Absoluut niet.
Ook waar - soms en voor sommigen - maar niet (meer) mijn filosofie.
Tijd is geld als in: het is goud waard. Ik zou er zelfs voor willen betalen, moest dat kunnen, voor wat extra tijd.
En laat mij duidelijk zijn, in mijn huidige levensfase bedoel ik met tijd eigenlijk tijd voor mezelf. Tijd om die dingen te doen waar ik anders geen tijd voor heb. Of voor maak. Dat laatste heeft zo zijn redenen. Allez ja, nu we toch lekker eerlijk zijn, dat laatste heeft 1 reden: vermoeidheid.
 |
| Ziehier de reden van die vermoeidheid |
Het is hier bijna 3 weken stil geweest en dat is omdat ik u allen van mijn oneindige klaagzangen wou besparen.
De laatste maanden en vooral weken zijn erg hobbelig geweest, nog hobbeliger dan anders. Dat heeft zeer vele redenen en 2 rode draden namelijk Ellie en vermoeidheid.
Eigenlijk slaap ik, op een half jaar na, al 4 jaren slecht. Of toch nog slechter dan ik normaal al slaap. Af en toe zijn er eens korte periodes waarin het lukt om een beetje slaap in te halen, maar het tekort dat ik heb opgebouwd is gigantisch.
Wij zijn een jong gezin met een kleuter en een bijna-peuter dus dat is normaal.
I. KNOW.
This too shall pass.
Alleen zit ik al een hele tijd op mijn reserves. En zit ik de laatste tijd eigenlijk ook DOOR die reserves. En dan wordt het écht lastig. Want elk mini tegenslagje is er teveel aan. Elk moeilijk momentje wordt een drama. Mijn lichaam laat dat hard merken want al weken sukkel ik van het ene kwaaltje in het andere en voel ik mij nooit helemaal goed. Maag, darmen, hoofd, keel, spieren, hoesten,... Het ene na of zelfs bovenop het andere. En intussen blijven doorgaan. Nie pleuje.
En elke avond in bed kruipen hopend op een betere nacht. Tevergeefs.
MAAR.
Dikke grote vette maar.
Dit lang weekend was het lief op business trip en om niet 3 dagen non-stop moederziel alleen te moeten moederen, gingen de kindjes een dagje en nachtje uit logeren. Stond al een tijdje gepland, maar eigenlijk begon het mij pas te dagen wat dat nu precies betekende voor mij aan de vooravond van dat logeerpartijtje.
De deze hier kon plots haar geluk bijna niet op. Sinterklaas in het kwadraat: een kleine 24 uren doorbrengen met me, myself and I. Alles kon, alles mocht.
Freedom!
Echt, ik kan u niet vertellen hoe vreselijk veel nood ik daaraan bleek gehad te hebben en hoe vreselijk veel deugd het gedaan heeft. Belachelijk bijna. Iets wat 5 jaar geleden nog de normaalste zaak ter wereld was - simpelweg mijn eigen ding en goesting doen - voelde nu als de grootste luxe.
 |
| Beetje high van contentement |
Ik zette mijn persoonlijke feestdag goed in met een lunch in Gent met mijn bestie.
En een glas rosé, nah!
Daarna ging ik huiswaarts waar ik de Marie Kondo in mij helemaal losliet. Ik verfde een slaapkamermuur (volgende week komt EINDELIJK onze nieuwe boxspring!) en reorganiseerde al onze "rommelplekken" als een gek. Niets dat mij meer deugd kan doen dan orde scheppen in chaos. Dat is zo goed voor het kopke, ik kan het iedereen aanraden! Ik werkte door tot 9u 's avonds (zooooot!) want ik smeet ook nog een hoop spullen op 2dehands.be. Eindelijk (we wonen hier 3 jaar!) is het ons helemaal duidelijk hoe we ons huis willen inrichten (praktisch bedoel ik dan: wat zetten we waar) en de eerste stappen naar ons einddoel zijn dus gezet. Hoera!
Vervolgens ging ik rechtstreeks naar het volgend puntje op mijn lijstje voor die dag: slapen. Ik kroop in Joanna haar bed (verflucht in de slaapkamer en dat is ook gewoon echt zo'n goed bed!) en sliep van 10u30 non-stop tot 7u30 en deed er dan nog een uurtje bij.
THE. BEST.
Een paar uurtjes later vernam ik dat mijn mama 4 uurtjes geslapen had die nacht.
Zucht.
Maar dat is niet zo erg want dat is voor haar uitzondering in plaats van regel. She'll live. En ze krijgt mijn eeuwige dank in ruil ;-)
En kijk, intussen is het al half 9 gepasseerd, tijd om onder de wol te kruipen!
Haha.
Maar ik meen het. Alle slaap die ik kan krijgen, is welkom tegenwoordig.
Echt, mijn leven is zo spannend!
Slaapwel!
(Jullie hé, ik waarschijnlijk niet)
Ik kan me voorstellen dat je daarvan genoten hebt! Aangezien mijn vriend vaak weg is en Emil als "aan beide kanten van de familie het enige kleinkind" overal zeer welkom en gegeerd is, kan ik heel vaak genieten van me time, thuis en op verplaatsing. Ik zou niet zonder kunnen hoor...
BeantwoordenVerwijderenZorg goed voor jezelf, zeker met een bijberoep dat (wellicht) veel tijd opslorpt... Ik heb nooit een slaaptekort gehad maar ben door in mijn bijberoep op te gaan wel bijna tegen een heel harde muur aan gelopen. Jij zal het ongetwijfeld slimmer aanpakken, maar het is toch een muur waar je beter niet te dicht bij komt ;-)
Liefs x
Bij ons zijn de meisjes ook de enige 2 kleinkinderen aan beide kanten. Ze gaan regelmatig eens uit logeren maar bijna altijd omdat we iets gepland hebben buitenshuis, met vrienden, overdag of 's avonds. We sturen ze eigenlijk nooit uit logeren om gewoon wat tijd voor onszelf te nemen, tenzij op onze tripjes met ons 2tjes natuurlijk. Dat is een lesje dat ik de voorbije weken geleerd heb, dat moeten we echt meer gaan doen in de toekomst! Voor zover dat kan want de grootouders zijn ook erg drukbezette mensen ;-)
VerwijderenVoor het bijberoep heb ik nog niet zoveel tijd kunnen vrijmaken, om diverse redenen (werk en privé). Ik ben 1 oktober wel officieel gestart (dat had ook zo zijn redenen :-)) maar eigenlijk had ik eerst nog wat in stilte moeten kunnen voorbereiden. Daar ben ik nu dus wel mee bezig! Maar ik heb er de voorbije weken wijselijk voor gekozen mijn lichaam niet te negeren en rust in te bouwen waar mogelijk, al moet ik dan dingen vooruit schuiven die ik liever al gedaan had. Maar zo vermijd ik die muur waar jij van spreekt, denk ik dan ;-) En eerlijk gezegd, ik had er vaak de energie niet voor. Die is nu wel terug aan het komen!
xx
Zeker doen, je kids eens "uitbesteden" en een guilt-free avondje voor jullie 2 of voor jezelf thuis inlassen. Wij doen dat vaak en het doet zo'n deugd. Als je zelf weg moet, betekent het ook meestal dat je laat in bed ligt en dan rust je niet echt uit hé ;-)
VerwijderenNeem je tijd voor je bijberoep. Je hebt niks te verliezen en niks moet hé. Je geraakt er wel. Luisteren naar je lichaam is nog altijd het allerbelangrijkste. Al heb ik het er zelf ook nog vaak moeilijk mee, de aard van het beestje denk ik ;-)
wat jammer voor jullie dat jullie zo moe zijn.... je zit wellicht niet te wachten op raad (en misschien heb ik het ook al eens gezegd) maar voor mijn jongste dochtertje was homeopathie dé oplossing (en ik geloof daar niet eens in). Volgens sommigen is dat 'muchhauser by proxy': het zou werken omdat ik als ouder erin geloofde en haar dus anders aanpakte. Maar ik ben echt maar één keer in mijn leven bij een homeopaat binnen gestapt, met een 15maandertje dat niet sliep 's nachts, en sindsdien is ze één van onze betere slapers... Baat het niet, het schaadt ook niet (en ondertussen blijf je het gevoel hebben dat je naar een oplossing toewerkt). Dat, én buisjes (die waren er al een paar maanden)
BeantwoordenVerwijderenHey Mies,
BeantwoordenVerwijderenmerci voor het advies, wordt geapprecieerd!
Ik ben echter een echte non-believer (ik ben apotheker en volgde ooit het keuzevak homeopathie waarin ik er alles over leerde) dus ik vrees voor het 'muchhauser by proxy' effect. En Ellie is nog wat te klein om baat te hebben bij het placebo effect ;-)
Buisjes zijn een optie maar ik weet niet of haar oren zozeer het probleem zijn. Ze heeft haar portie infecties al gehad, waarvan nog maar 1 keer een oorontsteking (denk ik...)
Ze heeft wel HEEL veel last van tanden die doorkomen (momenteel 4 kiezen tegelijk!!), echt nog zoveel erger dan mijn oudste en die had er al erg van. Dan zijn de nachten sowieso slecht. Maar nu drinkt ze ook opnieuw 's nachts (iets wat ze eigenlijk al heel snel niet meer deed als kleine baby!) en ze lijkt het echt nodig te hebben. Vorige nacht kreeg ze een kwartje liter om 19u, een kwartje liter om 00u30 en een kwartje liter om 6u00 (ze was al wakker van 5u...) en ze dronk ze telkens gulzig leeg. Dus ik geef het nog eventjes. Ze is echt een goede slaper geweest, er zijn weken geweest dat ze 12 uren doorsliep (enkel af en toe eens tutje gaan geven). Waar die verandering nu vandaag komt (is het fysiek, is het mentaal?) is een groot vraagteken. Maar het moet binnenkort wel weer eens omslaan, want dit is ZO slopend...
Ik houd de moed erin!
Ik kan me enorm goed inbeelden dat je toe was aan wat me-time en slaap. Ik duim alvast dat jouw nachten binnenkort beteren. En intussen misschien af en toe, als dat gaat, een paar uur me-time inlassen?
BeantwoordenVerwijderen