Mmmmmmelk

Melk is goed voor elk, weet je nog?

Is niet zo. Eigenlijk is de mens niet gemaakt om melk (en de daarin zittende lactose) te verteren. Om lactose te verteren heb je het enzym lactase nodig, en ik citeer Wikipedia:

"Baby's krijgen bij de geboorte de aanleg om voldoende lactase te maken mee om de lactose in melk te kunnen verteren. Het is voor de mens eigenlijk heel gewoon dat de lactaseproductie vanaf een leeftijd van een paar jaar continu afneemt omdat dan geen lactose meer verteerd hoeft te worden. De leeftijd waarop dit gebeurt is afhankelijk van de etniciteit: bijvoorbeeld onder mestiezen in Peru worden 30-55% van de kinderen lactose-intolerent voor het vierde levensjaar voor Noord-Europeanen en Chinezen is dit respectievelijk 6 en circa 30%. 

In de laatste eeuwen zijn de Europeanen (en ook hun afstammelingen, de Amerikanen en Australiërs) steeds meer melkproducten gaan consumeren, zodat het grootste deel van hen nu hun hele leven lactase produceert. Daardoor wordt lactose-intolerantie in deze landen als aandoening gezien, hoewel het eigenlijk de natuurlijke toestand is."

Ziezo, weer wat wijzer.

Ik ben zelf absoluut geen zuivel fanaat. Misschien ben ik ook wel lactose-intolerant en geeft mijn lichaam mij dat aan door weigerachtig te staan tegenover zowat alles op basis van melk.
Ik drink nooit melk, tenzij verwerkt in sauzen of bij cornflakes.
Ik eet niet graag yoghurt, dan blijf ik de ganse dag met zo'n laagje zuivel(smaak) in mijn mond zitten. Bah. De soja-variant daarentegen gaat heel vlot binnen. Just sayin'.
Ik ben geen kaaseter, nooit geweest. Jonge kaas lust ik graag, maar daar eet je ook geen kilo's van. Andere kazen die echt zacht zijn van smaak à la limite ook. Ik vind op een kaasplank gewoonlijk wel mijn gading en lever dan al eens een extra inspanning, maar geef mij maar gewoon een stukje gouda.

Het mag mij dus niet volledig verwonderen. De kosmos probeerde het mij duidelijk te maken.
"Gij zult een kind baren dat geen melkske kan verteren".

Yup!

Lactose-intolerant is ze (nog) niet, of althans, ik denk het niet. Moeilijk te zeggen.
Koemelkallergie bleek het wel te zijn, of althans, ik denk het wel. Moeilijk te zeggen.
Het valt namelijk onmogelijk te testen bij baby's, behalve letterlijk via trial and error.

Ik weet wel dat op het moment dat ik het kind volledig koemelkeiwitvrije (vieze) melk gaf, dat ik op een week tijd in plaats van een huilbaby een lachebekje in mijn armen hield. Dat gaf het al een beetje weg.
Ik kan u verzekeren, daar wordt een mens zwaar euforisch van. Niet alleen omdat  je eindelijk niet meer angstvallig de volgende huilbui zit af te wachten en niet meer in paniek schiet zodra het kind wakker wordt, wetende wat komen gaat, maar ook omdat je als moeder eindelijk een verklaring hebt voor het huilen.
Het lag niet aan ons of aan de manier waarop we met haar omgingen, het lag niet aan onze onkunde als ouders en het lag niet aan het feit dat het een extreem lastig en moeilijk kind is (veeleisend, dat wel!En soms een beetje lastig ja. Maar niet op die manier!). Het lag aan die verdomde koemelkeiwitten. Hoeraaaaaaaaa.

De meeste kindjes groeien daaruit rond de leeftijd van 1 jaar, soms eerder.
Op 6 maanden deden we een "provocatietest". Wreed eigenlijk: geef de baby nog eens koemelk en zie wat er gebeurt.
Wij probeerden het met Nutrilon Pepti, wat eigenlijk al "hypoallergeen" is, maar niet genoeg voor onze pruts. Ook nog niet op 6 maanden. We schakelden langzaam om en na 1 week, tegen dat ze bijna pure Pepti dronk, schreeuwde het kind weer moord en brand bij het (proberen) vullen van de pamper.
Exit Pepti, re-enter Neocate. Bevestiging van het koemelkallergievermoeden.
Extra voorschriften, verlenging van het attest voor terugbetaling en probeer het nog eens 6 maanden later.

En zo geschiedde. Vorige maand deden we het opnieuw, met een klein hartje.
Maar wat bleek, de Pepti werd aanvaard, mits een kleine reorganisatie in Joanna's spijsvertering (dat merkten we dus aan de pampers, geen details). Het scheelt natuurlijk dat ze nog slechts een halve liter melk per dag drinkt en geen 6 flessen meer.

Bleek nadien dat ook gewone groeimelk het prima doet. Ze drinkt het met veel smaak en verteert het intussen vlotjes.
Ik moet nu ook niet meer op elke verpakking van voeding die ik voor haar koop gaan kijken of het wel koemelkvrij is. Ze mag nu uit zo'n potteke "Macaroni met kaas en ham" eten en ze mag een stukje taart met gele crème eten waarvan ik niet zeker weet of er al dan niet melk in zit en ze mag yoghurt eten en....

Ik ben en blijf geen voorstander van melk.
Maar het leven is toch een stuk gemakkelijker als het wel mág.
Vraag maar aan Joanna!


Oh, en aan alle moeders die vermoeden - om welke reden ook - dat hun kindje koemelkallergie heeft: volg je instinct en dring aan bij je kinderarts. Enkel door het te testen met échte koemelkvrije melk, kan je het zeker weten.

*Dit is geen verdoken reclame voor Nutricia. Het is toeval dat Joanna altijd melk van Nutricia dronk. 

Toeval en braaf luisteren naar de raad van de kinderarts.*