Kakkenestje

Ellie...
Veel mensen vinden de naam lieflijk klinken, met een zachte en vrouwelijke uitstraling.
Zelf koos ik Ellie eerder om de speelsheid en de originaliteit. Voor mij straalt de naam levensvreugde en deugnieterij uit.

Ik zat er boenk op.

8 maanden jong vandaag en pittiger dan ooit.

Ellie doet alles voor de volle 200%. Wanneer ze blij is, is ze extatisch. Wanneer ze boos is, is ze furieus. Wanneer ze verdrietig is, is ze ontroostbaar (figuurlijk dan, ze is ALTIJD troostbaar namelijk door haar te pakken en knuffelen).
Ik was vergeten wat een intensieve leeftijd dit is. De eerste 6 maanden heeft zo'n baby'tje uiteraard ook veel zorg en aandacht nodig, maar sinds Ellie goed begint te weten wat ze wil (en wat ze NIET wil), is die (letterlijke) schreeuw om aandacht wel erg aanwezig. Het valt ons meer op dan bij Joanna op diezelfde leeftijd en dat heeft veel te maken met het feit dat Ellie zich nog niet zelf kan verplaatsen naar waar ze wil, of toch onvoldoende. Ze rolt en schuift wat en beweegt in de ruimte, maar gericht en doelbewust kruipen is nog niet aan de orde. Joanna kroop wel al dus vroeg minder om die aandacht: ze had niemand nodig om te gaan waar ze wou.

Ze zijn zo lief als ze slapen!

Intussen lukt het wel om flink alleen te zitten en te spelen, hoewel ze nog snel het evenwicht verliest wanneer ze reikt of te ver buigt. Ze kan ook nog niet zelf op haar poepje gaan zitten, dat moeten wij voor haar doen.
Zich rechttrekken of staan met steun, daar is ze nog niet aan toe (opnieuw iets wat Joanna wel al kon). Ze is wel een erg actieve en opvallend sterke baby: ze kan heel hard schoppen (vooral op het verzorgingskussen, aw!) en springt heel graag op en neer wanneer we haar vasthouden.

Ze zit momenteel duidelijk in die 'lastige' periode waarin ze meer wil dan ze eigenlijk kan, wat zich uit in frustratie. Alleen spelen lukt enkel eventjes net na een dutje, wanneer ze uitgerust en goedgezind is. Verveling slaat snel toe en ze is enkel tevreden te stellen met aandacht en een overload aan entertainment. Maar het liefst wil ze gewoon gepakt worden. Wij dachten dat Joanna een knuffelbeestje was, maar Ellie doet daar nog een paar schepjes bovenop. Wanneer je haar oppakt, drukt ze zich hard tegen je aan of vleit haar hoofdje tegen je borst of schouder. Heel gezellig allemaal, maar ik heb ook nogal graag eens af en toe mijn handen vrij. Die draagzak was écht een goed idee! ;-)

Hoewel ze af en toe een beetje eenkennig durft te zijn, is en blijft ze een lachebekje. Ze heeft erg doordringende kijkers (mensen die ik van haar noch pluim ken, spreken mij aan met "wat een ogen zeg") en een zeer vrolijke uitstraling doordat ze, wanneer iemand haar aankijkt en lacht, in 99% van de gevallen heel breed terug lacht.
Haar grote zus is met voorsprong haar lievelingspersoon. Wanneer ze Joanna 's morgens na het ontwaken ziet, weet ze met haar vreugde soms geen blijf :-)

Ellie is duidelijk erg verbaal, veel meer dan Joanna was (ik blijf maar vergelijken, dat is normaal zeker?). Ze produceert doelbewust klanken zoals mamamama en babababa (niet gezeverd, het eerste zegt ze tegen mij en het tweede tegen Michiel, ik zweer het!) en bestudeert ons met opperste concentratie wanneer we tegen haar spreken. Hierbij een staaltje van haar levenslust in combinatie met haar spraakoefeningen.

Ze heeft lastige maanden achter de rug, en wij dus ook. Vaak ziek, veel last van snot en slijm, héél veel last van de eerste tandjes die er intussen door zitten (ik houd mijn hart al vast voor de volgende...) en nu duidelijk midden in de sprong rond 36 weken: niks is goed, behalve pakken, pakken en pakken. De nachtrust is frequent onderbroken, eten is vaak een gevecht. Ik duim dat de sprong voorbij is wanneer we op vakantie gaan, wat toch zo zou moeten zijn volgens het fameuze 'Oei ik groei' boek (waarvan Ellie het schema tot nu toe naadloos volgde).

Ellie heeft een uitgesproken eigen willetje en een sterk karakter. Dat is nu al heel duidelijk. Ik houd mijn hart al vast voor wat wij nog allemaal zullen meemaken met haar. Ze zal ons uitdagen, daar bestaat geen twijfel over. Ik ben erg benieuwd wat ze voor ons nog allemaal in petto heeft. 1 ding weet ik zeker: heel veel liefde, heel veel lachjes en heel veel knuffels!

O ja, nog 1 grappig weetje. Wanneer Ellie moe is, pakt ze haar doekje en steekt het met 2 vingertjes achter haar tutje (dat in haar mond zit). Heel typisch en erg aandoenlijk. Mijn kleine meisje...