over hoort klagen.
  • Mijn nieuwe shampoo ruikt naar tandpasta en voelt ook zo'n beetje.
  • Ik heb veel last van jeuk, vooral op mijn rug en hoofdhuid. Dat laatste verklaart die shampoo.
  • Ik moet wurgen van mango, begot.
  • Ik sta 's nachts nog vaker op dan anders voor een plasje.
  • Mijn comfy jeans is die naam niet meer waardig.
  • Ik ruik ALLES en kan helaas alleen maar concluderen dat de wereld stinkt. 
  • De tijd gaat plots zo traag in plaats van snel. Zo. Verschrikkelijk. Tergend. Traag.
  • En ik ben constant moe. Zo. Verschrikkelijk. Schandalig. Moe.

Wie weet intussen al wat er aan de hand is?


Scroll naar beneden voor het antwoord...



































Nog een beetje...





































Deze herfst: gezinsuitbreiding in Dikkele!

donderdag 2 april 2015

Veel blabla #4 en party pics in willekeurige volgorde

Joanna leert nu snel woordjes bij, er komt echt vaart in! Nu ze de smaak te pakken heeft, babbelt ze ook voortdurend. Voort-du-rend, haar kwebbeltje staat geen 2 seconden stil!
Waar 2 jaar worden al niet goed voor is...


Een bloemlezing van de woordjes die er de afgelopen weken bij kwamen...

ak = acht. Joanna is dol op tellen en kent een deel van de telwoordjes tot 10. De juiste volgorde, dat is andere koek ;-)
appetie = ipad, ik weet niet waar ze het haalt
Adine = Nadine, onze onthaalmoeder
ben je? = waar ben je, roept ze wanneer ze iets/iemand zoekt
bauw = blauw, ze is een beetje geobsedeerd. Soms weet ze heel goed wat blauw is, soms is ze wat te enthousiast en is alles blauw. Maar haar "bauwe tut" weet ze altijd te vinden.
bad
bavo = bravo, gewoonlijk voor zichzelf
jas
kaak (om een kusje op te geven)
kaan = kraan, als in hijskraan en consorten, niet die waar water uit komt, dat is niet spectaculair genoeg
kaki (ipv het vroegere kaka. Beter dan "kak", wat ze ook een tijdje zei...)
kgggg = kriebelen
kok = klok
amaaai (als alternatief voor waaaaw)
mammie = mijn schoonmoeder, maar ook Bambi, sinds enkele weken haar dikke vriend
mooi (dan gaat het vooral over kleren. Joanna ziet het meteen als ze iets nieuws aankrijgt ("moooooi!") en glitters, strikjes en andere meisjesdingen kunnen ook altijd op veel enthousiasme rekenen.)
nat
neew = sneeuw
neus
nog
oog
ook
omi = mijn oma dus haar overgrootmoeder
op (wanneer haar flesje melk leeg is)
pak (wanneer ze gepakt wil worden)
pap
poep
ses = zes
tee = twee
thuis
tie = drie, denk ik
tien! (altijd het laatste telwoord van haar reeksje, hoe kort of hoe lang dat ook is)
uis = huis
uit (de tv, de ipad, haar schoenen, haar kleren,...)
vaf = vijf
vis
vof = haar pantoffels of "slofjes" zoals wij zeggen
zee
zas = zand

Klein Bumba geluk
Er is ook een opmerkelijke verbetering bij de woordjes die ze al kende: auko werd auto (na eindeloos verbeteren), kaj is intussen kij of soms zelfs kijk (na nog meer verbeteren), stout ipv tout, stappen vervangt tappetappe, enz...

Ze doet ook echt haar best om zinnen te zeggen in plaats van losse woorden en lost haar gebrek aan woordenschat creatief op door tussen de juiste woordjes door wat te wauwelen, zodat het lijkt alsof ze prachtige volzinnen zegt :-)
Ik denk dat ik hier binnen enkele maanden dus een eerste reeks grappige uitspraken zal kunnen neerpennen!

Nog een gek weetje: ik betrap er mijzelf soms op háár woordenschat over te nemen in plaats van haar te verbeteren.
"Dat is geen bauw hé schat, dat is rood."
"Wil je op de appetie spelen?"

Pfff.
Dat had ik niet zien aankomen!

Meer peutertaal van Joanna vind je hier, hier en hier.



Born to ride