zondag 18 september 2016

Nachtmonster vs. nachtbraker

Ofte: ik vs. Ellie.

De voorbije nachten (4? 5? 7? 10? wie zal het zeggen) waren niet om over naar huis te schrijven.
#hetiseenfase
Weet ik. Of houd ik mezelf toch voor. This too shall pass.

Maar de nachten zijn dus weer onderbroken en na meer dan 3 jaar ben ik die #fases wel zo'n beetje beu.

Eerlijk is eerlijk, ik sta ook vaak eens op voor Joanna. Ze is nu al een paar maanden ook 's nachts zindelijk, maar heeft van haar moeder. Ze wordt dus wakker om te plassen en ondanks onze talloze pleidooien om haar alleen naar het toilet te proberen laten gaan 's nachts, begint ze meestal gewoon te huilen tot we haar helpen om te gaan plassen. Ze is dan ook altijd erg slaperig en loopt dan bijvoorbeeld om 3u 's nachts MEGA. HARD. tegen de openstaande deur van de badkamer. De scherpe hoek ervan.

Maar van Joanna alleen zou je mij niet horen klagen.

Dit is ze trouwens tegenwoordig!

Ellie erbovenop, dat is een ander paar mouwen.

We zitten nu dus in die fase waarin ze meerdere malen wakker wordt 's nachts. Soms nog half slapend en onrustig, dan helpt een tutje. Maar op dat moment kan ik eigenlijk al inschatten of het de rest van de nacht rustig zal blijven of om zeep zal zijn. Tegenwoordig dus dat laatste. Dan wordt ze steeds vaker wakker, steeds korter op elkaar. Tot ze effectief niet meer wil gaan slapen. Het enige dat dan helpt, is een fles. Haar KO laten drinken dus. Zeer opvoedkundig verantwoord en al maar dan is iedereen content en daar gaat het toch om in het leven, niet?


Allez ja, content.

Ahum.

Dees hier verandert tijdens zo'n nachten dus in een waar monster. Een beetje zoals met volle maan en weerwolven: het is sterker dan mezelf. Onmogelijk tegen te houden.
Daar waar ik overdag naar mijn maatstaven (ik ben GEEN referentie) nog vrij veel geduld kan opbrengen met de kindjes, kan ik dat 's nachts hoegenaamd niet. Ik ben het - zoals gezegd - zo vreselijk beu, dat ik er gewoon extréém slechtgezind van word. Ik begin te grommen en te zuchten en te vloeken en voel de boosheid zich meester maken van mij. 's Morgens is daar nog weinig van te merken, alleen de wallen en de rimpels doen vermoeden dat ik het slaapgebrek niet zo goed verteer.

Dus ja, nachtmonster, aanwezig!
#sorrynotsorry
Een mens heeft een uitlaatklep nodig. Zeker in een heftige periode als nu, los van die nachten dan. Maar daarover later wel eens meer.

Ik heb vandaag wel ontdekt dat eens goed gaan shoppen voor mezelf toch wel een pleister op de slaapgebrekwonde is, blijkbaar. Het was ook verschrikkelijk lang geleden dat ik dat nog gedaan had. En nu heb ik de smaak te pakken.
Lap.
Ook dat nog.

Ze maakt wel echt altijd alles goed met haar schattigheid.
Veel liefde tegenwoordig in huis!

2 opmerkingen:

  1. Vreselijk, die onderbroken nachten! Ik kan begrijpen dat je 's nachts niet zoveel geduld hebt als overdacht, hier is dat net zo! Ik kan je niet helpen met tips voor Ellie: babies zijn wat dat betreft onvoorspelbaar, en hebben elk hun handleiding. Wat wij doen met onze kleuters die net 's nachts zindelijk zijn is een potje zetten in hun kamertje. Ze hebben inderdaad nog wat schrik om alleen uit hun kamer te komen, maar met een potje en een nachtlichtje gaat dat hier perfect... Misschien de moeite waard om eens uit te proberen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha, daar had ik nog niet aan gedacht! Goeie tip, eens proberen!
      (toilet is op badkamer naast haar kamer, vannacht heeft ze het dan wel gedurfd maar ik werd wakker doordat ik haar hoorde rommelen en ze het licht aanstak :-) Potje is allicht toch wel handiger!)

      Verwijderen