maandag 28 april 2014

Project integratie #3

Zo, daar lig ik dan, in bed met een lumbago. Een broek aantrekken is blijkbaar niet zonder risico bij mij. Good to know. 1 voordeel: tijd om te bloggen!

Gisteren gingen wij naar de onthaalvoormiddag voor nieuwe Zwalmenaren (of hoe noem je dat?) in het gemeentehuis van Zwalm. Een initiatief van het gemeentebestuur om nieuwe inwoners welkom te heten. En wat voor initiatief!

We werden hartelijk ontvangen met een lekker ontbijt, waarna we uitgebreide toelichting kregen van de (29-jarige vrouwelijke!) burgemeester, het gemeentebestuur, de politie en de verschillende gemeentelijke diensten over het doen en laten in Zwalm. Wie, wat, waar, wanneer, we weten alles nu! Of toch ongeveer.
We werden vervolgens rondgeleid in het gemeentehuis, best wel leuk om even achter de schermen te kunnen piepen.

Er werd (uiteraard) een groepsfoto genomen, die te bewonderen is op de facebook pagina van Gemeente Zwalm. Michiel en ik werden zelfs kort geïnterviewd, daarover zal waarschijnlijk iets verschijnen in weekblad De Beiaard

Alsof dat nog niet genoeg was, werden we op een busrit doorheen de Zwalmstreek getrakteerd. In een supercoole retrobus! We werden overstelpt met een heleboel interessante weetjes en we ontdekten echt veel nieuwe must-see's en must-do's. Met een bus op zondag door Dikkele dorp proberen geraken is een no-go, dus onze thuishaven sloegen we over. Maar dat vonden wij niet erg, Dikkele kennen we al ;-)
Ik vond het allemaal zo leuk en interessant dat ik een beetje vergat om foto's te nemen. Hier toch een paar van tijdens de rondrit.

De bus! Schoolreisgevoel!
De kapel van Wijlegem 
De Zwalmmolen inclusief molenaar
Vervolgens sloten we af in het gemeentehuis met een receptie, waar we verder kennis konden maken met de andere nieuwe bewoners van Zwalm. Een kleine 50 waren er afgekomen op dit evenement, toch niet mis. Veel jong (hoera!) maar ook oud, de meesten "inwijkelingen" die net als ons verliefd werden op de streek, bewust in het groen wilden komen wonen en de extra afstand naar een echte stad er graag bijnemen. Echt leuk om mensen te ontmoeten met dezelfde visie! Ik ontmoette er zelfs een collega die ik op het werk enkel nog maar aan de telefoon had gesproken, wat is de wereld soms toch klein...

Joanna werd ook kort even geïntroduceerd, want zij is tenslotte ook een nieuwe inwoonster. Michiel ging haar snel halen om de receptie te kunnen meepikken, tot dan hadden we ze thuis overgelaten aan de goede zorgen van tante Sara en nonkel Nick. Hoewel wat moe, heeft ze daar toch even de boel verkend (lees: de zaal rondgehold en ik erachteraan) en werd ze aangesproken met "manneke" aangezien wij zaterdag haar haartjes wat lieten knippen :-)

Michiel en ik houden er echt een goed gevoel aan over. We zijn gewoon nog enthousiaster geworden om deze mooie streek en zijn sympathieke inwoners beter te leren kennen.
Gent blijft natuurlijk "onze" stad en zouden we niet kunnen missen. Maar Gent kennen we, van binnen en van buiten. Been there, done that. We zijn er opgegroeid en opgeleid, maakten er vrienden voor het leven, werden verliefd, verwerkten er ons liefdesverdriet, feestten er als de beesten, leerden er onszelf én elkaar kennen. 
Het was prachtig. Maar nu is het tijd voor iets nieuws. Nieuwe avonturen, nieuwe plekjes leren kennen, nieuwe mensen leren kennen, onze familie en vrienden deze prachtige streek tonen. Ik zou het allemaal tegelijk willen doen en liefst nu meteen...

Gelukkig hebben we a lifetime ahead om van al dit moois te genieten. Laat ik eerst maar eens beginnen met terug in beweging proberen geraken...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten