maandag 30 juni 2014

Trivia #6

Enerzijds snap ik het, dat mensen opkomen voor hun rechten en hun recuperatieverlof willen kunnen opnemen en dat ze afzien van het personeelstekort waardoor ze meer moeten werken dan normaal.
Anderzijds snap ik het helemaal niet: dat het land platgelegd wordt door mensen die al zodanig veel verlof hebben dat ik het mij zelfs niet kan voorstellen hoe ze dat ooit op krijgen, omdat ze nog meer verlof willen. Want zo interpreteer ik, naïeve burger, dat dan. 
De zomervakantie is dan wel begonnen, maar het overgrote deel van de Belgen ging vandaag gewoon werken hoor... Met grote files tot gevolg.
Dan ben ik heel blij dat ik "dicht" bij huis werk en Michiel gewoon thuis kan werken indien nodig!
*
Als België 1 dezer uit dat WK gewipt wordt, dan doe ik van Hup Holland Hup.


Alleen al om het enthousiasme van de radioverslaggevers, dat ik vanmorgen via Radio 1 mocht aanhoren.
Schitterend, daar kunnen wij nog wat van leren!
*
Zaterdag zagen wij de Rolling Stones live op TW Classic.
Het had niet veel gescheeld of het was noppes geweest, want om 9u die ochtend stelde ik vast dat ik de kaarten kwijt was. We hadden 4 stuks overgekocht van kennissen die zelf niet konden gaan en had die in maart doorgemaild gekregen. 
Voor zover ik weet heb ik intussen geen ernstig ongeval of trauma meegemaakt, en toch herinner ik mij niet die mail gewist te hebben. Waarom zou ik dat ook doen??
Maar toch, nergens terug te vinden. Ook niet in downloads, browsegeschiedenis, of wat dan ook. Uren gezocht, niets gevonden. Redder van de dag was uiteindelijk de oorspronkelijke verkoper, die vanop vakantie de tickets terug doormailde. Eeuwige dank!!!! 
*
Die Rolling Stones dus. Jawadde!
Ik zie mijzelf binnen 40 jaar niet presteren wat zij zaterdagavond deden. En ik leid dan nog geen leven van sex, drugs en rock'n roll! Voor moest je twijfelen.
Mick Jagger zijn stem was nog zo zuiver en krachtig als wat en hij rende daar op het podium een halve marathon. Ik heb zo genoten van de muziek dat ik de vermoeidheid even vergat.
Let wel, Bruce Springsteen is en blijft The Boss, vergis u niet. Maar ik vond het super deze legendarische rockband nog live te mogen meemaken!
*
Weet je nog, dat ik vertelde dat vanaf deze week de agenda wat leger was, behalve de weekends dan?
Zullen we er vanaf volgende week van maken?
Ik weet ook niet hoe dat komt. 
Feit is dat er elke avond alweer iets gepland is: uit eten, bbq bij ons thuis, enkele dringende eigen to-do's,... Daarenboven spelen die Belgen een 1/8 finale van een wereldbeker, dat wil ik dan toch ook wel zien (in de hoop dat het eens de moeite waard is) én wil ik zelf ook dapper blijven sporten.
*
 Binnen dit en 3 weken zijn wij op vakantie in Frankrijk. 
Mijn hoofd kan er gewoon niet bij. Soms heb ik nog het gevoel dat ik op de zomer zit te wachten, terwijl die al volop bezig is. 2014 is al voor de helft gepasseerd. 
Toink?
Ach ja, laat maar komen, ik weet al wat te vragen voor Kerst dit jaar!

vrijdag 27 juni 2014

Mislukte plog

Eerder deze week dacht ik, aha, vrijdag is de perfecte plog-dag! Een dagje moeder-dochter, klein to-dolijstje af te werken maar verder niets moet alles mag. Dat wordt leuk!

Ik begon de dag bijgevolg zodanig enthousiast, dat ik compleet vergat foto's te trekken.
Goed bezig!

Er nu nog aan beginnen is vijgen na Pasen, er is al een halve dag gepasseerd en dat was allicht ook de meest fotowaardige helft. Morgen is geen goede plogdag, wij gaan naar TW Classic dus dat zou saaie foto's opleveren van een podium in de verte met onherkenbare mini-mensjes op. En zondag zal er zwaar moeten gerecupereerd worden, want Joanna slaapt gewoon thuis dit weekend. Auch. Dat wordt zéker geen plogdag.

Zucht.
Dan maar wat vertelsels met hier en daar toch een beeldje.

Joanna ligt nu in haar bed de dut van haar leven te doen om te bekomen van een wilde voormiddag.

Na ruw uit haar en dus ook mijn slaap te zijn gewekt door het agressieve tuut-tuut-tuut-pas-op-ik-rijd-naar-achter-geluid van de vuilniskarren om kwart over 7 (ik klaag niet!), deed ze een eerste dut-poging rond 9u, maar zonder succes. Na wat huishoudelijke taken trok ik met haar dan maar richting de to-do's.

Eerste halte: schoentjes afhalen bij Raaf en Vos, die ik eerder deze week online bestelde. Mét braderiekorting, hoera! Gezien Herzele amper een goed kwartier rijden is van bij ons thuis en ik de shop wel eens in het echt wilde zien, koos ik voor afhalen in plaats van opsturen. Bespaarde mij meteen ook 4,95 euro! Het blijkt echt een charmant winkeltje en ik werd er heel vriendelijk onthaald, zeker een aanrader dus. Jammer dat ik geen foto nam...

Het werden deze!

Tweede halte: speeltuin. Stond niet op de to-dolijst, maar afwijkingen moeten kunnen, zeker voor zoiets. De speeltuin lag daar te blinken in een mooi park en zag er redelijk verlaten uit. Joanna ging elk speeltuig eens af en toen ik besloot dat het welletjes was geweest (lijstje afwerken!), was het spel natuurlijk. Maar dat zijn we intussen gewoon.





Derde halte: sportwinkel in Zottegem om mijn eerste verjaardagscenten om te zetten in een echt geschenk, zijnde loopschoenen.
Ja, ik ben toch beginnen lopen. Ja, het bevalt mij. Ik zit aan les 8 van start to run en ben niet van plan snel te stoppen. Ik ben ook niet van plan ooit 20 km te lopen of mee te doen aan welke wedstrijd dan ook, for that matter. Ik geniet gewoon van wat beweging en wil graag de 5 km halen op mijn eigen tempo. Zonder blessures, hopelijk. Vandaar dus de loopschoenen. Meer wil ik daar niet over kwijt! En al zeker geen foto :-)

De rest van het lijstje waren wat boodschapjes, het rapporteren niet waard.

Bij thuiskomst was Joanna voor de derde keer die dag in slaap gesukkeld in de auto. Tijd dus voor haar middagmaal gevolgd door haar middagdut. Eventjes rust om snel wat klusjes te doen én zelf wat te relaxen op mijn vrije dag.
Of wat had je gedacht!

Ik beloof binnen dit en een maand nog eens een échte plog. Want dit is eigenlijk maar triestig...

maandag 23 juni 2014

In the summertime...

Na een goeie 6 maanden bloggen, stel ik vast dat ik hier duidelijk veeeeeeeel meer tijd voor heb in de winter dan tijdens de zomer...
Het is zo vreselijk druk bij ons tegenwoordig! Niet alleen zitten de weekends stampvol, ook tijdens de week ben ik niet vaak thuis. Vanaf volgende week komt daar gelukkig terug wat beterschap in (voorlopig toch), maar de weekends zitten quasi compleet volgeboekt tot en met onze vakantie die ingaat op 19 juli.

Begrijp mij niet verkeerd, ik geniet met volle teugen, het laat echter weinig tijd om te mijmeren en dus te schrijven. Maar omdat dit weekend zo'n toppertje was, wil ik er toch graag een "Dear diary" momentje van maken.
Een blik achter de schermen van ons voorbije weekend!

Zaterdag brachten we in de voormiddag een bezoekje aan het wielerevent dat ex-collega's van Michiel organiseerden in de Vlaamse Ardennen. Sommige parcours passeerden langs ons deur, de eerste dappere coureurs reden rond 8u ons huis al voorbij. Wij hadden zelf ook de intentie de familiefietstocht te doen, 30 km en redelijk vlak, maar eerder die week raakte onze zaterdag voller gepland dan eerst voorzien, dus zijn we maar gewoon met de auto op en af naar Oudenaarde gegaan ;-)
Joanna mee en in haar element. Terrasje doen, terrein verkennen, mensen charmeren. Nihil novi sub sole.


Op de terugweg kochten we dan eindelijk de langverwachte zandbak voor Joanna, en deden er nog een zwembadje en tafel en stoeltjes bovenop. De zandbak in elkaar timmeren bleek meer werk dan gedacht, dus resultaat wordt verwacht tegen eind deze week!
In de namiddag stond dan een bezoekje aan het Muziekbos in Ronse op het programma. Gezien Joanna extreem lang gedut heeft en we pas ergens tussen half 4 en 4 uur konden vertrekken, hielden we onze ontdekkingstocht beperkt tot de speelzone. Kindjes content en wij dus ook. Het Muziekbos is écht een mooi bos en nodigt uit tot meer. Wij gaan zeker nog eens terug voor een échte wandeling!


's Avonds gingen we naar stand-up comedian Piv Huvluv kijken in de kerk van Dikkele, waar hij een try-out hield. Joanna lieten we over aan de goede zorgen van onze lokale babysit.
Het optreden was leuk, goed gelachen, met het ene relaas al beter dan met het andere. Zo gaat dat met try-outs. We sloten af met cava en maatjes, waarvan het eerste glaasje en bakje ons aangeboden door het Dheksels Dikkels Genootschap, de organisator van de avond. We leerden onze overburen weer wat beter kennen en wandelden gezellig samen naar huis. Mooie afsluiter van een topdagje.


Zondagvoormiddag hadden we een paar uurtjes "vrij" voor wat huishouden en gewoon wat relaxen. Na Joanna's dutje trokken we naar Gent, even kuieren op de rommelmarkt en braderie in de Lange Violettestraat. Samen met mijn liefste maatje versloeg ik het wereldrecord "topstukken kopen op zo kort mogelijke tijd" in Het Paleis, dat ik na deze blogpost dringend moest herontdekken. En met succes!
Na het temperen van onze shopdrang, zakten we af naar een heerlijke bbq bij vrienden, om daar dan ook naar de Rode Duivels te kijken. Joanna was het intussen ferm beu op de rommelmarkt en de rit richting bbq was ook niet alles. Wij hadden haar bedje mee en dachten het maar meteen op te stellen en haar te slapen te leggen.

Dat was buiten de zandbak, het speeltuigje en het zwembadje gerekend, dat daar wel allemaal al up and running is. Vermoeidheid werd snel vergeten, ik heb het kind zelden of nooit zo braaf weten spelen. 3 uren lang niet 1 keer geneut. Van zandbak naar zwembad naar speeltuig terug naar zandbak. Braaf aan tafel tomaatjes en patatjes en worst gegeten, flink melkje gedronken. De aanwezigheid van een charmante 2-jarige jonge knaap zat er uiteraard ook voor iets tussen!


Rond 6u sneuvelde ze dan toch, we hebben haar daar te slapen gelegd en niet meer gehoord. 1 ding moet gezegd van Joanna: als ze moe is, dan wil ze slapen. Waar dat precies is, maakt eigenlijk niet veel uit. Meestal toch. Luxe!

Dus wij hebben op het gemak naar een vreselijk saaie voetbalmatch gekeken, om dan toch nog even te kunnen juichen op het einde. Allez hup.
Niet veel later Joanna uit haar bedje geplukt, zonder mopperen. Op weg naar huis zat ze braaf in haar autostoeltje te lachen en te spelen, al was het met kleine oogjes. Thuis netjes terug in bed gestopt en haar vanmorgen moeten wakker maken. De hoektanden bovenaan zitten er eindelijk door, dus hopelijk was dit terug de eerste van vele ononderbroken nachten!

Ik ben nog ongelooflijk hard aan het nagenieten van een weekend vol zon, plezier, kindjes, goed en dierbaar gezelschap, veel lachbuien en lekker eten en drinken.
De zomer kon niet beter van start gegaan zijn!

vrijdag 20 juni 2014

1 en 1/4

15 maanden dus. Tijd voor een recap!

Gigantisch doorzettingsvermogen. Heeft ze van de papa. Helaas bij uitbreiding dus ook gigantisch koppig. Wij gaan nog afzien met dat wijveke!

Grote mond klein hartje. Heeft ze van de mama. Echt inimini klein hartje. Bleiterke dus ook. Heeft ze ook van de mama. Met of zonder tranen, ze kan het allebei. En het is even snel weer voorbij als het begon. Een echt meisje!

Echte vintage

Mega knuffelaar. Heeft ze gewoon van zichzelf, denk ik. Onze katten, haar knuffelberen en vooral haar slaapdoekje worden dagelijks doodgeknuffeld. Mensen knuffelt ze niet zozeer, ze komt wel heel graag "flemen" en wordt zelf ook graag eens doodgeknuffeld. Of gekriebeld.

Bij uitbreiding wordt er ook zeer veel gekust. De katten bij voorkeur, maar ook speelgoed, vensters en haar eigen spiegelbeeld. Mensen kussen is minder evident, doch komt sporadisch voor.

Selectief doof. Dat moet ik allicht niet uitleggen. Ze heeft er thuis meer last van dan elders. Ik veronderstel dat dat herkenbaar is?

Zwaaien, dansen en klappen blijven winners. Dansen is niet alleen meer met de handjes draaien maar ook op en neer wippen en rond eigen as draaien, met alle gevolgen vandien.

Obsessie voor schoenen. Heeft ze van de mama.

Schoenen uitdoen in de auto is een must

Nieuwe hobby: ter plaatse trippelen, liefst op zoveel mogelijk verschillende ondergronden en met verschillend schoeisel, zodat het telkens een ander geluid produceert. Heel boeiend.

Ze heeft eindelijk ongeveer door hoe ze een loopfietsje moet gebruiken waarvoor het werkelijk dient! Ik verwacht binnenkort races rond te tafel. Iets wat ze nu ook al doet, maar gewoon al lopend.

En last but not least: "Zelf doen".
Ze kan het nog niet zeggen, maar je ziet het haar gewoon denken. En vooral doen!

Om dan de schil telkens uit te spuwen met zeer veel show bij...




maandag 16 juni 2014

Opgeladen!

Dankzij heerlijk weekendje weg aan de kust.
Lekker gegeten, lekker geslapen, gestrandwandeld en gewoon genoten!





Ik kan er weer tegen, en maar goed ook, want de dochter had een minder weekendje met slechte nachtrust, pijnlijke doorkomende tanden, snot en serieuze huiduitslag.
Vanavond weer een bezoekje aan de kinderarts, het werd toch nog eens tijd...

Maar volledig opgeladen hoor!
Hoera!

dinsdag 10 juni 2014

Lege batterij

Deze blogpost, dat vond ik boenk erop.
Het universum moet bijgevolg gedacht hebben, laten we dat kind iets geven om over te schrijven...

Het verlengde Pinksterweekend zat goed volgeboekt bij ons. What's new?
Vrijdag zou ik wat vroeger stoppen met werken en alvast boodschapjes doen voor het lange weekend. Zaterdag zouden we een zwembadje en zandbak kopen voor Joanna, kwestie van haar buitenspeelpret te maximaliseren in deze warme temperaturen, werken in de tuin en wat huishouden doen en de dag afronden met een bezoekje aan de avondmarkt in Munkzwalm.
Zondag stond zowel een bbq bij vrienden als het langverwachte verrassingsfeest van mijn papa's 60ste verjaardag op het programma, om maandag dan af te sluiten met een babybezoek bij vrienden.

Zouden...

Dit is hoe het weekend wél verliep.

Vrijdag op m'n werk plots hevige buikpijn. Ik kon nauwelijks recht zitten. Pijnstiller genomen, thuis gaan rusten en toch maar naar de huisarts voor de zekerheid. Daar na een onderzoek toch alarmerende blikken en het woord appendix dat viel. Indien het niet beterde, moest ik naar de spoed voor een echo.
Wat ik dus ook vrij snel deed, lichtjes gealarmeerd.
Uiteindelijk verliet ik het ziekenhuis op zondagmiddag. Mét blinde darm. En ook wel een echo, 3 bloedonderzoeken, een CT-scan en een uitgebreid gynaecologisch onderzoek rijker. De buikpijn minderde traag maar gestaag, tegen zondagochtend was ze zo goed als verdwenen. Een diagnose werd er niet gesteld, per uitsluiting kan het bijna enkel een zeer pijnlijke eisprong geweest zijn. Ik was net zo verwonderd als u, geloof mij.

Nieuwe traditie sinds 2013: elk jaar eens aan een infuus hangen
Allebei in topvorm

Intussen thuis: Joanna die plots slecht slaapt en een beetje begint te hoesten. Michiel die dus 2 nachten maar 4 à 5 uurtjes slaapt en tegen zondag doodop is. Joanna die tegen zondag niet meer een beetje hoest, maar echt zorgwekkend veel hoest en daar gewoon niet meer van kan slapen. En die zondagavond 39 graden koorts maakt, daar op het feest van mijn papa.
Waarop wij de 2 volgende nachten opnieuw zeer weinig slapen. Intussen is de koorts weg en de hoest beter. Joanna lijkt in topvorm, behalve dat ze reutelt als een verstokt roker en wat moe is.

Wij zijn 2 vodjes.

De lichtpuntjes van het weekend waren gebundeld in een halve zondag: een leuke barbecue met vrienden en vriendinnen die ik al (te) lang niet gezien had en een zeer geslaagd feest voor mijn papa dat ik voor geen geld ter wereld had willen missen (stress dat wij gehad hebben dit weekend!).

Geslaagde verrassing!


Het babybezoek werd uitgesteld, op zich niet erg gezien wij allemaal niet in topvorm waren. Onze Pinkstermaandag hebben wij voornamelijk gebruikt om bij te slapen wanneer Joanna sliep en het huis wat op orde te krijgen.
Nikske van tuin werken, buiten spelen in zwembadje of zandbak, op het gemakje de was en de plas doen en genieten van een extra dagje verlof. Zonder dat extra dagje zat ik nu allicht wéér ziek thuis, het is nu al op het randje (wat zij heeft, heb ik ook, obviously)...

Dus die lege batterij, waarvan sprake in de titel, dat is die van mij. Volledig plat.
Opladen zal stukje bij beetje gebeuren in de loop van de week: niks meer plannen, vroeg in bed, rustig aan doen.

Neen, het is hier niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat mag eens gezegd.
Doet natuurlijk niets af aan het feit dat ik ten volle besef hoe goed ik het heb, algemeen beschouwd! Kwestie van toch met een positieve noot te eindigen ;-)

De rechtse zotte doos in een kleedje dat de linkse ook ooit droeg

Kindje van 1 jaar in pakje van 30 jaar



donderdag 5 juni 2014

30-something

Je bent zo oud als je je voelt, wordt wel eens gezegd.
True.

Soms voel ik mij jonger. Op een feestje of op een festival, eventjes het gevoel van back in the days zonder verantwoordelijkheden en verplichtingen. Deugddoend, maar ook wat raar. Want dat ben ik niet meer.

Soms voel ik mij ouder. Als mijn lichaam niet meer mee wil (2 lumbago's op 2 weken tijd, ik zeg maar iets). Als ik merk dat ik zo traag recupereer na zo'n avondje "jong voelen".

Ik begrijp niet hoe ik het deed, 10 jaar geleden: nachten na elkaar uit zitten, vaak tot in de vroege uurtjes en toch in redelijke toestand de ganse dag lessen volgen, opdrachten maken,... Enkel daaraan terugdenken maakt mij nog meer moe dan ik al ben!


Maar meestal voel ik mij zo oud als ik ben, of dat denk ik toch.
Want hoe voelt dat eigenlijk, 30 (bijna 31!) zijn? 

Bij mij voelt dat enerzijds zo:

Meer en meer de uitdrukking "Waar is den tijd" in de mond nemen. En het nog menen ook. Help!
*
Beseffen hoe oud je zelf bent, door vrienden en familie ook ouder te zien worden. Papa wordt 60! Mijn "kleine" zusje wordt 28! De eerste vrienden worden grijs! We zijn omsingeld door baby's en ook al veel kleuters en we knipperen even met de ogen en plots zitten ze in de lagere school en voor je het beseft zijn ze groter dan jou!
*
Beseffen dat het 12 jaar geleden is dat je je humaniora beëindigde en je je vriendinnen van toen dus gemiddeld zo'n 15 jaar kent. En het heerlijk vinden dat je er nog steeds regelmatig mee afspreekt (zoals gisteren!).
*
Nog eens je vroegere vertrouwde route rijden van je ouderlijk huis naar je geliefde stad, daarbij 2 scholen passeren waar je opleiding genoot en daar eventjes zeer nostalgisch van worden. Zowel van die route te rijden als van die scholen. Zelfde soort nostalgie die een glimlach op mijn gezicht tovert als ik "groentjes" in het Gentse straatbeeld zie lopen.



Anderzijds is 30 zijn voor mij ook vol enthousiasme genieten van het hier en het nu en uitkijken naar wat nog moet komen: 

Zotte plannen maken samen met mijn lief over ons huis en onze tuin.
*
Too much to do, too little time. Constant.
*
Vermoeid zijn. Chronisch. Hoort erbij, denk ik.
*
Mijmeren over wat Joanna later zal worden. Wat haar passies zullen zijn.
*
Proberen ons ding te doen als ouders en dus ook opvoeders. Geen idee of we goed bezig zijn. We doen maar wat, dat wisten jullie al.
*
Onze vrije tijd zo goed mogelijk besteden en hierbij een evenwicht proberen vinden tussen wat moet, wat mag en wat kan. Er moet huishouden gedaan worden, het mag al eens vuil liggen en het kan ons soms allemaal gestolen worden. Zoiets.
*
Waarderen wat we hebben. Elkaar, onze dochter, onze familie, onze vrienden. En daar met veel plezier veel in investeren. 


Dus ja, ik voel mij wel goed in mijn vel als relatief nieuwbakken dertiger. 
Binnen 10 jaar spreken we nog eens!



maandag 2 juni 2014

Vakantie in overvloed

Wij gaan onze eerste zomer tegemoet op den buiten. Hoe meer dat mooi weer de kop opsteekt, hoe meer ik dat vol-le-dig zie zitten, zomer in Dikkele.

Als stadsmens heb ik namelijk - vooralsnog - het gevoel dat ik op vakantie ben wanneer ik op ons terras zit, met een drankje en een toeziend oog op Joanna die langzaam maar zeker in symbiose gaat met de glijbaan.


Ik denk dat dat zal wennen, helaas, maar stiekem hoop ik dat ik binnen 30 jaar nog steeds een beetje dat gevoel heb.

Ik ben een echt weekendmens, meer nog, ik lééf voor het weekend. En voor vakantie. Maar sinds we de stad ontvlucht zijn, kan ik de week ook wel smaken, veel meer dan vroeger. Vooral met dit weertje.
Thuiskomen = ontspannen.
Ook al staat er een afwas te wachten, ligt het huis rommelig, moet ik een was insteken, Joanna in bad doen en zorgen dat de katten niet uithongeren.
Een blik op onze tuin, een wandelingetje buiten, nog even op het terras zitten of door het gras rollen met Joanna, allemaal even goed om tot rust te komen en batterijen op te laden voor de volgende dag. Even diep in en uit ademen en genieten van het hier en het nu, heerlijk.


Vroeger kon ik heel erg genieten van zomer in Gent. Nu ongetwijfeld nog steeds en als ik foto's van andermans uitstapjes in de stad zie, denk ik "Oh hoe leuk, moeten we ook nog eens doen!". Maar het komt er gewoon bijna niet van. Wij hebben niet alleen nog veel te ontdekken in onze "nieuwe" streek, er komt ook al graag eens volk over de vloer dat wil meegenieten van de vakantiesfeer die er bij ons hangt. Wij kunnen dat alleen maar toejuichen! Dit weekend was daar een mooi voorbeeld van en de trend is allicht gezet voor meer van dat. Terras, glaasje wijn, streepje zon, barbecue, ravotten in de tuin, wandelingetje, lokale horeca steunen, beestjes spotten,...



Wij gaan deze zomer een weekje op reis naar Frankrijk. Daarnaast ben ik ook nog 2 weken thuis tijdens de zomermaanden.
Kan je geloven dat ik dat helemaal niet erg vind?