dinsdag 29 september 2015

Mijn doodgewone dingen #5


  • Joanna die enthousiast "Mama! Mama!" roept wanneer ik haar oppik bij de onthaalmoeder en vervolgens in mijn armen vliegt.
  • Najaarszon en de daarbij horende kleuren.
  • Gestolen tijd op zondag.
  • Totaal ongepland iets "op den bots" kunnen doen. Een gekoesterde zeldzaamheid.
  • Een opgeruimd gevoel.
  • Voorleestijd.
  • Joanna en haar ritueeltjes, zoals het feit dat ze als een kleine baby in mijn armen wil liggen wanneer ze uit bad komt en "Slaap kindje slaap" wil zingen terwijl ik haar droogwrijf. Knuffelbeestje van mij.
  • Middagdutjes.
  • Mijn lief en zijn passie(s).
  • Eindelijk eens zeeën van tijd hebben tijdens de laatste weken stilte voor de storm. 
  • Zoals tijd hebben om te lezen!
  • Najaarsgroenten.
  • En soep!
  • Hilarische conversaties via sms en zo.
  • Ongestoord en ongegeneerd dagdromen.
  • De wetenschap dat ik binnenkort terug op mijn buik kan slapen.
  • En sushi mag eten.
  • En steak tartare!
  • Hoe gauw een kinderhand gevuld is. En hoe snel een moederhart daarvan overloopt, van dat kindergeluk.
  • De ontdekking van YNAB (dankzij Lilith). Later misschien meer daarover.
  • Een snelle pasta maken die verrassend lekker blijkt te zijn.
  • Cola. Echte Coca-Cola. #sorrynotsorry
  • Een witte boterham met boter en donkere hagelslag. #sorrynotsorry
  • Het toeleven naar de bevalling. Het kan nog alle kanten uit, spannend!

vrijdag 25 september 2015

Een nieuw begin...

Op naar 38 weken...

Eigenlijk kan baby 2 zich elk moment aandienen. Binnen enkele dagen ga ik nog eens op controle en ik hoop woorden zoals indaling, verweking of ontsluiting te horen ;-)

Ik maak mij langzaam klaar voor een nieuw begin. Dat betekent ook wat afscheid nemen.

Van Joanna als "ons kleintje". Grote zus zijnde zal ze bepaalde verantwoordelijkheden krijgen en zullen wij zaken verwachten van haar waar we nu allicht nog niet bij stilstaan. Dat wordt eventjes wennen!


Van mijn zwangere lijf. Ik ben nog altijd niet graag zwanger en sleur me door de dagen. Iets wat de ene dag beter lukt dan de andere. Buik, rug en bekken doen meer en meer pijn en ik zou kunnen blijven slapen. Maar het zal toch raar zijn om plots weer een "lege" buik te hebben. Dus ik probeer het allemaal nog eens goed in mij op te nemen, ook wanneer ze mijn ribben kapot stampt of mijn blaas als trampoline gebruikt.


Van de vorige look van mijn blog blijkbaar ook. Alvorens ik er maanden geen tijd voor zal hebben, besloot ik dat het tijd was voor een update. Laten we eerlijk zijn, veel schrijf ik hier niet over hoe het leven op het platteland ons vergaat. Het wende gewoon zo snel! Dus ik houd het nu gewoon bij "het leven zoals het is". Mijn leven, dus dat van een thirty-something mama, het reilen en zeilen binnen ons gezin, mijn haakwerk, mijn bedenkingen bij het leven, etc... Daar hoorde naar mijn gevoel ook een nieuwe lay-out bij, dus bij dezen!
Er is trouwens een ander gezinslid dat het "groene" deel van ons leven tegenwoordig voor zijn rekening neemt! Nogmaals, neem zeker een kijkje op zijn blog!


En van het leven met ons 3tjes. Net nu alles toch wel op rolletjes liep!
Het wordt aanpassen. Zwaar aanpassen. Daar ben ik mij van bewust.
Het wordt opnieuw zoeken en we zeggen het vaak luidop tegen elkaar: "Allez, alles nog eens opnieuw, hupla!".
Een nieuw kindje leren kennen, een nieuw ritme zoeken, dan nog eens school daarbovenop en wanneer ik terug (voltijds) ga werken, nog eens een nieuw ritme zoeken. Kwestie van bezig te blijven hé!

Maar wat kijk ik uit naar dat nieuw begin! Naar de nieuwe avonturen, met 2 zusjes in huis. Het zal zeker niet altijd rozengeur en maneschijn zijn, maar ik ben er klaar voor.

Denk ik...

dinsdag 22 september 2015

Daaag televisie!

Het is intussen blijkbaar 9 maanden geleden dat wij ons abonnement voor digitale televisie opzegden. We vervingen het door Netflix en Spotify, niet alleen goedkoper maar ook gewoon meer op ons maat. Wij zijn namelijk geen televisiekijkers en hebben het sindsdien nog geen seconde gemist!

2 weken geleden gingen we een stapje verder. Joanna is namelijk wél een televisiekijker, soms wat te veel naar onze zin. Maar wanneer je 's avonds na het werk thuiskomt met een vermoeide peuter, die je dan ook nog eens moet verbieden om tv te kijken, maak je het jezelf gewoon moeilijk. Dus wij zwichtten vaak, uit gemakzucht.

Maar dat is nu verleden tijd!
Hoe we dat opgelost hebben? Heel simpel. Gewoon het onding uit het zicht van de peuter verwijderd!

Yep, de televisie werd uit onze leefruimte gebannen. In de plaats kwam een kastje naar onze smaak, de beste koop van het jaar voor mij!


We konden van iemand voor een prikje een nieuwe ipad mini 3 overkopen en die gebruiken we nu in combinatie met een paar simpele boxjes voorlopig als "muziekinstallatie". Spotify dus, nog steeds zeer tevreden over.

En onze televisie? Die staat op onze slaapkamer.
Ik weet het, dat is niet ideaal. Dat wordt zelfs afgeraden.
Maar hij staat daar 2 weken en wij hebben sindsdien 1 keer naar een natuurdocumentaire van BBC Life gekeken (gotta love David Attenborough). 1 keer.
Gisteren heb ik de stekker terug uitgetrokken, want het waaklampje stoorde mij.

ALS we willen kijken, een filmpje of een serie, dan kunnen we. Dan gaan we gewoon wat vroeger naar boven en kijken we vanuit ons bed. De optie is er dus nog. Maar we grijpen er zelden naar.

Joanna kijkt sindsdien filmpjes op haar ipad (een oud beestje, ipad 1, maar doet nog wat het moet doen voor een peuter) of youtube/netflix op de laptop. Beide toestellen liggen uit het zicht, waardoor ze veel minder snel geneigd is erom te vragen. En het is voor ons ook veel makkelijker te weigeren wanneer we dat nodig achten. Dan zeggen we gewoon neen, de ipad slaapt nu. En daarmee is de kous af.
Dat de televisie weg was, heeft ze trouwens ook zonder morren aanvaard. Ze heeft hem intussen zien staan bij ons op de kamer, maar besteedde er niet veel aandacht aan. Zolang we ervoor zorgen dat ze hem nooit ziet spelen, zal dat dus geen problemen geven.


En zo leiden wij een gelukkig televisieloos bestaan. Geen schermloos bestaan, uiteraard. We zitten allebei regelmatig achter een computerscherm 's avonds, zeker sinds manlief ook een blog is opgestart (neem zeker een kijkje!).
We vullen onze avonden met wat surfen, werken, haken en andere nuttige tijdsbestedingen of hobby's. We zijn ook vaak een avondje weg tijdens de week of krijgen volk over de vloer. En we gaan allebei graag vroeg slapen, half 10 is geen uitzondering!

Benieuwd wat onze kijkfrequentie zal worden wanneer de lange winteravonden eraan komen. Maar iets in mij zegt dat dat goed zal meevallen. Ik zal allicht ook met andere dingen bezig zijn ;-)

vrijdag 18 september 2015

Ditjes en datjes

Terwijl de citroentaart in de oven zit, vind ik eindelijk wat tijd om even achter de computer te gaan zitten en te bloggen.

Druk druk druk!

De luxe om voor mijn bevalling nog enkele weken thuis door te brengen, is geen overbodige luxe!
Ik had natuurlijk wel allerlei "to do's" vooruit geschoven naar deze periode. En daar draag ik nu de gevolgen van.
Nog net beheersbaar, dat drukke thuisblijfleven van mij.

Mijn dagen zijn gevuld met een chaotisch allegaartje aan taken, wat mijn hoofd ook wat chaotisch maak. Gelukkig bestaan er zo dingen als Fantastical en Evernote die mij helpen het enigszins overzichtelijk te houden.

Ik geniet eigenlijk wel van de overzichtelijke chaos, dus laat ik de lijn even doortrekken naar mijn blog. Hierbij een allegaartje aan weetjes van de voorbije en komende weken.

  • Joanna en ik konden de plotse ommezwaai van Provencaalse zomer naar Belgische herfst niet helemaal aan. We zijn netjes gelijktijdig snipverkouden geworden. Ik ben on-mid-del-lijk begonnen met vitamines en weerstand-boosters bij Joanna, om te vermijden dat ze weer maar eens een of andere neus-keel-oor infectie zou oplopen. Voorlopig met succes! (Hout vasthouden!). Snuiten en wat hoesten, maar verder een vrolijk en flink kind dat langzaam maar zeker klaar lijkt voor school.
  • We gingen naar de info-avond van die school en kwamen thuis met een heel goed gevoel, nog blijer over onze keuze dan we al waren. We zijn er klaar voor! Joanna ook, denk ik, hoewel op het ene vlak meer dan het andere. Ze is zeker schoolrijp en klaar voor nieuwe uitdagingen, dat zal allesbehalve een probleem vormen. Op sociaal vlak zal ze even moet wennen, want nu gaat ze bij een onthaalmoeder waar er maximum 14 kindjes tegelijk zijn en waar ze met voorsprong de oudste is. Ik geef haar dus wat tijd om te "acclimatiseren". Maar ik heb vooral schrik voor vermoeidheid. Joanna slaapt nog dutten van 1 à 2 uren bij de onthaalmoeder en van 2 à 3 uren thuis in het weekend. Ze kan zonder, maar dan zitten we om 17u met een onhandelbaar kind. En een moe kind is een kwetsbaar kind en Joanna is al zo snel ziek... Dat wordt dus even afwachten en desnoods wat terugschroeven naar halve dagen indien nodig. Ik ben écht heel blij dat ik die eerste weken thuis ben...
  • Ik beleef mijn laatste weken zwangerschap anders dan de vorige keer! Op 32 weken had ik wel even een dipje. Voorafgaand aan de controle plots hevige schrik dat de zwangerschapsvergiftiging terug zou opduiken (vorige keer rond die periode de eerste symptomen), dat ik niet op reis zou mogen gaan, etc... Maar alles was goed, alleen... bleek dochter 2 een dwarsliggertje. Letterlijk, horizontaal in de buik dus, wat ook de vele last verklaarde die ik had want dat is blijkbaar een zeer oncomfortabele positie voor de mama. Dus we kregen de boodschap mee dat, indien ze op 36 weken niet zou gedraaid zijn, dit een garantie was op keizersnede. Iets wat ik niet graag hoorde! Ongeveer 2 weken later had ik een beetje het gevoel dat ze misschien wel gedraaid was, maar durfde niet echt hopen. Tot dit enkele dagen geleden bevestigd werd: ze ligt netjes hoe ze moet liggen. Hoera! En mijn bloeddruk blijft normaal en niets wijst op een nakende zwangerschapsvergiftiging. Dus ik durf stilletjes terug hopen dat het deze keer misschien toch "natuurlijk" zou kunnen. Duimen jullie mee?
  • Intussen is alles hier in huis ongeveer klaar voor de komst van kind 2. Ik ben "hard" aan het werken aan de doopsuiker, alle spullen die we nodig hebben werden van onder het stof gehaald of aangekocht en de ziekenhuisvalies geraakt langzaam gevuld. Volgende week heb ik nog een redelijk drukke agenda, maar vanaf 38 weken kan het wachten en aftellen echt beginnen. Spannend!
  • En terwijl wij wachten op de komst van nummer 2, evolueert nummer 1 aan een razendsnel tempo. Gisteren hielp ze mee pizza beleggen en ze kwijtte zich vol overgave van haar taak. Om daarna met de kruimeldief de hele keuken proper te maken. Na de pizza ging ze zonder morren slapen. Dat gaat tegenwoordig heel goed in haar grote bed, ze geniet er echt van! Ik lees nu ook elke avond 2 verhaaltjes voor in bed, een nieuw ritueel waar ze na 10 dagen al erg aan gehecht is. 1 van die verhaaltjes is haar lievelingsboek, het eerste boek waar ik haar echt uit voorlas, nu toch al een paar weken. "Muis en Maan". Gisteren draaide Joanna de rollen om, na enkele pagina's nam ze over van mij en begon ze mij voor te lezen. Met de juiste woorden op de juiste pagina's, super geconcentreerd. Ik zat ernaast een potje te bleiten van ontroering. Waar is mijn kleine meisje naartoe...



zaterdag 12 september 2015

Me-time!

Ooooh wat had ik hier nood aan!
En wat heb ik er deugd van!

Na 2 heerlijke weken vakantie met veel van mijn geliefden, geniet ik intussen al een kleine week van pure en onversneden tijd voor mezelf.


Vergis u niet, ik lig niet ganse dagen te niksen in de zetel! Dat zou ik vreselijk vinden.
Neen, ik heb uiteraard een soort van planning opgesteld voor mijn weekjes "alleen" thuis en werk langzaam maar zeker mijn lange to-do lijstje af.

Op mijn tempo weliswaar, want ik moet fysieke inspanningen sterk beperken wil ik de bevalling halen zonder compleet uitgeput te zijn. Het buikje weegt nu echt door en als ik eerlijk ben, heb ik constant pijn: aan mijn bekken en aan mijn ribben. Ik vind nauwelijks nog een comfortabele houding, enkel in bed durft dat nog eens te lukken. Zodra ik te veel stap, word ik daarenboven serieus afgestraft met harde buiken, hoewel die laatste meer onder controle zijn sinds mijn vakantie is ingegaan ;-)

Ik verdeel mijn tijd dus netjes tussen "lastige" karweitjes (wat reorganisatie in huis, boodschappen, was en plas, inkopen voor doopsuiker, babyspullen in huis halen, etc...) en "rustige" karweitjes (dringende haakprojecten, mijn foto's georganiseerd krijgen en albums maken, doopsuiker verpakken, etc...).

En ik bouw uiteraard ook tijd in voor wat échte ontspanning, zoals shoppen op een tergend traag tempo, naar de kapper gaan en gewoon genieten van gestolen tijd en het najaarszonnetje.


Daarnaast zit onze agenda voor september plots goed vol (what happened?!), dus de tijd vliegt voorbij.

Voor ik het weet heb ik weer een baby in mijn armen.
Tik-tak! Tik-tak!

maandag 7 september 2015

Home away from home

Terug van weggeweest!

Terug van een heerlijke vakantie vol zon (en slechts een klein beetje regen), (zwembad)pret, lekker eten en drinken en vooral veel quality time met familie en vrienden.

Ik ga ondertussen meer dan 20 jaar op reis naar de Provence, naar een prachtige streek ergens tussen Avignon en de Mont Ventoux. Het vakantiehuis waar we ook dit jaar verbleven, dat ken ik ook al een 10-tal jaar. Het is voor mij dus echt een home away from home en i-de-aal met kleine kindjes.

Los van de zwangerschapsongemakken - die uiteraard gewoon blijven toenemen - en de muggenbeten (huh? eerste keer in 20 jaar dat er daar muggen zijn!), benaderde deze vakantie de perfectie.

Kijk maar...