2 weken is ze gesloten, op een gans jaar. 2 luttele inieminie weekjes.
De andere 50 weken ontfermt ze zich non-stop (ze klopt vaak dagen van 12 uren en ze woont NIET waar ze werkt) over 7 baby's/peuters/kleuters.
Er zijn weinig mensen voor wie ik zoveel respect heb.
Ze omringt de kindjes met mega veel liefde, heeft tonnen geduld (echt, waar blijft ze dat halen?) en helpt ook nog eens mee opvoeden. Joanna leerde er van een lepel eten, trok er zich voor het eerst recht, zette er haar eerste stapjes, heeft er flink leren opruimen en zal er allicht ook op het potje leren gaan. Om maar een paar voorbeelden te noemen.
In het mama-in-spe tijdperk meende ik een goed georganiseerde crèche (met veel kindjes dus) te verkiezen boven een onthaalmoeder. Maar enkele wendingen van het lot (én het feit dat we in een stad woonden) brachten ons bij onze onthaalmoeder en o wat ben ik het lot dankbaar!
Dat we nu niet meer in Gent wonen en ik er ook niet meer werk, wil zeggen dat een eventuele tweede telg ergens bij ons in de buurt naar de opvang zal gaan en niet bij haar. Dat is handiger, beter voor het milieu en beter voor onze portemonnee. Maar wat vind ik dat nu al jammer!
Joanna er weghalen vonden we simpelweg not done. Gelukkig ligt het voor Michiel op de woon-werk route en is het voor mij geen al te grote omweg!
Die 2 onthaalmoederloze weken opvangen waren geen sinecure.
Ik bleef een week thuis nadat ik nog maar 2 weken gestart was op de nieuwe job. Niet ideaal maar toch kunnen genieten.
Gelukkig zijn daar dan Joanna's allerliefste grootouders die extra tijd vrijmaken waar mogelijk om ons te ontlasten, zoals in week 2 voor opvang zorgen. Dat doen ze uiteraard met veel liefde en plezier en dat moeten ze ons niet vertellen want we zien ze stralen en opleven zodra ze Joanna zien. Joanna is al even gehecht aan hen en straalt zo nodig nog harder in hun bijzijn. Heerlijk is dat!
Zelfde scenario wat betreft haar 2 fantastische meters die met veel plezier bijspringen waar nodig. Ook dat is voor Joanna telkens pret gegarandeerd, bedolven worden onder de aandacht van die zotte madammen. Ze heeft van beiden trouwens veel trekjes, zowel uiterlijk als innerlijk. Dat belooft!
En wanneer wij Joanna te pas en te onpas met ons meenemen, zijn er onze goede vrienden die haar altijd met open armen ontvangen, haar even graag knuffelen en kietelen, mee een oogje in het zeil houden en geduldig zijn als we (weer) even met haar bezig moeten zijn in plaats van met hen. Het is zo leuk te zien dat Joanna er de bekendste gezichten ook al uithaalt en hen trakteert op haar brede glimlach in plaats van de bedenkelijke frons waar ze vreemden tegenwoordig mee begroet.Wij zijn dus eigenlijk echt gezegend. We beseffen dat en koesteren al die lieve mensen.
"Bedankt" dekt de lading niet, maar bij dezen toch nog eens een welgemeende dikke merci!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten