Kleine meisjes worden groot!

Liefste Joanna,

jij wordt vandaag 2 jaar en de wereld viert dat met een zonsverduistering, speciaal voor jou ;-)

Maar iets in mij zegt dat jij je feestje morgen een stuk leuker zal vinden! Je kreeg vanmorgen alvast een voorsmaakje...

Je bent, na meer dan een week goed ziek geweest te zijn - met 7 opeenvolgende dagen serieuze koorts - gelukkig terug de oude. 

Oef!

Voor eventjes toch, de laatste microbes zijn zeker het land nog niet uit en jou weten ze altijd als geen ander te vinden. Je rijgt de infecties aan elkaar, voor het tweede jaar op rij. Naar het schijnt moet dat vanaf volgende winter een stuk beter zijn, wij zijn benieuwd! Hopelijk klopt dat, want vanaf november ga je naar school. Slik...

Wat vliegt de tijd, kleine meid!

Ik kan met open mond van verbazing naar foto's en filmpjes zitten kijken van nog maar een jaar geleden. Het lijkt een ander tijdperk! 

Je bent intussen al lang baby af (je meet begot 91 cm, weet ik sinds eergisteren!) en als echte peuter ben je heel aanwezig hier thuis.

"Ik ben twee en ik zeg nee", het is er niet om gelogen. Sinds een paar weken beantwoord je bijna alle vragen die ik je stel met "nee mama" (of het nu een ja/nee vraag was of niet!) en zodra ik iets doe dat niet strookt met wat jij in gedachten had, weerklinkt er ook een "nee mama!". We laten het gebeuren, het is een fase en op zich doe je er niets verkeerd mee. Je wordt natuurlijk wel eens boos, maar voorlopig blijven wij van hysterie gespaard en duurt zo'n boosheid hooguit enkele minuutjes.

Dat je zo verschrikkelijk lief bent, maakt uiteraard veel goed :-) Je bent een knuffelbeestje pur sang, je komt vragen om kriebels ("kggg kggg"), je leeft enorm mee met popjes, knuffels, tv-figuurtjes of wie dan ook die pijn of verdriet zou kunnen hebben. Het is aandoenlijk om dat zorgzame karakter nu al zo prominent aanwezig te zien.

Avondlijke kriebelsessie

Maar je bent zeker geen watje. Op vlak van motoriek was je als baby al snel en dat is nu niet anders. Dat je een ongeduldig doorzettertje bent, heeft daar ongetwijfeld wat mee te maken. Je stapte alleen de dag voor je eerste verjaardag, op anderhalf stond je al te springen met 2 voetjes van de grond. Springen en trappen lopen zijn trouwens 2 van je favoriete bezigheden. Dansen vind je ook fantastisch, je doet echt al danspasjes.

Dat je af en toe risico's neemt, leert mij als mama beetje bij beetje los te laten. Instinctief zeg ik vaak "pas op" of "voorzichtig" en houd ik je hand vast, maar eigenlijk moet ik je durf toejuichen en je gewoon op ontdekking laten gaan. Vallen en opstaan, het hoort erbij. Net zoals dat handje wat vaker loslaten...

Praten, dat is een ander paar mouwen. Je begrijpt alles wat we zeggen, maar woordjes nazeggen duurt iets langer. Ik schreef onlangs een update van je peutertaaltje, intussen zijn daar alweer een pak woordjes bijgekomen. Langzaam maar zeker kom je op kruissnelheid, maar er is nog een lange weg af te leggen. Soms vertel je vol enthousiasme ganse verhalen, maar wij begrijpen er weinig of niets van. Je lost het vaak op met te tonen wat je wil, iets wat je al deed van kleins af. 

Je hebt natuurlijk geen oudere broer of zus om af te luisteren en bij de onthaalmoeder is het enige kindje dat ouder is dan jou ook een "stilleke". Maar ik ben er heel gerust in dat er een tijd zal komen dat je een echte spraakwaterval zal zijn en ik zal denken "maar zwijg nu toch eventjes" :-) Alles op zijn tijd!
En zo leer je mij opnieuw iets bij. Na dat loslaten, help je mij ook om meer geduld te leren hebben. Onmisbaar met een peuter in huis!

Lieve kleine muis, 2 jaar geleden kon ik mij moeilijk een wereld met jou voorstellen, nu kan ik mij geen wereld meer zonder jou voorstellen. Je bent deel van ons leven, deel van ons. Het leven met een peuter is intens en soms vermoeiend, maar ik zou het voor geen geld van de wereld willen missen. 

En ik wil het met niemand anders beleven dan met jou!

Gelukkige verjaardag, kleine pruts!!!

Dikke zoenen van je mama