Dit was mijn 2015

Het was een bewogen jaar met veel ups maar ook een paar downs. Zo gaat het leven!

Aan de hand van foto's - 1 per maand - probeer ik het voorbije jaar wat samen te vatten...

Ongeloof(lijk)?

Januari - de maand van de mooiste verrassing van het jaar.
Een tweede keer zwanger worden bleek wat moeilijker dan gedacht, in hoofdzaak omdat ik ab-so-luut niet regelmatig bleek te zijn (je weet wel), ook niet nadat ik al maaaaaanden pilvrij was. Ik gebruikte dus al enkele maanden ovulatietesten en was 1 maand verwijderd van extra onderzoeken toen ik op 30 januari een eerste (nauwelijks zichtbare) positieve test in mijn handen had. Ik was toen nog maar 10 dagen zwanger (DPO = days post ovulation) dus eigenlijk was het nog te vroeg om te testen. Maar we gingen die avond uit eten en drinken en ik wou weten of ik aan de gin-tonic mocht zitten of niet. Dus ik dacht, laat ik al maar eens testen, wie weet. En ik mocht niet aan de gin-tonic zitten, zo bleek...

Et voilà, de rest is geschiedenis!

Ik testte uiteraard nog eens enkele dagen later en dan nog eens om zeker te zijn want ik kon het nog altijd niet goed geloven.

Deugnietje

Februari - de maand van een zieke Joanna en een minstens even zieke (kotsmisselijke) mama.
Een blurry foto van een gelukkige Joanna, tussen de luchtweginfecties en oorontstekingen door. Winter 2015 was afzien voor haar (en dus voor ons), ze rolde van de ene infectie in de andere. Maar ze bleef wel altijd haar vrolijke zelf. Op deze foto had ik net voor het eerst zelf haar haar geknipt en haar een nieuwe coupe gegeven. Nooit gedacht dat ik dat nog zou doen! 

Feestbeest

Maart - de maand van de eerste lentedagen en Joanna's verjaardag.
En dan plots wordt je baby 2 en is ze eigenlijk al lang geen baby meer. Dan wil ze een mooi rokje aan en op een fiets zitten en kan ze haar kaarsje zelf uitblazen...

Tegelkes!

April - de maand van de aankondiging en de trip naar Lissabon.
De kaap van 3 maanden was leuk - daaaag misselijkheid en geheimdoenerij - maar de trip met vriendinnen naar Lissabon was memorabeler. De foto roept warme herinneringen op aan heerlijke zonnige dagen, cultuur opsnuiven, shoppen en gewoon ontspannen. Echt vakantiegevoel!

Wij samen ten voeten uit

Mei - de maand van quality time tijdens de trip naar Berlijn.
Na het weekendje weg met vriendinnen, stond er ook een citytrip met mijn liefste op het programma. Dat vonden we een must, vooraleer kind 2 zich aandiende en we nog minder tijd voor onszelf en elkaar zouden hebben. Ik kan het iedereen aanraden, zowel de quality time als de stad!

Favoriete verblijfplaats tijdens de zomer

Juni - de maand van heerlijke zomerdagen.
Juni was een zalige maand vol mooie, warme, zonnige dagen. We genoten tijdens het weekend van de vele bbq's en het daarbij horende leuke gezelschap. Joanna leefde helemaal op: buitenspeelseizoen en veel minder vuile ziektes!

Tramselfie

Juli - de maand van de Gentse Feesten en mijzelf tegenkomen.
Ik was tijdens de Gentse Feesten alleen thuis met Joanna dus we maakten er moeder-dochter tijd van. Het ritje op de tram richting feestzone vond Joanna minstens zo leuk als de feesten zelf. 

Ik begon deze maand écht last te krijgen van de zwangerschap. Tot dan had ik wel pijn in mijn bekken (soms heel veel!) en wat andere kleine kwaaltjes, maar vanaf deze maand voelde ik echt mijn beperkingen. Eventjes slikken toch!

Fille et mère à Avignon

Augustus - de maand van onze langverwachte zomervakantie.
Die loste alle verwachtingen in. Super gezelschap, schitterend weer, zeeën van tijd om te eten, drinken, lezen, spelen, ontspannen.

Joanna genoot ook met volle teugen en spreekt nog vaak over het vakantiehuisje en het zwembad. We gaan volgend jaar terug, ik kijk er nu al naar uit!

Ik was in goede handen thuis

September - de maand van tijd voor mezelf.
Wat ben ik blij dat ik mijn zwangerschapsverlof wat vroeger liet ingaan!

Wat heb ik genoten van al die tijd die ik had! Een ware luxe de dag van vandaag... Ik zou het zo opnieuw doen!

Oktober - DE maand van het jaar, de maand van Ellie.
Dit hoeft geen woorden!

Dromen van een mooie toekomst

November - de maand van Joanna's eerste schooldag en mijn nieuwe inzichten.
Joanna's eerste weken school verliepen niet zonder slag of stoot. Volle dagen bleken te lastig dus we schroefden noodgedwongen terug naar halve. Dat hakte er bij mij zwaar in. Een oververmoeide peuter die ook nog eens vecht tegen ziektekiemen en waar dus niets (N.I.E.T.S. ik zeg het u) mee aan te vangen was in combinatie met Ellie's lastigste weken, het was gewoon afzien en voortploeteren en nog wat afzien. En beseffen dat ik van mijn leven geen thuisblijfmama zou kunnen zijn en zelfs goesting krijgen om terug te gaan werken. Dat ik dat nog mag meemaken!

De zusjes Vermassen

December - de maand van (alweer) microbes en (alweer) quality time.
Joanna verloor uiteindelijk het gevecht met de ziektekiemen en nog geen klein beetje. Hopelijk brengt 2016 op dat vlak wat soelaas (NKO-consultatie en hoogstwaarschijnlijk buisjes die haar redding zullen betekenen, fingers crossed)!

De kerstvakantie luidde gelukkig het begin in van een rustigere periode met veel tijd voor manlief en kindjes en familie en vrienden. Even herbronnen vooraleer 2016 eraan komt, dat opnieuw een druk jaar vol wilde plannen wordt.

Meer daarover binnenkort, maar voor nu alvast een feestelijk jaareinde en een spetterend begin van het nieuwe jaar gewenst!

Ho ho ho!

Kerstdag (Vrolijk Kerstfeest!) en we zitten al bijna halverwege de kerstvakantie, help!
Die vakantie zetten Michiel en ik op een leuke manier in, kort maar krachtig: 24 uren weg van huis en kindjes om even te herbronnen. Tijd voor onszelf en elkaar. We trokken naar Hasselt, waar we lekker gingen eten, overnachtten en genoten van een heerlijke wellness ervaring. 

Batterijtjes opgeladen voor de drukte van de eindejaarsfeesten!

Ons huis werd gisteren voor het derde jaar op rij overspoeld door 12 teerbeminde familieleden om samen Kerstavond te vieren.

Jaar 1 werd er nog dapper gekookt.

Jaar 2 werd er wijselijk overgestapt op raclette.

Jaar 3 werd er nog wijselijker beroep gedaan op een traiteur!

Volgend jaar opnieuw, maar bij een andere traiteur. Waarom? Om iets dat ik zo snel mogelijk wil vergeten: 2 uren aanschuiven en wachten op het eten dat weken op voorhand besteld was en waarvan geweten was om hoe laat ik er zou om komen. Ik was om te ontploffen en kapot van 2 uren recht te staan (slechte rug, weet je wel)...

Soit, vergeten dus!

Het was lekker en gezellig gisterenavond en dat is wat telt!

Ellie's eerste Kerst was voor ons ongetwijfeld een pak leuker dan voor haar ;-)

Intussen werd mijn wens werkelijkheid: ze drinkt nu braafjes 5 maal per dag flesjes van 150/5. De spijsvertering blijft langzaam maar zeker de goede kant uitgaan. We naderen dan ook week 12 ;-) Ik ontspan elke week wat meer omdat ik zie hoe goed ze het doet en hoe hard ze van het leven geniet. Ze trakteert ons van 's morgens tot 's avonds op haar guitige glimlach en begint nu ook hardop te lachen. Heerlijk!

Joanna's derde Kerst was een peuterpuberkerst :-)
Ze heeft zich al bij al redelijk gedragen, ze kreeg dan ook volle aandacht van tantes en nonkels. En veel cadeautjes! Verwend nestje...

Het prinsessenkleed moest natuurlijk direct aan!

Ze is hersteld van haar 2de oorontsteking, of dat hoop ik toch. Ze neemt momenteel nog antibioticum maar is koortsvrij en lijkt pijnvrij. Die 2de oorontsteking kreeg ze bovenop of direct na een eerste en dus ook direct na een ganse week andere antibioticum. 

Het was oorontsteking nummer 5 of 6 dit jaar, de 2 de keer dat ze binnen de week hervalt ondanks antibioticum. In augustus lag ze ook 2 dagen in het ziekenhuis met een oorontsteking. Hoog tijd dus voor een bezoekje aan de NKO-arts voor buisjes! Iets dat ik waarschijnlijk al veel vroeger had moeten doen... Eind januari gaan we op een eerste consultatie, hopelijk blijft ze gespaard tot dan!

Op Kerstdag zelf hebben wij altijd een rustig dagje met het gezin.
Geen verplichtingen dus gewoon lekker ons ding doen.

Nadat het huis terug op orde was, gingen we naar de Gentse Winterfeesten. Op Kerstdag en met grijs weer, dus lekker veel plaats voor de buggy ;-)

Kerstwafel

Joanna trekt de selfies tegenwoordig zelf

Piraat

Intussen ben ik in volle voorbereiding van week 2 van de kerstvakantie.
Wij ontvangen nog 3 keer volk, waaronder op oudejaarsavond. Morgen wordt de colruyt dus leeggekocht, dan hebben we dat alvast gehad. 

Week 2 proberen we vooral in teken van Joanna te stellen. Er komen vaak kindjes spelen en de andere dagen doen we uitstapjes op kindermaat. Ik laat haar ook nog zo veel mogelijk slapen 's middags, zodat ze lekker uitgerust aan het nieuwe jaar kan beginnen...

Met ons viertjes - week 10

In veel opzichten beter dan week 9!

Joanna is genezen.
Het is te zeggen, van haar oorontsteking. Ze zit intussen met ontstoken oogjes en opnieuw veel snot. Maar goed dat het vandaag de laatste schooldag is. Daar gaat ze trouwens met plezier naartoe, na een ganse week ziek thuis zitten. Wanneer ik haar nu 's middags ga halen, wil ze eigenlijk zelfs liever nog wat blijven. Hopelijk is dat na de vakantie ook nog zo, want dan proberen we opnieuw met 2 volle dagen. In de nasleep van haar ziekte slaapt ze momenteel nog 2 à 3 uren 's middags, ook al gaat ze tegen haar zin in bed. Ze heeft duidelijk haar slaap nodig!

Ze is (net als haar moeder) volledig in kerststemming intussen. Ze knuffelt de kerstboom (van ver want dat prikt!), vindt de lichtjes in onze haag de max en gebaart hier binnen dat ze in de sneeuw speelt. Ze was ook echt in haar element op de kerstmarkt van Dikkele vorig weekend, waar een groot houtvuur haar uitnodigde om er rond te dansen en zingen. Het kind was simpelweg doodcontent dat ze nog eens buiten mocht na een week ziek zijn.

Ellie is alweer vergeten dat ze gevaccineerd is.
Na enkele dagen moeilijk eten (waarschijnlijk door het vaccin tegen rotavirus), gaat het nu weer stukken beter. Daarmee bedoel ik dat ze meestal redelijk rustig drinkt (in plaats van te liggen wriemelen en spartelen tijdens haar fles!). Ze lijkt nu ook eindelijk meer te drinken in 1 keer, wat hopelijk haar frequentie naar beneden zal halen van 6 keer per dag naar 5 keer. Wat volgt is wat technisch, voor wie wil ;-) 

Tot midden deze week dronk ze 6 maal per dag en gezien ze haar laatste fles krijgt rond 23u en haar eerste tussen 6u en 7u, wil dat dus zeggen dat ze ongeveer om de 3 uren dronk. Flesjes van 120/4 (voor de leken: 120 ml water met 4 schepjes melkpoeder, wat een totaal geeft van 135-140 ml melk), wat voor haar gewicht prima is. Alleen dronk ze haar flessen nooit leeg, op een uitzondering na. Integendeel, ze dronk vaak maar 80-100 cc, wat (in theorie) eigenlijk te weinig is.

Ik heb vanalles geprobeerd: een grotere speen (ze verslikte zich dan keihard, geen optie dus), tussendoor even pauzeren en laten boeren (helpt niet), 10 minuutjes wachten en opnieuw aanbieden (helpt zelden), meer tijd proberen laten tussen voedingen (geen optie: honger is honger en dan wordt er gekrijst tot ze melk krijgt... waar ze dan maar 80 cc van dronk!), etc...

Wanneer mevrouwtje niet meer wil drinken, dan wil ze niet meer. 

Punt. 

Ze maakt het ook erg duidelijk: fles uit de mond duwen, vieze gezichtjes trekken, hoofdje wegdraaien,... Dan heeft het weinig zin om aan te dringen.

Maar sinds gisteren lijkt ze die grotere hoeveelheden plots wel te smaken. Ze drinkt de meeste flesjes helemaal leeg en dronk gisteren dus slechts 5 keren in plaats van 6. Hopelijk houdt die tendens aan en kan ik binnenkort 150/5 maken voor 5 flesjes per dag, die ze rustig en met smaak uitdrinkt. En mens mag al eens dromen hé ;-)

De gezusters Vermassen

Ellie lijkt verder een vrolijk en gelukkig kind.
Ze lacht graag en veel (nieuwe favoriet: de kerstroos die ik in huis haalde. Ze is er verliefd op.) en neemt de wereld rondom zich keihard in zich op.

Overdag slapen is nog altijd niet haar favoriete bezigheid maar begint beter te lukken. Ze maakt er sinds deze week een gewoonte van zichzelf in slaap te huilen. Niet gewoon wat neuten, maar eens goed bleiten en dat wel eventjes volhouden. Leuk is anders (koppijn! handen te kort!), maar zolang ze niet huilt van de pijn, ben ik al content.

Haar vertering is nog steeds redelijk rampzalig, toch voor iemand die 24/24 en 7/7 hetzelfde te eten krijgt op redelijk vaste tijdstippen. Nul regelmaat in de stoelgang, zowel qua timing als qua consistentie (geen details!). Maar ze lijkt wat gewend te geraken aan haar übergevoelige darmen en heeft er precies minder last van. De krampen zijn ook wat verminderd. Binnen een maand zou het alweer een stuk beter moeten zijn, ik ben eens benieuwd!

Ik kijk erg uit naar de kerstvakantie.
Mijn batterijen zijn namelijk redelijk leeg en geraken moeilijk opgeladen. Maar de volgende 2 weken zijn we weer met 2 om thuis de zaken wat in goede banen te leiden en we hebben leuke vooruitzichten. Te beginnen bij een overnachting in Hasselt, inclusief uit eten, kerstmarkt (Winterland, duust keer beter dan de Gentse Winterfeesten!) en wellness. 

Batterijtjes opladen voor de eindejaarsfeesten ;-)

Met ons viertjes - week 9

Vermoeidheid is een vuil beestje.
Bij mij kan dat lelijk huishouden in mijn hoofd. Alles lijkt moeilijker, lastiger, erger,... wanneer ik zo vermoeid ben zoals nu.

Ik moet het onder ogen zien, ik heb een zwak gestel. Ik heb veel rust nodig, wil ik goed functioneren (zowel lichamelijk als mentaal). Veel meer dan ik momenteel heb.

Met rust bedoel ik vooral slaap, gezien ik niet het type ben dat overdag gewoon lekker wat kan rusten. Daar ben ik dan weer te onrustig voor, ha!

Foutje van moeder natuur in dit geval: ik ben een heel slechte slaper. Maar dat wist u al en daar heb ik onder normale omstandigheden ook niet zo veel last van.

Normale omstandigheden, daarmee bedoel ik dat het leven z'n gangetje gaat en ik overdag wakker en actief ben en ik 's nachts rustig kan slapen (minimum 7 uren, liefst 8 en idealiter 9...)

Hoop in bange dagen. Het spul werkt wel!

De voorbije week waren de omstandigheden NIET normaal, zeg ik u.
Zoals daar zijn:

• een zieke kleuter die niet weet waar gekropen van de koorts. Ook 's nachts en met nurofen.
• een zieke kleuter die zichzelf constant wakker hoest.
• een zieke kleuter die om 3u 's nachts verkondigt dat ze wakker is en graag naar beneden wil. En effectief aan de trap gaat staan.
• een zieke kleuter die bij ons in bed komt liggen hoesten en snotteren en wriemelen van de koorts.
• een kleine baby die, wanneer de zieke kleuter tegen de ochtend eindelijk terug wat in slaap gesukkeld is, wakker wordt om te eten. Zodat moeder eigenlijk al wakker is sinds 3u (en pas rond middernacht sliep) en dat zo een paar nachten op rij.
• alleen thuis zitten met een zieke kleuter (die niet kan slapen) en een kleine baby die overdag bijna non-stop entertainment nodig heeft. En nog altijd worstelt met haar vertering.
• zelf wakker liggen van de buik- en rugpijn na het plaatsen van een hormonenspiraaltje. Je kan daar "wat last" van hebben, wat zich in mijn geval uiteraard vertaalt naar echt veel pijn. In die mate dat ik de maximale dosis nurofen slikte en nog altijd pijn had. Dat is intussen gelukkig beter.
• zelf wakker liggen van het feit dat de kleine baby opnieuw wat snot en slijm heeft en dus als de dood zijn dat de zieke kleuter haar zou besmetten. En ik met 2 zieke kinders zou zitten, waarvan 1 baby van 2 maanden. Ik liet Joanna niet in Ellie's buurt komen, waste als een bezetene mijn handen en gebruikte aan de lopende band van die alcoholische handontsmetting. Het gevaar lijkt intussen geweken, maar ik blijf op mijn hoede.
• zelf wakker liggen van het feit dat de zieke kleuter haar eerste schooloptreden moet missen. I know, I know, er komen nog veel optredens die ze zich ook effectief zal herinneren, maar toch vind ik het doodjammer. De school voert dit weekend voor het eerst een Kerstmusical op en er is vandaag een aparte voorstelling voor de grootouders in plaats van het klassieke grootouderfeest in november. Dus voor hen vind ik het dubbel zo erg.
•  een kleine baby die nogal fel reageert op haar eerste prikjes. Met veel huilen en wat koorts. En slecht eten. Ook dat nog!

De ipad, nog net iets dankbaarder bij ziekte

Ik weet het.
Het passeert allemaal en na regen komt zonneschijn en er is licht aan het einde van de tunnel en zo en binnenkort is het alweer allemaal vergeten.

Maar dat neemt niet weg dat week 9 was wat ze was. Ellende dus.

Ik kan er ook niet aan doen!

2 maanden oud en om op te eten

Op naar een betere week!
1 ding is wel zeker, ik moet iets proberen doen aan die vermoeidheid want dat is aan het escaleren. Grootouders kwamen mij deze week af en toe bijstaan zodat ik even wat kon slapen. Dat scheelt. En in de kerstvakantie zijn we weer met 2 thuis, dat scheelt ook. Verder hoop ik vurig dat Joanna na deze episode een tijdje kiemvrij blijft zodat ze weer het klokje rond slaapt en dat Ellie haar nachten effectief 's nachts leert slapen. We zijn opnieuw volop bezig met verschuiven (poging 1 gestaakt wegens te moe) en deze keer lijkt het wel te lukken. 

Slapen van 23u tot 7u zonder te moeten opstaan, stel je voor zeg! 

Mooie toekomstmuziek hé ;-)

De week begon nochtans goed, op de schoot van Sinterklaas

Met ons viertjes - week 8

Wanneer ik Ellie 's morgens uit haar bedje pluk, begroet ze mij met de guitigste lach ter wereld.
Heerlijk om de dag zo te starten. 

Wanneer je tegen haar praat (met extra veel babygeluidjes), "babbelt" ze terug. Die babykreetjes zijn zo schattig!

Na week 5 en 6 waarin ze heel rustig en vrolijk was, heeft ze nu wel duidelijk weer een lastigere periode. Ze heeft opnieuw meer last van krampjes en is dus ook onrustiger. Tijdens het drinken, maar ook daarbuiten. Ze doet lustig van huiluurtjes 's avonds, net rond etenstijd en Joanna's bedtijd. Slechte timing dus, maar soit, this too shall pass (again).

Een stabiel voedingsschema heeft ze ook nog steeds niet, vooral door die moeilijke vertering. Ze begint stillaan meer in 1 keer te drinken, maar dat lukt niet altijd door de krampjes waardoor ze dan sneller weer honger heeft. Ik probeer er in mee te gaan, maar de voedingen 's nachts beginnen hun tol te eisen. Ik word er niet alleen moe maar ook erg humeurig van. Ze drinkt intussen meestal rond 4u30-5u, wat erna niet veel tijd meer laat om nog deftig te slapen. Soms wekt ze ons ook al vroeger, dus echte regelmaat is er nog niet.

Maar: wat niet is, zal komen en geduld is een schone deugd en zo...

Goeiemorgen, morgen!

Joanna komt naar mij gelopen en toont mij haar lege hand.
- Kijk mama!

- Waw, wat is dat? (inclusief uitdrukking van pure verwondering)

- Dat is een kindje! Een klein klein kindje!

- En hoe noemt dat kindje?

- Alyssa (dat is haar vriendinnetje uit de klas)

- En wat doet Alyssa op jouw hand?

- Ze is een beetje ziek. Haar oortje doet pijn. (Hoe komt ze daar toch bij?)

- Oei dan moet je haar verzorgen hoor!

- Hopakee! (Joanna maakt een gooibeweging met haar hand)

- Wat doe je nu?

- Ik heb het kindje weggegooid

- Waarom? Je hebt haar pijn gedaan.

- Nee toch mamaaaaa! (Allez moeder, wat zegt gij nu!) Kijk, ze loopt daar op de grond! (Wijst)

Fantastisch toch, de verbeelding van een kind! 

Sinds ze naar school gaat, zie ik haar snel veranderen (cliché!), hoewel dat schoolgaan niet helemaal van een leien dakje loopt. Joanna loopt niet 100% (snot & slijm, loopoogjes en eindelijk die laatste vervloekte kies die doorkomt) en heeft dus al haar energie nodig om niet ziek te worden. We besloten daarom in samenspraak met de juf om haar tot de Kerstvakantie slechts halve dagen naar school te laten gaan (dus zelfs geen 2 volle dagen per week meer). Het is gewoon te zwaar zonder dut, zeker nu. Vermoeidheid leidt tot zwakke weerstand en het vechten tegen allerlei microbes maakt haar extra moe. Ziedaar een mooi voorbeeld van een vicieuze cirkel! 

Oplossing: het kind laten slapen nu het nog kan. Wat ze dagelijks minimum 2 uren doet. De Joanna die ik 's middags ga halen op school is ook een stuk aangenamer dan de Joanna die ik om 16u ga halen. En op slag vindt ze school nog leuker. Ik ga tenslotte ook met meer plezier naar het werk wanneer ik uitgeslapen ben!

Joanna kijkt erg graag naar Assepoester...

Over uitslapen gesproken, mijn energiepeil staat laag. Heel laag.
Het weer (of bij uitbreiding de donkere tijd van het jaar) zit daar zeker voor iets tussen. Maar de 2 moederskindjes hier thuis nog net iets meer, vermoed ik. 

Terwijl ik in normale omstandigheden (lees: 5 dagen per week werken gevolgd door 2 dagen weekend) mijn energie haal uit quality time met de kindjes, lijken ze nu net alle energie uit mij te zuigen. Ik beschouw het ook niet meer als quality time wanneer je er dag in dag uit mee bezig bent (no judgement, ik ben gewoon niet zo'n moeder). Ze vragen allebei constant mijn aandacht en tussendoor doe ik niks anders dan vaatwassen legen, wasmachines vullen, 25.000 keer een tut insteken, flesjes afwassen,... En hersenloos naar mijn smartphone staren gezien ik weinig energie heb voor iets anders. 

Ik zou er ook op uit kunnen trekken met de 2 meisjes, maar dat is echt niet evident. Om te beginnen is het vaak te slecht weer om buiten te komen. Daarnaast slaapt Joanna ongeveer van 13 tot 15u. Tegen dat ik iedereen dan vertrekkensklaar heb, begint het al te schemeren. En ik krijg mezelf eerlijk gezegd niet opgepept voor al dat gesleur om dan een halfuur ergens naartoe te gaan waar ik handen en voeten tekort kom omdat ik niet én de buggy kan duwen én achter Joanna kan aanhollen. Wat we wél doen - wanneer het weer het toelaat - is buiten spelen in de tuin. Ellie in de draagdoek (wat ze niet altijd zo leuk vindt) en Joanna laten uitrazen. Het is dan toch dat...

Volgende week komt mijn mama een namiddagje babysitten zodat ik ongestoord een kanjer van een middagdut kan doen. Het moment dat ik mijn oordoppen insteek wordt er eentje om te koesteren!

De zusjes. Ik zie ze doodgraag, maar nog liever met wat meer slaap en energie in mijn lijf!

Om dit alles wat verteerbaar te maken, planden Michiel en ik binnen een dikke 2 weken toch nog een klein uitje met ons 2tjes. De kindjes gaan bij de grootouders en wij trekken voor 1 overnachting naar Hasselt. We koppelen er een wellness arrangement aan dat we cadeau kregen van Ellie's meter (the perfect gift!). Ik moet u niet vertellen dat wij daar keihard naar uitkijken!

Ik weet het, de tijd gaat veel te snel.
Maar momenteel vind ik dat ab-so-luut niet erg. 

Back to normal, het lijkt mij wel iets ;-)