donderdag 25 september 2014

Bezitterig

Het moet aan mij voorbij gegaan zijn, die paar nieuwe vormen van het bezittelijk voornaamwoord.

Mijn stoel. 
Jou stoel. 
U stoel. 
Zijn stoel. 
Haar stoel. 
Onze stoel. 
Jullie stoel. 
Hun stoel.

Zo is het tegenwoordig toch hé?

Eerst zag ik het sporadisch verschijnen op het net, op facebook bijvoorbeeld. Maar het dook steeds meer op. Tegenwoordig is het blijkbaar ook jou en u stoel in professionele communicatie en mails.

IK DACHT HET NIET!

De stoel van jou = jouW stoel.
De stoel van u = uW stoel.

Voor eens en voor altijd!

Dank u zeer.

dinsdag 23 september 2014

Wat is dat?

Ik hoorde het haar gisteren plots zeggen.

"Adishdat?" klonk het, terwijl ze wees, de eindletter t netjes benadrukkend.

Je moet weten, Joanna praat nog niet echt. 't Is te zeggen, ze babbelt ganse volzinnen tegen ons, tegen de poezen, tegen zichzelf. Maar in HAAR taaltje, niet in dat van ons.

Ze begrijpt alles, wijst ook bijna alles in haar prentenboeken foutloos aan en kan zichzelf perfect verstaanbaar maken met kreetjes en gebaren. Woorden zijn voorlopig bijzaak voor Joanna, ze heeft ze gewoon niet nodig. Joanna zal er zo eentje zijn dat lange tijd niet veel zinnigs zegt en dan op heel korte tijd een gigantische woordenschat tentoonspreidt.

Voorlopig dus niet veel meer dan "papa" (iedereen die ze roept is papa, inclusief de poezen), "kij" (kijk), "emme" (hebben, eten), "tie tie tieeee" (één twee drieeee bij springen of van de glijbaan glijden of zo, ze telt dus af voor zichzelf), "tappetappetappe" (stappen) en "beueueueu" (in antwoord op "wat zegt een *dier naar keuze*?" Behalve een hond, die zegt "beueueueu" noch "woef" maar die hijgt volgens Joanna).

En nu blijkbaar ook "Adishdat?" oftewel "Wat is dat?"

Een zin!
Dan toch een kleine (r)evolutie?

Benieuwd...


donderdag 18 september 2014

Time-out!


De voorbije 24u waren er om snel te vergeten.
Ik schrijf ze toch even kort neer, kwestie dat ge weet waarover ik het heb.

Joanna had weer een nacht van "ik wil niet slapen". Sinds gisteren is ze koortsvrij, na 5 dagen koorts en uiteindelijk overgeven maandagnacht. Dat was gezellig.
Dinsdagnacht sliep ze goed en woensdag was ze echt genezen en dus besloot ze vorige nacht gewoon terug vrolijk wakker te zijn. Dat was ook zeer gezellig.

Dinsdag had ik een belangrijke dag, groot symposium met het nieuwe werk, dus dat ziek zijn maandagnacht was er weer boenk op qua timing.

Intussen verschenen op maandag bij mij de eerste symptomen van een zware verkoudheid. Teken van het lichaam om het wat rustiger aan te doen. Dat was nogal moeilijk met dat overgeven maandagnacht en dat symposium op dinsdag.

Vanmorgen moest ik dan, na alweer een korte onderbroken nacht, naar een conferentie in Brussel. In de belliardstraat om precies te zijn. Ge moet dat maar eens google-mappen, dat is zowat de slechts bereikbare plaats in Brussel komende van Gent.

Ik was al heel lang niet meer met de wagen in Brussel geweest tijdens de spits. Al meer dan 6 jaar niet meer.



Slik.

Wat was me dat zeg. Om snel te vergeten, zei ik dus.

Ik kwam nét op tijd toe op de conferentie, zijnde om half 10 (ik was in Gent vertrokken om kwart voor 8), om na 10 minuten vast te stellen dat ik daar absoluut mijn tijd zat te verdoen. Thema van de conferentie kaderde binnen 1 van de projecten voor mijn werk, maar inhoudelijk had ik er niks aan en de sprekers waren echt slaapverwekkend.

Bovendien was vandaag snotdag (na 3 keelpijn- en kuchdagen) en had ik mijn zakdoeken in mijn haast in de auto laten liggen. Dus ik zat daar te luisteren naar mompelende saaie mensen met een kop vol watten (dat is properder dan snot), een serieuze loopneus en geen zakdoekske of zelfs maar iets dat er op lijkt in de buurt.

Ik ben dan heel deugniet-geweg na een uur, tijdens de wissel van sprekers, de zaal uitgegaan (ik zou willen zeggen geslopen, maar helaas, ik zat in het midden van de zaal en het was allesbehalve onopvallend), mijn neus gaan snuiten in het toilet, naar mijn auto gestapt, naar huis gereden, staan aanschuiven in de Brusselse tunnels omdat de flikken bang zijn dat ze ochere 3 jaar langer moeten werken en in mijn bed gekropen.

Eindelijk geluisterd naar mijn lichaam.

Dat is dan het voordeel van mijn huidige job, ik ben mijn eigen baas. En mijn baas vond dat het al welletjes was geweest deze week met dagen van 13-14u werken en dat iedereen er alleen maar beter van zou worden als ik een namiddagje rust inbouwde.

Herboren voel ik me (nog) niet, maar toch al een stuk beter.
Morgen nog een dagje goed doorwerken en dan tijd voor een echte time-out.

Ik ga met 2 vriendinnen een weekendje naar de zee. Van vrijdagavond tot zondag. Het eerste weekend ooit sinds de komst van Joanna dat ik er alleen op uittrek. Can you believe it? En hoewel ik haar zal missen en haar 18-maand-dag niet live zal meemaken, kijk ik er enorm naar uit.

Me-time.

Enkel aan mezelf denken en genieten.
Dat de zeelucht daarenboven mijn snot zal bestrijden, dat maakt het helemaal af, vind je niet?


zaterdag 13 september 2014

Tijd is geld, gebruik hem wel!

Dat zinnetje is mij altijd bijgebleven uit een gedicht dat we leerden in de lagere school.
De rest van het gedicht ben ik helaas vergeten, maar ik meen mij te herinneren dat het over een strenge juf ging. Ik kan er ook volledig naast zitten :-)

Deze intro om even te schetsen dat ik tegenwoordig wat in tijdsnood zit wat het bloggen betreft.
De nieuwe job is leuk en uitdagend maar vergt momenteel veel van mijn tijd en energie. De eerste maanden zijn altijd terug wennen en dat is deze keer niet anders. Ik moet een nieuw levensritme vinden en dat duurt eventjes.

Daarnaast zit ik ook een beetje met een writer's block doordat mijn hoofd vooral vol zit met werk. Ons sociaal leven en de daarbij horende agenda, daar is ook nog net plaats voor in dat vol koppeke. Hoewel ik merk dat dat ook net iets minder minutieus gebeurt dan anders ;-) Ik vergeet de laatste weken zelfs bijna om foto's te trekken, wat intussen al een ferme routine was!

En kijk, had ik zonet bijna een giga dt-fout geschreven, iets waar ik zelf allergisch aan ben en mij alleen overkomt als de focus ver te zoeken is! 
Wat dezer dagen dus het geval is, gezien ik in de laatste rechte lijn zit naar een symposium dat we organiseren op dinsdag én Joanna sinds donderdagnacht rondloopt met koorts van onbekende oorsprong (meer dan 39 graden maar nauwelijks snot, geen hoest, geen andere tekenen van infectie, ze eet goed en speelt goed, is alleen wat hangerig en slaapt slecht. Begin van zesde ziekte?)

Begrijp mij niet verkeerd beste mensen, alles gaat prima, mijn leven zit boordevol nieuwe dynamiek en ik probeer daar langzaam maar zeker optimaal mee om te gaan.

Het zal hier gewoon een beetje stiller zijn op de blog.

Misschien ben ik wel rapper terug dan je denkt (en dan ikzelf denk), gezien wij morgen in Zwalm iets meepikken van open monumentendag én picknicken. Normaalgezien toch, als Joanna ('s koorts) het toelaat.
Dus binnenkort allicht nog eens een project integratie tekstje. Je ziet 'm wel verschijnen!

En ter opfleuring van dit snel en slordig berichtje:

Lieve Joanna, deelt het eerste snoepje van haar leven

Stoute Joanna, in de hoek wegens altijd en overal niet luisteren



zondag 7 september 2014

Jump for joy

Tijdens dit propvolle weekend, waarin wij nauwelijks thuis waren, was dit Joanna's hoogtepunt.
Me-ga pret voor onze dochter die over een me-ga evenwichtsorgaan blijkt te beschikken.

Een filmpje ware beter geweest, maar hey...





vrijdag 5 september 2014

Danst ende juicht!


Ik ben wél druk bezig, maar neem toch eventjes tijd om het volgende met jullie te delen:
Het is Vrijdag!
 Hoeraaaaa!

Dat het aanstormende weekend minstens zo druk is als mijn voorbije werkweek, is bijzaak.
Want ik breng het door met mensen die ik graag zie.
Dubbel hoera!

Enjoy the weekend, y'all!

dinsdag 2 september 2014

*Geeuw* en wat percentages

Niet omdat mijn leven saai is hoor, integendeel!
Maar omdat wij zo af en toe (laten we zeggen in 25% van de gevallen) met een nachtbrakertje zitten.

Ik kus mijn beide handjes voor die 75% van de keren dat onze nachtrust niet onderbroken wordt, of toch niet door haar.
Nota: mijn nachtrust is ALTIJD onderbroken. Altijd zo geweest. Niet ideaal voor iemand die veel slaap nodig heeft, maar dat terzijde.
Maar tegenwoordig vindt Joanna het leuk om zo af en toe eens gewoon lekker wakker te zijn midden in de nacht. Babbelen, lawaai liggen maken, wat neuten,... Ze is dan gemakkelijk 2 uren wakker, zoals vannacht, waarin ze zich om de 5 à 10 minuten eens laat horen.

Vaak proberen we het op te lossen met een fles en dat helpt in ongeveer 50% van de gevallen. Ouder 1 gaat beneden snel het flesje maken, ouder 2 geeft de fles en stopt terug in. We zijn allebei wakker maar niet meer dan 10 minuten (het kind drinkt het kwartje liter op 3 minuten leeg, zonder overdrijven).
Eigenlijk kan ze perfect zonder en ik wil haar ook niet overvoeden met die extra fles groeimelk (kan dat? Doen we het beter niet?), maar als dat 1 kans op 2 betekent dat ze vrij snel terug slaapt, dan gaan wij gemakkelijk voor de bijl...

In de andere 50% van de gevallen, is er echt niets aan te doen en moet ze gewoon zelf terug in slaap vallen. Ze ligt ook niet onbedaarlijk te huilen hé (godzijdank!), maar ze is gewoon klaarwakker.


Resultaat?

  1. Kindje moe overdag, eigenlijk nood aan 2 flinke dutten maar vandaag is de eerste dag terug bij de onthaalmoeder en daar slaapt ze altijd maar 1 keer (veel te leuk om te slapen!). Dat wordt een zonnetje in huis vanavond. *Kuch kuch*
  2. Ouder 1 en ouder 2 ook moe, want wij zijn uiteraard mensen die veel slaap nodig hebben. En dat is niet uit de lucht gegrepen hé, ziehier wat ik onlangs in mijn mailbox van het werk kreeg: "Ongeveer 10 % van de bevolking heeft genoeg aan een gemiddelde van 6,5 uur per nacht en zowat 15 % heeft meer dan 9 uur nodig." Wij behoren 100% zeker tot die laatste 15% waarvan sprake. Brute pech! Maar we overleven het wel. Jonge ouders zijn nu eenmaal moe, punt.
  3. Ik moet daar af en toe eens goed over zagen, over die onderbroken nachten. Zaagtherapie.

Voornemen?

  1. Kindje terug op een vast en vooral verantwoord tijdstip in bed steken. De voorbije 2 weken (2 maanden per uitbreiding) lapten we dat al eens aan onze laars: zomer, vakantie, mooie warme avonden, 2 weken geen onthaalmoeder,... Komt 1 september, komt regelmaat. Tijdens de week dan toch ;-)
  2. Die nachtfles ga ik ook maar proberen laten vallen. Het is een goedkoop trucje; ze mag het niet opnieuw gewoon worden en heeft het ook absoluut niet nodig. Dat wordt dan gewoon wat meer tanden bijten in de hoop dat die 75% snel wat omhoog gaat.
  3. Last but not least: zelf ook op tijd gaan slapen. Onze dag begint meestal rond 6u en als wij effectief 9 uren slaap nodig hebben per nacht, dan zouden wij dus eigenlijk om 21u moet inslapen. Compleet onmogelijk natuurlijk, maar elke extra minuut is welkom. De dagen zijn toch aan het korten ;-)

Slaapwel!